ΕΣΤΩ ΛΙΓΟ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ο Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης (1912-1998), ο οποίος εορτάζει στις 27 Φεβρουαρίου, έζησε ασκητικά, για 65 χρόνια στην έρημο του Αγίου Όρους, στα Κατουνάκια.

Υπήρξε και μαθητής του οσίου Ιωσήφ του ησυχαστή, τον οποίο επισκεπτόταν συχνά. Άνθρωπος τέλειας υπακοής και καρδιακής προσευχής, ευλαβέστατος λειτουργός των θείων μυστηρίων και διακριτικός πνευματικός καθοδηγός, ο σύγχρονος Γέροντας όσιος Εφραίμ, έγινε πόλος έλξεως για πολλούς ανθρώπους που έσπευσαν να τον συναντήσουν, αναζητώντας στήριγμα και παρηγοριά στα προβλήματά τους, αλλά και καθοδήγηση στην πνευματική τους ζωή.

Κάποτε ένας νεαρός ειρηνοδίκης, ο οποίος είχε αρχίσει να αγωνίζεται πνευματικά, επισκέφτηκε τον Όσιο και του ανέφερε τη δυσκολία που είχε στο καθημερινό του πρόγραμμα.

– Γέροντα, είναι πολύ μεγάλος ο φόρτος της εργασίας μου και δεν έχω καθόλου ελεύθερο χρόνο. Που να βρω χρόνο για προσευχή; Περνούν μέρες χωρίς να προσευχηθώ καθόλου.

Ο Γέροντας τον άκουσε προσεκτικά. Πολλές φορές μιλούσε στους ανθρώπους, για την αξία της Προσευχής.

“Η προσευχή είναι τροφή για την ψυχή. Δεν μπορείς να ζήσεις πνευματική ζωή, χωρίς προσευχή,” έλεγε. Και τώρα ήθελε με κάποιον τρόπο, να δείξει στο νέο αυτό, ότι δεν μπορεί να αφήνει, ούτε μια μέρα, χωρίς να προσευχηθεί. Σταμάτησε λοιπόν το εργόχειρο του σηκώθηκε όρθιος και είπε :

– Είναι πολύ απλό. Θα σου δείξω τι να κάνεις για να προσεύχεσαι κάθε μέρα, και μου λες, αν μπορείς ή όχι.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι είναι πρωί και μόλις σηκώθηκες από τον ύπνο. Πηγαίνεις να πλυθείς… Κοίτα λοιπόν. Ο Άγιος προχώρησε προς τον νιπτήρα και με παραστατικό τρόπο άνοιξε τη βρύση και άρχισε με απλές κινήσεις να πλένει τα χέρια και το πρόσωπό του, επαναλαμβάνοντας γλυκά και παρακλητικά : “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”, Κύριε Ιησού…..”.

Πήρε στα χέρια του την πετσέτα, σκουπίστηκε, αλλά δεν σταμάτησε να επαναλαμβάνει αργά και σταθερά τη μικρή αυτή προσευχή. Όταν επέστρεψε κοντά στο νέο, τον ρώτησε :

– Αυτό μπορείς να το κάνεις;

– Έ, αυτό μπορώ, Γέροντα, απάντησε εκείνος.

– Πρόσεξε όμως! Είναι σημαντικό να το κάνεις κάθε ημέρα. Κάθε ημέρα να ξυπνάς και να επικαλείσαι το όνομα του Χριστού.

Όχι μια φορά να το κάνεις και μετά να το ξεχνάς. Διότι, όπως γράφει ο αββάς Ισαάκ ο Σύρος, έχει μεγάλη δύναμη η μικρή προσπάθεια, που γίνεται όμως πάντοτε : “μεγάλη η δύναμις της μικράς πολιτείας της αεί γινομένης”.

Ο Γέροντας ξανακάθισε κι έπιασε πάλι το εργόχειρο να χαράξει σφραγίδες. Σιώπησε για λίγο και είπε στον νεαρό δικαστή :

– Να σε ρωτήσω και κάτι ακόμη. Στην αίθουσα που δικάζεις υπάρχει εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας;

– Υπάρχει.

– Λοιπόν κάθε φορά που αρχίζεις να δικάζεις, να στρέφεται στην εικόνα και να λες : Χριστέ μου, φώτισέ με να μην αδικήσω κάποιον από αυτούς ανθρώπους”.

…. Αυτό το μπορείς :

– Έ, ναι… μπορώ Γέροντα, θα το κάνω. Χαμογέλασε ο Γέροντας με ικανοποίηση. Ήθελε τόσο απλά να μάθουν οι άνθρωποι να επικοινωνούν με το Θεό. Να βρίσκουν ευκαιρίες μέσα στην ημέρα να στρέφουν τον νου τους σ’ Εκείνον. Και να καταλάβουν οι άνθρωποι που έρχονταν από τον κόσμο, πόσο σημαντική είναι έστω και η μικρή προσευχή που θα κάνουν έλεγε συχνά : “Εάν εγώ μέσα στην ησυχία των Κατουνακίων λέω εκατό ευχές την ημέρα και σεις μέσα στην τύρβη της πόλεως και τις υποχρεώσεις της εργασίας και της οικογένειας, λέτε τρεις ευχές, είμαστε ίσα!”.

Κάποιοι βέβαια παραξενεύονταν με τη σύγκριση αυτή και ρωτούσαν με απορία :

– Μήπως είναι πολύ λίγο αυτό; Δεν πρέπει να μάθουμε, ακόμη και μέσα στον κόσμο, να κάνουμε περισσότερη προσευχή; τότε ερχόταν η απάντηση από τον Θεόφραστο Όσιος αποστάγματα πολύχρονης πείρας του :

– Εάν ο άνθρωπος συνηθίσει να λέει κάθε ημέρα, έστω από λίγο, όσο μπορεί – αλλά κάθε ημέρα! – την ευχή, η καρδιά του σιγά σιγά γλυκαίνεται και περιμένει πότε θα έρθει εκείνη η γλυκιά ώρα της προσευχής.

Η ώρα της επικοινωνίας με τον γλυκύτατο Ιησού. Και όταν γλυκάνει η καρδιά από μόνος του κάνεις ζητεί περισσότερο!

Ώστε λοιπόν το να ξεκινήσουμε λίγο – λίγο μια μικρή προσευχή, που θα γίνεται μέσα στο πλαίσιο των καθημερινών μας έργων, δεν σημαίνει ότι θα μείνουμε μόνο σ’ αυτό.

Η ίδια η ψυχή θ’ αρχίσει να ζητεί τον δικό της χώρο και χρόνο. Έλεγε πάλι ο Όσιος Εφραίμ : “Αυτό που μας παρέδωσαν οι πατέρες στη “Φιλοκαλία”, αλλά και μας δίδαξε η μικρή μας πείρα, είναι ότι η καλύτερη προσευχή γίνεται τη νύχτα”. Όταν δηλαδή κατορθώσουμε να βρούμε συνθήκες ησυχίας και σιωπής, χωρίς περισπασμούς από τις εργασίες της ημέρας, τότε η προσευχή γίνεται ανώτερης ποιότητας. Και ένα ακόμη πολύ αξιόλογο στοιχείο που μας βοηθεί να κάνουμε καλύτερη προσευχή, στο να μη περιοριζόμαστε, στο να διαβάζουμε μόνο κάποιες προσευχές, αλλά να αφήνουμε να ομιλεί η ψυχή μας στο Θεό, με αυτοσχέδιες προσευχές, όπως το έκαμε ο Όσιος Εφραίμ που έλεγε σχετικά “δεν είναι μόνο να διαβάσουμε Μετάληψη” και να μεταλάβουμε αύριο : “από ρυπαρών χειλέων, από βδελυράς καρδιάς….”. Διαβάζουμε και ούτε καταλαβαίνουμε τι λέμε… Αλλού τρέχει ο νους. Εσύ ο ίδιος να βρεις προσευχή.

Όταν βγαίνει μέσα από την ψυχή σου η προσευχή, καταλαβαίνεις τι λες στον Θεό. Αυτό έχει μεγάλη δύναμη! “Είναι μεγάλη η προσευχή και θέλει καθημερινό αγώνα. Είναι όμως και χάρις του Θεού, που δίνεται ανάλογα με τη δεκτικότητα της κάθε ψυχής.

Ο νεαρός ειρηνοδίκης, που είχε δεκτική ψυχή και άκουσε τη συμβουλή του οσίου Εφραίμ, άρχισε κάθε μέρα να λέει σταθερά την ευχή, όπως ακριβώς του είχε πει.

Και τελικά αγάπησε τόσο πολύ την προσευχή, ώστε μια ημέρα ήρθε και ζήτησε ευλογία από τον Γέροντα να γίνει μοναχός στο Άγιον Όρος και να αφιερώνει έτσι ακόμη περισσότερο χρόνο, στην επικοινωνία του με τον Θεό. Εμείς, αλήθεια πότε θ’ αγαπήσουμε την προσευχή; ας κάνουμε έστω την αρχή…

Έστω λίγο κάθε ημέρα.

Πηγή : Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης, έκδ. Ι. Ησυχαστηρίου “Άγιος Εφραίμ.” Κατουνάκια Αγίου Όρους 2000, σελ.132-134.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος