ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΙΚΡΑ !

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Πόσες φορές οι άνθρωποι κάνουν όνειρα στη ζωή τους, όνειρα μεγάλα, όνειρα ωραία. Όμως στη πορεία του χρόνου διαπιστώνουν πόσο άπιαστα είναι. Έτσι μελαγχολούν, μέσα σ’ ένα ασταμάτητο κυνηγητό των στόχων τους.

Διότι, όσο διαπιστώνουν πόσο άπιαστα είναι τα όνειρα τους, και βλέπουν την ηλικία τους να προχωρεί, μένουν ανειρήνευτοι, δυστυχισμένοι.

Στηρίζουν τη χαρά τους, σε πράγματα μεγάλα που περιμένουν να έρθουν και δεν έρχονται και μένουν διαρκώς ανικανοποίητοι. Νιώθουν πως τελείωσαν, πως δεν έχουν τίποτε άλλο να χαρούν στη ζωή τους.

Πόσο λάθος όμως κάνουν! Στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση κινούνται μέσα στους αιώνες οι Άγιοι. Διότι αυτοί απολαμβάνουν δοξολογικά, κάθε χαρά της ζωής και ιδίως τις μικρές και καθημερινές χαρές, που κρύβονται μέσα σε απλά πράγματα.

Μας διδάσκουν λοιπόν με τη στάση τους αυτή, ότι η χαρά κρύβεται μέσα στο κάθε λεπτό της καθημερινότητας, σε αυτό που ήδη ζούμε και όχι σ’ αυτά που προσδοκούμε και δεν έρχονται.

Η ζωή μας αποτελείτε από μικρές – μικρές στιγμές, που πρέπει να μάθουμε να τις ανιχνεύουμε να τις ζούμε αντλώντας από αυτές μεγάλη χαρά.

Πόσο ωραίο είναι να ξυπνάμε κάθε πρωί λέγοντας ένα “ευχαριστώ” στον Θεό, που μας αξίωσε να ξυπνήσουμε. Άλλοι δεν ξυπνούν το πρωί, διότι φεύγουν για την άλλη ζωή.

Να λέμε “ένα ευχαριστώ” στο Θεό που μας χαρίζει στην κάθε ημέρα τόσες ευλογίες, όπως την υγεία μας, τον αέρα που αναπνέουμε, τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας, τις πολυποίκιλες τροφές που τρώμε.

Άλλοι δεν έχουν ένα πιάτο φαγητό, πεινούν ή πεθαίνουν κι άλλοι υποφέρουν από ανίατες και επώδυνες αρρώστιες. Πόσο ωραίο είναι, να ξυπνάμε κάθε πρωί, με ένα χαμόγελο, λέγοντας μια εγκάρδια “καλημέρα”, στους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας, με τη συναίσθηση ότι αντικρίζουμε μπροστά μας εικόνες Θεού.

Πόση χαρά μπορούμε να νιώσουμε ξεπροβοδίζοντας τον σύζυγο στην δουλειά, τα παιδιά στο σχολείο, ή χαιρετώντας τον παππού που μόλις ξύπνησε. Ένα χαμόγελο απλό, εγκάρδιο, καθημερινό, κρύβει μέσα του, όλο τον ουρανό. Με μια τέτοια οπτική, μπορούμε να βλέπουμε τελείως διαφορετικά, το κάθε τι στη ζωή μας. Μαθαίνουμε να εκτιμούμε και πράγματα, που μας φαίνονταν ασήμαντα, αδιάφορα, όπως ένα φρούτο που “προσφέρουμε καθαρισμένο στη γιαγιά, ένα “τοστ” στα παιδιά, ένα βλέμμα αγάπης σε όλους.

Βλέπουμε ένα ωραίο λουλούδι στον κήπο;

Βλέπουμε τη δόξα του Θεού! Βλέπουμε ουράνιο τόξο στον ουρανό; Βλέπουμε την αγάπη του Θεού!

Μπορούμε λοιπόν να νιώσουμε ασυγκρίτως μεγαλύτερη χαρά, με τις μικρές θυσίες ή πράξεις αγάπης, μάλιστα όταν έχουμε ένα πολύ φορτωμένο πρόγραμμα, διαθέτοντας τον κόπο μας, την ελάχιστη μεσημεριανή μας ξεκούραση, για να πάμε με χαρά τα παιδιά στο φροντιστήριο, να τους διαβάσουμε τα μαθήματα ή να ακούσουμε τα νέα τους.

Τι χαρά μπορούμε ακόμη να δοκιμάσουμε και να δώσουμε στους γύρω μας με έναν καλό λόγο, μια ωραία συζήτηση ένα νέο της ημέρας. Αλλά και πόση χαρά εισπράττουμε, όταν μπορούμε να διαθέσουμε χρόνο στους γύρω μας, για να μοιραστούμε το πρόβλημά τους, να τους σταθούμε στις δυσκολίες τους. Πολύ δε περισσότερο, μπορούμε να πλημμυρίσουμε από χαρά, όταν αντιμετωπίζουμε τα πάντα δοξολογητικά, εκφράζοντας την άπειρη ευγνωμοσύνη μας στον Θεό, που μας αξιώνει να τον υπηρετούμε στα πρόσωπα των ελάχιστων αδελφών μας.

Κι αν η μέρα μας έχει αντιξοότητες, πόσο ωραίο είναι να μάθουμε να χαιρόμαστε και μ’ αυτές, αντιμετωπίζοντάς τες ως αφορμές για να υπερβούμε, ως ένα δείγμα της αγάπης του Θεού, ο οποίος μας αξιώνει να αθλούμεθα σε μεγαλύτερα αγωνίσματα.

Πόσο ευτυχισμένοι πρέπει να νιώθουμε, όταν ξεπερνούμε τις δυσκολίες αυτές, με τη χάρη του Θεού.

Να χαιρόμαστε δοξολογικά και την κάθε μικρή νίκη μας, όχι μόνο στα μεγάλα, αλλά και στα μικρά, στα μικρά θετικά βήματα, που κάνουμε κάθε ημέρα.

Πόση χαρά μας δίνει η προσευχή, η νηστεία, η άσκηση, η θυσία, ο κόπος για τους άλλους. Πόση χαρά μπορούμε να νιώσουμε ψελλίζοντας μια σύντομη προσευχή, για το κάθε τι, που ζούμε και βλέπουμε!

Αυτό το παρατηρούμε ιδιαιτέρως στη ζωή των Αγίων. Τι χαρά νιώθουν οι Άγιοι μπροστά στις ομορφιές της φύσεως, στο θρόισμα των φύλλων, στον φλοίσβο της θάλασσας, στο κελάηδημα των πουλιών, στο βασίλεμα του ήλιου, στο σύθαμπο της σελήνης!

Διότι πίσω από όλα αυτά βλέπουν τον ίδιο τον Θεό, ο οποίος σαν στοργικός Πατέρας φροντίζει για τα πλάσματά του, συντηρεί την κτίση, ευεργετεί τα ζώα, τα πουλιά, τον άνθρωπο, και τα πλημμυρίζει, με τις άπειρες ευλογίες του.

Είναι πραγματικά ανέκφραστη, η χαρά του ανθρώπου, όταν μιμούμενος τους Αγίους μπορεί να βλέπει, πίσω από την κτίση τον ίδιο τον Δημιουργό και πίσω από όλα τα γεγονότα, ευχάριστα η δυσάρεστα, να βλέπει τον Πατέρα του. Τότε ακόμη και οι μικρές χαρές γίνονται μεγάλες και οι μεγάλες δυσκολίες γίνονται μικρές.

Γίνονται τα πάντα αφορμές χαράς. Τότε ο άνθρωπος “πάντοτε χαίρει” και εν παντί ευχαριστεί” τον Θεό.

Ας μάθουμε λοιπόν κι εμείς να χαιρόμαστε με τα απλά και καθημερινά σημάδια, της αγάπης του Θεού. Και αντί να μελαγχολούμε και να γκρινιάζουμε, για όσα περιμένουμε και δεν έρχονται, να χαιρόμαστε γι’ αυτά, που ήδη έχουν έρθει και μαρτυρούν την αγάπη του Θεού, στη ζωή μας. Να λέμε διαρκώς ένα! “Δόξα σοι ο Θεός”! για τις μικρές καθημερινές ευλογίες του Κυρίου.

Έτσι θα καταστούμε άξιοι, να δεχόμαστε όλο και μεγαλύτερες ευλογίες του στη ζωή μας.

Πηγή : Ο “Σωτήρ” Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό, Αδελφότητες Θεολόγων.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος