Ο Α Ν Θ Ρ Ω Π Ι Σ Μ Ο Σ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας. Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Μέσα στον πανανθρώπινο χώρο του ” κοινωνικού γίγνεσθαι”συντίθεται το σενάριο της ζωής κάθε ανθρώπου , ο οποίος ακολουθεί ένα ξεχωριστό και προσωπικό δράμα , μια πορεία με ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά , με τις δικές της μοναδικές σημασίες.
Όπως είναι φυσικό , τα σενάρια αυτά είναι αναρίθμητα , όσα και οι άνθρωποι που συναντάμε στη πορεία της ζωής μας.
Οι πορείες είναι χωριστές και παράλληλες , πολλές φορές όμως εφάπτονται , τέμνονται.
Στις παράλληλες πορείες και ειδικότερα στα σημεία προσέγγισης , επαφής η τομής , τα ανθρώπινα πρόσωπα συναντώνται , επικοινωνούν , ανταλλάσουν εμπειρίες , επενεργούν αμοιβαία το ένα στο άλλο και ταυτίζονται ολοκληρωτικά.Μερικές φορές όμως απωθούνται , μένουν ψυχρά και αδιάφορα η περιχαρακώνονται στη μοναξιά τους.
Γενικά , μέσα στο δράμα της συναντησιακής στιγμής , το ανθρώπινο πρόσωπο μπορεί να διαδραματίσει έναν αξιόλογο η έναν ασήμαντο ρόλο στο σενάριο της ζωής του άλλου , ένα ρόλο με βαθειές επιδράσεις , το οποίου ο απόηχος διαρκεί όσο και η ζωή μας.
Εξ’ ορισμού η κοινωνία αποτελεί επικοινωνία ατόμων και προϋποθέτει την συμμετοχή και τις διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων.
Ο άνθρωπος με ανεπτυγμένη κοινωνική συνείδηση ολοκληρώνεται σαν χαρακτήρας και προσωπικότητά , υπηρετώντας τις διάφορες αξίες , γνωσιολογικές , ηθικές κ.λ.π. Συμβάλει τοιουτοτρόπως στην πρόοδο του πολιτισμού.
Ότι προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο επιστρέφει πάλι σ’ αυτόν , με την μορφή κοινωνικών αγαθών.
Εύλογο λοιπόν είναι , ότι ο κάθε νουνεχής πολίτης οφείλει να πορεύεται προς την υλοποίηση του ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥ. ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ για τον άνθρωπο , είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο ηθικού περιεχομένου , καταξίωσης και αποδοχής , σε προσωπικό , οικογενειακό και κοινωνικό επίπεδο.
Διασφαλίζει και προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα , καλλιεργεί τον σεβασμό σε πανανθρώπινες αξίες όπως η δικαιοσύνη , η αξιοκρατία , η ισότητα , η ισονομία και ενισχύει την αντίληψη ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Εξασφαλίζονται ίσες ευκαιρίες μόρφωσης γιά όλους τους ανθρώπους και αντιμετωπίζεται η παιδεία , όχι ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης ,αλλά ως μέσο προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο.
Διαποτίζει τις σχέσεις πολίτη _ κράτους με αισθήματα αμοιβαίας υπευθυνότητας και περιορίζει δράσεις πελατειακές και αντιδημοκρατικές.
Είναι η έκφραση της ολοκληρωμένης αποστολής του ανθρώπου , στη ζωή .
Αποτελεί την ισορροπία , του είναι και του εγώ του επάνω στη γή , αφού μετά θάνατον ” ού παραμένει ο πλούτος , ού συνοδεύει η Δόξα ……Μακάρι οι ειρηνοποιοί ότι υιοί Θεού κληθήσονται.
Από τότε που οι άνθρωποι οργανώθηκαν σε κοινωνίες ,παρουσιάστηκε η ανάγκη θέσπισης ηθικών κανόνων , ώστε να εξασφαλίζεται ο αλληλοσεβασμός και η αρμονική συνύπαρξής τους.
Βέβαια , κάθε εποχή αναλόγως προς τις τάσεις , την ιδεολογία και την νοοτροπία που κυριαρχούν στην κοινωνία , καθώς και τα πιστεύω και τις ανάγκες της , διαφοροποιείται ως προς το βαθμό προσέγγισης αξιών και την αποδοχή τους , όπως είναι ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ.
Αντίθετα , σήμερα θεωρούμε αδιανόητα τέτοια φαινόμενα , σε μια εξελιγμένη κοινωνία του εικοστού πρώτου αιώνα.Ωστόσο στον εννοιολογικό του πυρήνα , ο όρος ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ παραμένει ο ίδιος.
Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ άπτεται της ηθικής , γι’ αυτό και το αίτημα για την ύπαρξή του είναι διαχρονικό.Από τότε που συνειδητοποιείται ο ανθρωπισμός ως αξία , αναδεικνύεται σε αξία απόλυτη.
Ολόκληρος ο ελληνικός πολιτισμός , όπως ανακύπτει από τις κύριες εκδηλώσεις του , την πολιτική , την τέχνη , την φιλοσοφία κ.λ.π. αντιμετωπίζει τον άνθρωπο όχι μόνο σα βιολογικό ον , αλλά σαν ον θεωρητικό , ανακαλύπτοντας την αξία του νου και του λόγου.
Τη φροντίδα για τον άνθρωπο και τη διάκρισή του αυτή , κληρονόμησε η Αρχαία Ελλάδα στον Χριστιανισμό , με τον οποίο πραγματοποιείται ιστορικά το” δεύτερο ” μεγάλο κίνημα , υπέρ των αξιών του ανθρωπισμού.
Σύμφωνα με τις αρχές του Χριστιανισμού , κυρίαρχη θέση στον άνθρωπο έχουν ο ψυχικός κόσμος και η ηθική τελείωση του.
Το πρώτο κέντρο του ανθρωπισμού υπήρξε η Φλωρεντία , χάρη στις μεγάλους ποιητές Δάντη , Πετράρχη ( που ίδρυσε και την πρώτη έδρα της ελληνικής , για το δάσκαλο του Λεόντιο Πιλάτο ) και τον Βακκάκιο.
Από την Ιταλία , το κίνημα ανθρωπισμού εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη Δυτική Ευρώπη.
Στην Ολλανδία με τούς Αγρίκολα και Έρασμος .Στην Γερμανία με τον Ιωάννη Ρευχλίνο , στη Γαλλία με τους Ιανό Λάσκαρη και Γουλιέλμο Βουδαίο , στην Αγγλία με το Θωμά Μώρο κ.λ.π.
ΧΩΡΙΣ. ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ. ΑΞΙΕΣ :
Αν ζει κανείς χωρίς ανθρωπιστικές αρχές , δεν είναι παρά σκουπίδι και στάχτη.
Ο Άνθρωπος είναι του κόσμου ο πολίτης _ Αντισθένης_ ( Κυνικός Φιλόσοφος 445_360 π.χ.).
Ο Άνθρωπος δεν είναι ότι γεννιέται , αλλά ότι γίνεται_Γκαίτε ( 1749_1832).
Η αξιοπρέπεια του πλησίον :
” Πάντα μου φαινόταν πολύ παράξενο , πώς ένας άνθρωπος θα μπορούσε να αισθάνεται τιμή , με την ταπείνωση των ομοίων του _Μαχάτμα Γκάντι ( 1689_1948).
Το ποιο δύσκολο από όλα είναι ν’ αρέσεις σε πολλούς _ _Δημοσθένης.
Σας. Ευχαριστώ
Δημήτριος. Μητρόπουλος