ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
( Ρώσος συγγραφέας του 19ου αιώνα)
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Ο Φιοντόρ Μιχαΐλοβιτς Ντοστογιέφσκι, ήταν Ρώσος μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος.
Στα πιο αναγνωρισμένα μυθιστορήματά του περιλαμβάνονται τα, Έγκλημα και Τιμωρία (1866), Ο Ηλίθιος (1869), Οι Δαιμονισμένοι (1827) και Αδελφοί Καραμαζώφ (1880).
Το συνολικό του έργο περιλαμβάνει, 12 μυθιστορήματα, 4 νουβέλες, 16 διηγήματα και διάφορα άλλα γραπτά.
Πολλοί κριτικοί λογοτεχνίας τον θεωρούν, ως έναν από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Πολλά από τα έργα του θεωρούνται αριστουργήματα, που άσκησαν μεγάλη επίδραση.
Γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1821 στη Μόσχα. Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού και δεν ήταν αριστοκράτης.
Σπούδασε Ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή, μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία.
Ο πατέρας του Ντοστογιέφσκι, θα αγοράσει το 1831 ένα αγρόκτημα με τρία χωριά και για να εξασφαλίσει την οικογένειά του και για να έχει πρόσβαση στην αριστοκρατία.
Έτσι ο νεαρός Φιοντόρ δεν μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και τη στέρηση.
Ο πατέρας του θα δολοφονηθεί το 1839, επειδή ήταν ιδιαίτερα μισητός από τους χωρικούς, λόγω του σκληροτράχηλου και αυταρχικού του χαρακτήρα.
Όταν τελείωσε το σχολείο συνέχισε τις σπουδές στην Πετρούπολη, σε κρατική στρατιωτική σχολή μηχανικών και για σύντομο χρονικό διάστημα, άσκησε αυτό το επάγγελμα.
Το 1843 αποχωρώντας οριστικά, από αυτό το επάγγελμα, έλαβε την απόφαση να ασχοληθεί αποκλειστικά, με την λογοτεχνία.
Τον Απρίλιο του 1849, ο Ντοστογιέφσκι συνελήφθη και πέρασε από έκτακτο στρατοδικείο.
Η κατηγορία ήταν για συμμετοχή, σε προδοτική συνωμοσία.
Η ποινή που επιβλήθηκε στον Ντοστογιέφσκι, ήταν τέσσερα χρόνια καταναγκαστικά έργα, στο ‘Ομσκ της Σιβηρίας.
Το 1859 επέστρεψε στην Πετρούπολη και εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του, δύο περιοδικά τα οποία, όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία με αποτέλεσμα να βρεθεί καταχρεωμένος.
Ο μόνος τρόπος για να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του, ήταν η συγγραφή.
Σε αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερά του έργα :
Ο παίκτης, οι αδελφοί Καραμάζωφ, Έγκλημα και Τιμωρία, Ο Ηλίθιος, οι δαιμονισμένοι.
Ο Ντοστογιέφσκι πέρα από επιληπτικός, υπέφερε σ’ όλη του τη ζωή και από ασθένεια των πνευμόνων.
Στις 26 Γενάρη του 1881 , είχε μια σοβαρή πνευμονική αιμορραγία.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, κάλεσαν τον ιερέα της γειτονικής εκκλησίας, του Αγίου Βλαντιμίρ κι ο Ντοστογιέφσκι εξομολογήθηκε και δέχτηκε, την θεία Κοινωνία.
Στις 28 Γενάρη (9 Φεβρουαρίου με το νέο ημερολόγιο), ο Ντοστογιέφσκι πέθανε.
Τα νέα για το θάνατο του Ντοστογιέφσκι, συντάραξαν αφάνταστα τους Ρώσους, της Αγίας Πετρούπολης.
Για δύο συνεχείς ημέρες, 29 -30 του Γενάρη, το διαμέρισμά του, κατακλυζόταν από κόσμο, που συνέρεε, στον πολυαγαπημένο του συγγραφέα.
Ο Ντοστογιέφσκι τάφηκε στο κοιμητήριο, δίπλα στον τάφο του Ρώσου ποιητή, Βασίλι Ζουκόφσκι.
Στα 1883 σε επιτάφια τελετή, έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου και της προτομής του Ντοστογιέφσκι.
Όχι μακριά από τον τάφο του, βρίσκονται και οι τάφοι των διάσημων συνθετών της Ρωσίας – Τσαϊκόφσκι, Μποροντίν και Γκλίνκα.
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος