ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ : Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (Αγάπη και Μαρτύριο)

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Η ΑΓΙΑ Παρασκευή (2ος μ. Χ. αι.), η τόσο θαυματουργή, αλλά και τόσο αγαπητή στον λαό του Θεού Αγία, γνώριζε καλά τα λόγια του αποστόλου Παύλου :”….. Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και αν παραδώσω το σώμα μου ίνα καυθήσωμαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμε…..” (Κορ. ιγ’ 3).

Δηλαδή, ακόμα και αν δώσω ελεημοσύνη όλα τα υπάρχοντα μου και εάν παραδώσω το σώμα μου στην φωτιά (για τον Χριστό), εάν δεν έχω αγάπη, δεν ωφελούμε τίποτα.

Η ΑΓΙΑ Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη επί βασιλείας αυτοκράτορας Αντωνίνου (138-160) μ. Χ. Οι γονείς της και εκείνοι χριστιανοί, φρόντισαν για την χριστιανική αγωγή της, ήταν και το μοναχοπαίδι τους, όπως είχαν υποσχεθεί στο Θεό στην περίπτωση που θα τους χάριζε ένα παιδί.

Το παιδί γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή και έλαβε αυτό το όνομα.

Οι γονείς της πέθαναν όταν η Παρασκευή ήταν μόλις 20 ετών και εκείνη μοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και αφοσιώθηκε να κηρύττει τη χριστιανική πίστη στη Ρώμη και στα περίχωρα της πόλης.

Η ΑΓΙΑ παρότι ζούσε σε χρόνια διωγμών τον 2ο μ Χ αιώνα, είχε τόση αγάπη στο Χριστό, που χωρίς φόβο κήρυττε το μήνυμα του Ευαγγελίου στους ανθρώπους.

Αποτέλεσμα του κηρυκτικού της έργου ήταν να συλληφθεί πολλές φορές να οδηγηθεί σε κριτήρια ηγεμόνων και να δεχθεί πολλά και φρικτά βασανιστήρια. Η πίστη της όμως και η μεγάλη της αγάπη την έκαναν να μην πτοείται από απειλές και βασάνους. Και το σπουδαίο ήταν ότι δεν κρατούσε κακία και δεν έβγαινε από την καρδιά της ούτε ίχνος εκδικητικότητας Τα δεχόταν όλα με καρτερία και χαιρόταν να βλέπει τους ανθρώπους, ακόμα και τους βασανιστές, να ομολογούν τον Χριστό.

Η δράση της δεν άρεσε καθόλου στον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα Αντωνίνο. Διέταξε να τη συλλάβουν και της υποσχέθηκε όλα τα πλούτη του κόσμου προκειμένου να θυσιάσει στα είδωλα.

Η ΑΓΙΑ παρέμεινε σταθερά στην πίστη της, τότε την υπέβαλε στο βασανιστήριο της πυρακτωμένης περικεφαλαίας. Η ΑΓΙΑ υπέμεινε με καρτερικότητα.

Τότε ο Αντωνίνος διέταξε και την έβαλαν σε ένα λέβητα με καυτό λάδι και πίσσα.

Για μια ακόμη φορά όμως, μπροστά στα έκπληκτα ματιά των βασανιστών, η Αγία έμεινε αβλαβής. Το υγρό μείγμα, που έβραζε και ζεματούσε, έχοντας αναπτύξει υψηλή θερμοκρασία, έγινε με τη χάρη του Θεού ένα δροσιστικό λουτρό. Η ΑΓΙΑ χαιρόταν και δοξολογούσε το όνομα του Θεού, ενώ ο ηγεμόνας έφριττε και λυσσομανούσε. Ο ηγεμόνας, βλέποντας την αντοχή της στα μαρτυρία, θεώρησε ότι με τον τρόπο αυτό ή θα απαλλαγεί οριστικά από την παρουσία της Αγίας ή εκείνη θα φοβηθεί και θα αλλαξοπιστήσει.

Έξαλλος τότε, κατηγόρησε τους δήμιους για την ανικανότητά τους να βράσουν το καζάνι, όπως έπρεπε. Και στρεφόμενος στην Αγία, ζήτησε να του ρίξει λίγες σταγόνες, για να δει εάν το μείγμα ήταν καυτό. Κατά θαυμαστό τρόπο, το δροσιστικό, για την Αγία υγρό, επανήλθε στις πραγματικές του ιδιότητες.

Το αποτέλεσμα ήταν να καούν τα μάτια του ηγεμόνα. Τώρα εκείνος, με συντριβή καρδιάς, παρακαλούσε την Αγία να τον θεραπεύσει.

Η ΑΓΙΑ Παρασκευή, χωρίς να αισθανθεί έπαρση ή κακία, βγήκε από το καζάνι και με μεγάλη στοργή και αγάπη θεράπευσε τα καμένα ματιά του ταλαίπωρου ηγεμόνα.

Ο ηγεμόνας πίστεψε στο Χριστό και η Αγία αφέθηκε ελεύθερη να συνεχίσει το κηρυκτικό της έργο. Αργότερα πέρασε και άλλα βασανιστήρια από άλλους δύο βασιλείς, αλλά η πίστη της δεν κλονίστηκε.

Ομολόγησε με παρρησία τον Χριστό και έχυσε μαρτυρικά το τίμιο αίμα της.

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος