ΠΟΙΗΤΗΣ : ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ

“Δεν είχα φαντασθεί ποτέ ότι είχα την μεγάλη αυτή τιμή

να πεθάνω για την Ελλάδα”.

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1800 στην Ιθάκη, τέσσερα χρόνια πριν την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα.

Ο Πατέρας του Παύλος διετέλεσε εκεί πρόεδρος των δικαστηρίων της Ιονίου Πολιτείας. Μητέρα του ήταν η Κερκυραία Ιωάννα Καποδίστρια – Σούφη, ανιψιά του πρώτου κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια και θεία του πρωθυπουργού Γ. Θεοτόκη.

Στα γυμνασιακά του χρόνια ο Λορέντζος Μαβίλης εφοίτησε στο εκπαιδευτήριο “Καποδίστριας” στην Κέρκυρα και είχε δάσκαλο τον ελληνιστή Ι. Ρωμανό.

Η γνωριμία του με τον Ιακ. Πολυλά (1836 – 1898), λόγιο και βουλευτή, φίλο και συνεχιστή του πνεύματος του Δ. Σολωμού, θα είναι σημαντικότατη στην πνευματική εξέλιξη του Μαβίλη.

Ο Πολυλάς θα τον μυήσει στο έργο του Σολωμού, στην παγκόσμια λογοτεχνία, στην αγάπη για την δημοτική γλώσσα και την επιδίωξη της τελειότητας.

Το 1878 γράφει το πρώτο σονέτο για την πατρίδα :

Μάνα μου Ελλάδα, τι δεν είσαι τώρα

Σαν πρώτα ορθή, ψηλή, στεφανωμένη

Με δάφνες, τι δεν είσαι με τα δώρα

Της αθάνατης Νίκης στολισμένη…..

Το 1879 αφού έχει παρακολουθήσει ένα χρόνο μαθήματα στην Φιλοσοφική Αθηνών, θα μεταβεί στη Γερμανία.

Εκεί θα σπουδάσει φιλοσοφία, γλωσσολογία και Σανσκριτική (Αρχαία Ινδική Φιλοσοφία).

Μιλάει, Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Γερμανικά.

Το πρώτο ποίημά του που εδημοσιεύθη, ήταν το “Εις τον γυρισμό της” στον μεσσηνιακό τύπο, 1η Απριλίου 1884.

Το 1890 με την διατριβή του, θα απαγορευτεί διδάκτωρ φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του ERLANGEN της Βαυαρίας.

Το 1896, ο Παύλος Μελάς ιδρύει παράρτημα της “Εθνικής Εταιρείας” στην Κέρκυρα. Ο Μαβίλης γίνεται πρόεδρος του ενός από τα τμήματά της, για την οργάνωση των μεγάλων στιγμών που θα ακολουθήσουν.

Στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ο Μαβίλης οργανώνει σώμα 70 εθελοντών, το οποίο συντηρεί με δικά του χρήματα. Στο μέτωπο της Ηπείρου θα τραυματιστεί ο ίδιος και θα σκοτωθεί ο Άγγλος Κλ. Χάρρις, στον οποίο θα αφιερώσει και το ομώνυμο ποίημα του.

Το 1909 γίνεται ο ενθουσιώδης κήρυκας του ξεσηκωμού και το 1910, εκλέγεται ως βουλευτής της Κέρκυρας.

Ποιητικό έργο :

Τα σονέτα του Μαβίλη είχαν άρτια μορφή και εξαίρετο περιεχόμενο με ενδεκασύλλαβους στίχους. Ήταν πολύ πιο επεξεργασμένα και περίτεχνα από των συγχρόνων του.

Εισήγαγαν νέα στοιχεία, όπως το να αρχίζει η πρόταση στην μέση του στίχου, να υπάρχει διάλογος κ.λ.π.

Το έργο του Μαβίλη αποτελούμενο από στίχους, πεζά μεταφράσεις, πολιτικές αγορεύσεις και γράμματα, πηγάζει από τον έξοχο χαρακτήρα του και τις ξεκαθαρισμένες ιδέες του, για τον άνθρωπο, το έθνος, τη θρησκεία, την τέχνη, την Φιλοσοφία και την ηθική.

Ο Μαβίλης είναι ο κύριος εκπρόσωπος του σονέτου. Τα θέματά του αναφέρονται στην μυθική – ιστορική παράδοση και ζωή, εξυμνεί δε την Ελλάδα και τη φύση.

Είναι ποιήματα τα οποία πηγάζουν από την καρδιά του και απευθύνονται σε καρδιές.

Ασυμβίβαστος, ανιδιοτελής, ιδεαλιστής, πορεύτηκε με πυξίδα την καρδιά του και σε καρδιές απευθύνθηκε, έως το ηρωικό τέλος.

Στις 28 Νοεμβρίου του 1912 γίνεται επικεφαλής του λόχου των εθελοντών Γαριβαλδινών και την επόμενη μέρα (29 Νοεμβρίου 1912) σκοτώνεται στη Μάχη του Όρους Δρίσκου, κοντά στα Ιωάννινα κατά τον Πρώτο Βαλκανικόπόλεμο.

Πηγή : Βικιπαίδεια.

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος