Ο ΘΥΜΟΣΟΦΟΣ ΛΑΟΣ ΛΕΕΙ…..
«Φθόνος και οργή μικραίνουν τη ζωή»
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Συνταγή για μακροζωΐα μας δίνει με τη Σοφία του ο υπέροχος ελληνικός μας λαός. Συνταγή για ποιοτική ζωή, Συνταγή για το μάκρος της.
Και το σημαντικό είναι πως η Συνταγή αυτή έχει σχέση με την πνευματικότητά μας. Έχει σχέση με την προσπάθεια που καταβάλλουμε να είμαστε ξερριζωτές των παθών μας και φυτευτές των αρετών.
Η Συνταγή έχει σχέση με την λαχτάρα μας να λατρεύουμε τον εαυτό μας, να τον σμιλεύσουμε και αν αυτό φροντίσουμε να είναι καθημερινό μας μέλημα, τότε η ζωή μας θα έχει και πληρότητα και περιεχόμενο.
Θα έχει χαμόγελα και γαλήνη. Θα έχει ήσυχη συνείδηση και χαρά. Στοιχεία απαραίτητα για την ποιότητα του χαρακτήρα μας.
Ως φθόνος ορίζεται η δυσαρέσκεια, που νιώθει κάποιος, για την ευτυχία ή τα αγαθά κάποιου άλλου. Το συναίσθημα αυτό ενεργοποιείται κάθε φορά που βλέπουμε κάποιον να επιτυγχάνει η να αποκτά κάτι, που επιθυμούμε και εμείς και θεωρούμε ότι δεν του αξίζει.
Ο Πλάτωνας είχε πει ότι :»όμοιος ομοίω αεί πελάζει», που σημαίνει, ότι κατά την διάρκεια της ζωής μας συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που μας μοιάζουν.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η ρίζα του φθόνου. Φθονούμε κυρίως άτομα του περιβάλλοντός μας, άτομα που βρισκόμαστε στο ίδιο κοινωνικό, οικονομικό, μορφωτικό επίπεδο.
Ο φθόνος είναι σύμφωνος με την ανθρώπινη φύση και δηλητηριάζει την ψυχή του ατόμου. Για τον φθονερό άνθρωπο αυτό το συναίσθημα έχει ολέθριες συνέπειες. Το άτομο συχνά διακατέχεται από αισθήματα ενοχής και έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Από όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, κανένα δεν είναι πιο ύπουλο και κανένα δεν ξεγλιστράει πιο έξυπνα από τον φθόνο.
Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε τον φθόνο που παρακινεί τις ενέργειες των ανθρώπων ή ακόμα και να καταλάβουμε ότι έχουμε υποστεί επίθεση, λόγω φθόνου από κάποιον.
Ο λόγος είναι απλός : σχεδόν ποτέ δεν εκφράζουμε άμεσα τον φθόνο που αισθανόμαστε.
Όπως σοφά αποφαίνεται ο λαός μας :
* Ο φθόνος αφαιρεί την αγάπη μας.
* Ο φθόνος κλέβει την ηρεμία μας.
* Ο φθόνος μας προσφέρει μοναξιά.
* Ο φθόνος μας στραγγίζει το κουράγιο.
* Ο φθόνος μας σκοτεινιάζει τους ορίζοντες.
* Ο φθόνος μας φράσσει την επικοινωνία.
* Ο φθόνος απομακρύνει την χάρη του Θεού και ζούμε την τραγωδία μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους η ζωή μας, όχι μόνον γίνεται άχαρη, αλλά και λιγοστεύει.
Ο φθόνος έχει βοηθό, στο ροκάνισμα των χρόνων της ζωής μας την οργή.
Η οργή είναι συναίσθημα, που απαντά σε ερεθίσματα που απειλούν το αίσθημα «δικαίου» και την αυτοαξία μας.
Το να νιώθουμε προσβεβλημένοι ή υποτιμημένοι οδηγώντας μας, σε έκρηξη οργής και επιθετικότητας, όπου χάνεται ο αυτοέλεγχος και οδηγούμαστε σε μια ψυχολογία (αυτο)καταστροφική.
Είναι η αντίδραση σε μια αδικία, που περιλαμβάνει μια ηθική κρίση και συχνά συνοδεύεται από την επιθυμία ντροπής, ή / και τιμωρίας των παραβατών.
Στις ΗΠΑ έχουν πρόσφατα «εφευρεθεί» τελειωμένα «μαθήματα διαχείρισης θυμού». Τα μαθήματα επιβάλλονται δικαστικά, ως εναλλακτική της φυλάκισης επιλογή.
* Την οργή την άδικη, την χωρίς λόγο πολλές φορές.
* Την οργή την ανεξέλεγκτη, την χωρίς φρένο και προσβλητική.
* Την οργή την χωρίς καλοσύνη, την σκληρή.
* Την οργή της εμπάθειας.
* Την οργή που εκφράζει την δυναμική της με τρόπο γελοίο, με βιαιότητες και υψηλούς τόνους στη φωνή.
Με αποτέλεσμα, αυτές οι δύο «φίλες» σ’ όποιες καρδιές φιλοξενούνται να λιγοστεύουν τους χτύπους τους.
Γι’ αυτό ας αφουγκραστούμε τον σοφό λαό μας, ο οποίος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και ο οποίος λέει, με στεντόρεια τη φωνή πως : «Ο φθόνος και η οργή μικραίνουν τη ζωή», πλήττουν την ποιότητά της. Φράσουν την πύλη του ουρανού, ο Φθόνος και η οργή…
Πηγή : Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό – ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ.
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος