75η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
1η Δεκεμβρίου 2019
Το χρονικό της εκδήλωσης 2019.
Με ευλάβεια και θρησκευτική κατάνυξη, την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 2019, τελέσθηκαν οι θρησκευτικές και δοξαστικές εκδηλώσεις της 75ης Επετείου της μάχης των Αθηνών, στο Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη 1944.
Ο Σύνδεσμος Αποστράτων Αστυνομικών Αθηνών όπως κάθε χρόνο μερίμνησε για την άρτια διεξαγωγή της εκδήλωσης τιμής, μνήμης και αναπαύσεως των ψυχών εκείνων που είχαν τον ηρωισμό να προσφέρουν τη ζωή τους Έρανο στο βωμό της πατρίδας, για ελευθερία, δημοκρατία και ακεραιότητα.
Το μνημόσυνο τελέσθηκε στον Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, δημιουργία των μαχητών που διασώθηκαν από τις φονικές μάχες.
Πλήθος κόσμου, κάθε ηλικίας και φύλου, τόσο στο εσωτερικό του Ναού όσο και στον περιβάλλοντα χώρο, προσήλθε να δοξάσει τους πεσόντες. Ήταν εκείνοι που αισθάνθηκαν την ανάγκη να προσευχηθούν για την ανάπαυση των ηρώων του Μακρυγιάννη και να υπομνήσουν τη νίκη της δημοκρατίας κατά του ολοκληρωτισμού.
Παρέστηκαν Πρόεδροι, Διοικητικά Συμβούλια και Μέλη, Ομοσπονδιών, Συνδέσμων, Ενώσεων και Σωματείων, Αποστράτων Αστυνομικών και Στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Η ιαχή «αθάνατοι» διαπέρασε στο προσκλητήριο νεκρών τον Ιερό χώρο.
Ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Αποστράτων Αστυνομικών Αθηνών Αντ/γος ε.α. κ. Χριστολουκάς Νικόλαος ευχαρίστησε τους παρευρισκομένους για τη συμμετοχή και τόνισε ότι «οι Ήρωες συνάδελφοι στα χώματα αυτά έγραψαν με το αίμα τους μια ξεχωριστή σελίδα της Σύγχρονης Ιστορίας και της Δημοκρατίας. Η προσπάθεια επικράτησης του ολοκληρωτικού συστήματος της καταπίεσης απέτυχε μπροστά στη σθεναρή αντίσταση των πεσόντων μαχητών υπερασπιζόμενοι την αρχέγονη εθνική τους ταυτότητα, τα ιδανικά και τις αξίες τους και ιδιαίτερα την ελευθερία».
Ο Πρόεδρος της ΠΟΑΣΑ Υπ/γος ε.α. κ. Χριστακόπουλος Ευάγγελος επίσης ανέφερε ότι «Το ετήσιο μνημόσυνο στη μνήμη των θυσιασθέντων στου Μακρυγιάννη δεν είναι γιορτή μίσους όπως θέλουν να ισχυρίζονται κάποιοι. Είναι απόδοση τιμών, σ’ αυτούς που με υπέρμετρη αγάπη για την πατρίδας, πίστη στον όρκο τους και υπερασπιζόμενοι πανάρχαιες ελληνικές αρετές όπως η ελευθερία και η δημοκρατία θυσίασαν τη ζωή τους».
Επίσης θετική και αξιόλογη αναφορά για τη σημασία της επετείου και την τιμή των νεκρών ήταν και η τοποθέτηση του Αντ/γου ε.α. κ. Ροζή Βασιλείου Προέδρου της ΕΑΑΣ.
Κεντρικός ομιλητής της επετείου ήταν ο Ταξίαρχος της Χωροφυλακής ε.α. κ. Κουτρουμπής Νικόλαος, Επίτιμος Πρόεδρος της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Αποστράτων Αξιωματικών Σ.Α. ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας, με θέμα:
«Μακρυγιάννη: 75 χρόνια μετά. Κρίσεις και συμπεράσματα».
Ο ομιλητής, διαπραγματεύθηκε το θέμα του, χρησιμοποιώντας αληθή και ακριβή τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία, και με παραστατικό τρόπο, παρουσίασε τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν στη μάχη των Αθηνών το 1944, με επίκεντρο το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη.
Ειδικότερα :
α) Εξύμνησε και επαίνεσε, τον ηρωισμό και την αυτοθυσία των πεσόντων στη μάχη κατά των ενόπλων επιτιθεμένων και υπέμνησε την υποχρέωση, για την έκφραση αιώνιας ευγνωμοσύνης και απότιση φόρου τιμής.
β) Επισήμανε ότι δεν πρέπει ποτέ να λησμονείται ότι, τότε το ΚΚΕ που προκάλεσε τη συμφορά, ήταν πράγματι ένα Κόμμα ξενοκίνητο, υποταγμένο στη Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή, που σκόπευε σε ένοπλο αγώνα για την επικράτηση του διεθνούς κομμουνισμού και με αυτή την ιδιότητα, διαχρονικά, διέπραξε εθνικά εγκλήματα που του καταλογίζονται και σήμερα, με αποκορύφωμα τη σφαγή των Αθηνών το Δεκέμβριο του 1944 και το συμμοριτοπόλεμο των ετών 1946-1949, που ακολούθησε.
γ) Υπέμνησε και τόνισε διακριτά την απεγνωσμένη προσπάθεια του Γ. Παπανδρέου να αποφευχθεί η εμφύλια συμφορά και καταδίκασε την αδιάλλακτη στάση του Γεν. Γραμματέα του ΚΚΕ Γ. Σιάντου, ο οποίος με συγκεκριμένους χειρισμούς και ενέργειες, οδήγησε στην ανταρσία από την έννομη τάξη και τελικά την ένοπλη σύγκρουση.
δ ) Αναφέρθηκε με έντονο τρόπο, στη στροφή του Γεωργίου Παπανδρέου, προς το Σώμα της Χωροφυλακής για την αντιμετώπιση της ξενοκίνητης κομμουνιστικής ανταρσίας. Εξήρε το υψηλό αίσθημα ευθύνης που επέδειξαν τόσο ο Αρχηγός της Χωροφυλακής, όσο και οι Αξιωματικοί, οι οποίοι όπως είπε, καλούνταν τώρα να ξεχάσουν, τις κατηγορίες και τις μομφές που ίδιος ο Πρωθυπουργός τους είχε προσάψει και να πράξουν το προς την Πατρίδα καθήκον.
ε) Περιέγραψε την ενεργοποίηση της Χωροφυλακής, τις μάχες που έδωσαν οι Υπηρεσίες της με επίκεντρο το Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη και την τελική νίκη των εθνικών δυνάμεων και την εν τέλει σωτηρία της Αθήνας.
Και ο ομιλητής κατέληξε :
«Σήμερα 75 χρόνια μετά, όλα έχουν αλλάξει. Στο διάστημα αυτό, έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι της Ιστορίας. Η Ελλάδα διεσώθη από τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό και με πολλούς κόπους και ταλαιπωρίες, οικοδόμησε τη νέα κοινωνία και το νέο κράτος, βασισμένο στις δημοκρατικές και φιλελεύθερες αξίες και αρχές. Μια κοινωνία ελεύθερων και δημοκρατικών πολιτών, που ο καθένας συλλογιέται και εκφράζεται ελεύθερα. Όλα αλλάξανε. Ο Μαρξισμός- Λενινισμός-Σταλινισμός, ως θεωρία και πράξη κατέρρευσε και εξαφανίσθηκε. Δεν υπάρχει πλέον Σοβιετική Ένωση και Γ’ Διεθνής. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα διαλύθηκαν, όπου δε διατηρήθηκαν όπως στη χώρα μας, έγιναν εθνικά Κόμματα και εντάχθηκαν στην συνταγματική τάξη και νομιμότητα. Το ΚΚΕ εγκατέλειψε τη βία ως μέσο επικρατήσεως Δεν αποτελεί πλέον κίνδυνο. Τα πεπραγμένα του πέρασαν στη δικαιοδοσία της αδέκαστης Ιστορίας. Αυτή θα κρίνει. Σήμερα ένα πρέπει να είναι το μέλημα όλων, ανεξαρτήτως πολιτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων. Η επιβίωση και η προκοπή της Ελλάδος, και η ευημερία του Ελληνικού Λαού. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, σε εθνικό επίπεδο και οι κίνδυνοι που μας περιβάλλουν και μας απειλούν είναι πολλά. Στις προκλήσεις αυτές οφείλουμε να απαντήσουμε ενωμένοι και αποφασιστικοί. Ο καθένας από τη θέση που κατέχει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Να αισθανθεί και να συνειδητοποιήσει ότι αυτός είναι υπεύθυνος. Δικό του είναι το χρέος. Αν χαθεί η Ελλάδα αυτός θα είναι υπεύθυνος. Αυτός ο φταίχτης, όπως ορίζει, ο Ν. Καζαντζάκης. Τώρα έχει έλθει η ώρα «να ηχήσουν οι σάλπιγγες, οι καμπάνες οι βροντερές να δονήσουν σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα.. οι φοβερές σημαίες να ξεδιπλωθούν στον αέρα». Το Έθνος να αφυπνισθεί. …..»
Σημείωση: Με ευθύνη των αναγραφομένων και των λοιπών δικαιωμάτων του κεντρικού ομιλητού της εκδήλωσης Ταξιάρχου Χωροφυλακής ε.α. κ. Κουτρουμπή Νικολάου, το ακριβές κείμενο της ομιλίας του, όπως αναγνώσθηκε, βρίσκεται, μετά από αίτημά του και αποδοχή, στην ιστοσελίδα παρακάτω.
75η επέτειος της μάχης του Μακρυγιάννη
Ομιλία, Νικολάου ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΗ
Αθήνα 1 Δεκεμβρίου 2019
ΘΕΜΑ: ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ 75 χρόνια μετά, κρίσεις και συμπεράσματα»
Αιδεσιμότατε, Κυρίες και κύριοι,
Τιμή σ΄εκείνους όπου στη ζωή τους
ώρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες
ποτέ από το χρέος μη κινούντες…
………………………………….
Μας προτρέπει ο Αλεξανδρινός Ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης
Και αυτό το καθήκον εμείς , επιτελούμε σήμερα.
Βρισκόμαστε στον ιερό αυτό χώρο, τον καθαγιασμένο με το αίμα ηρωικών τέκνων της Ελλάδος, πλάι στο υπέρλαμπρο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ακροπόλεως, για να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας και πάνω απ’ όλα να αποτίσουμε φόρο τιμής, σ’ εκείνους που έπεσαν, μαχόμενοι ηρωικώς, για την τιμή και τα ιδανικά της πατρίδος, υπερασπιζόμενοι τις δικές τους Θερμοπύλες.
Σε αυτούς, που σ’ ένα ξέσπασμα αυταπαρνήσεως και εθελοθυσίας, στάθηκαν όρθιοι και έφραξαν με τα κορμιά τους, το δρόμο στις ορδές του ερυθρού ολοκληρωτισμού, οι οποίες απείλησαν θανάσιμα την ελευθερία, την δημοκρατία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και την ακεραιότητα της φίλτατης πατρίδος.
Στους υπερασπιστές του Μακρυγιάννη, Αξιωματικούς και Οπλίτες, που πήραν την απόφαση, να κλεισθούν σε αυτό το χώρο, ο οποίος λίαν επιτυχώς χαρακτηρίσθηκε ως ΧΑΝΙ ΤΗΣ ΓΡΑΒΙΑΣ, ορκισμένοι να μην επιτρέψουν στον εχθρό να περάσει. Να μην αφήσουν την Αθήνα να πέσει στα χέρια του αναρχοκομμουνισμού. Και τήρησαν τον όρκο τους μέχρι τέλους.
Πολέμησαν μόνοι, χωρίς ελπίδα ενισχύσεων, ενίοτε χωρίς τροφή και νερό.
Αποδεκατίστηκαν από τα πυκνά εχθρικά βόλια. Πολλοί οι νεκροί, 163 μετρήθηκαν, σ’ αυτό το χώρο, μα περισσότεροι ήταν οι τραυματίες και οι αγνοούμενοι. Και όμως, οι λίγοι ζωντανοί δε λιποψύχησαν. Άντεξαν, άντεξαν και νίκησαν.
Τους ταιριάζει λοιπόν, ο στίχος του Κάλβου:
«Ω! γνήσια της Ελλάδος τέκνα
ψυχαί που επέσατε,
εις τον αγώνα ανδρείως
τάγμα εκλεκτών ηρώων
καύχημα νέον»
Κυρίες και κύριοι, για να κατανοήσουμε όσα έγιναν, στον τόπο αυτό, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι, το ΚΚΕ, που προκάλεσε τη συμφορά, ήταν ένα Κόμμα ξενοκίνητο, υποταγμένο στη Γ΄ Κομμουνιστική Διεθνή, που σκόπευε στον ένοπλο αγώνα για την επικράτηση του διεθνούς κομμουνισμού.
Με αυτή την ιδιότητα, διαχρονικά, διέπραξε τα εθνικά εγκλήματα και τις εθνικές προδοσίες, που του καταλογίζονται, με αποκορύφωμα τη σφαγή των Αθηνών το Δεκέμβριο του 1944 και τον συμμοριτοπόλεμο των ετών 1946-1949, που ακολούθησε.
Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Το ερώτημα που τίθεται από κάθε καλόπιστο άνθρωπο είναι: Μπορούσε να αποφευχθεί η τραγωδία; Και από ποίον εξαρτάτο αυτό το ενδεχόμενο;
Η απάντηση είναι απερίφραστα ναι!! Από το ΚΚΕ του Σιάντου. Αν και εφόσον εκτιμούσε σωστά την εθνική συγκυρία και τηρούσε τις Συμφωνίες που είχε υπογράψει στο Λίβανο το Μάιο και στην Καζέρτα το Σεπτέμβριο του 1944.
Δυστυχώς η ηγεσία του ΚΚΕ, αγνόησε το νέο STATUS QUO που είχε διαμορφωθεί στην Ευρώπη, από τη Συμφωνία των Συμμάχων για τον καθορισμό των σφαιρών επιρροής Τη μοιρασιά μεταξύ Τσόρτσιλ και Στάλιν και δεν έλαβε υπόψη τις συνέπειες που θα είχε η αποστασία των υπουργών του από την Εθνική Κυβέρνηση και η μονομερής απόσυρση του ΕΛΑΣ από τις συμμαχικές δυνάμεις, περιφρονώντας τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει, με τις Συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας.
Έτσι το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ, παρά τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει αμέσως σχεδόν, μετά την άφιξη της Εθνικής Κυβερνήσεως στην ελεύθερη πλέον πατρίδα, στις 12 Οκτωβρίου 1944, εξεδήλωσε τις δόλιες προθέσεις του και έθεσε σε εφαρμογή την εκτέλεση του βασικού του σχεδίου, για την κατάληψη της εξουσίας, με κάθε τρόπο.
Μπροστά στις παράλογες, πιέσεις που ασκούσαν οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ υπουργοί, προς την Κυβέρνηση και οι απαιτήσεις που προέβαλαν, ο Γεώργιος Παπανδρέου, αγανακτισμένος κατήγγειλε: «Μας ζητούν, να παραδώσουμε την ΕΛΛΑΔΑ στον Κομμουνισμό. Αυτό δεν μπορούμε, δε δικαιούμεθα να το δεχθούμε».
Παρά ταύτα όμως, ο Παπανδρέου, δεν το έβαλε κάτω. Με συνεχείς διαπραγματεύσεις και διαγγέλματα προς τον Ελληνικό, Λαό προσπάθησε να αποτρέψει την επερχόμενη συμφορά. Όλα όμως έπεσαν στο κενό. Οι Κομμουνιστές δρούσαν βάσει σχεδίου και ήταν αποφασισμένοι.
Έτσι ο Γ. Σιάντος, Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ, ανέλαβε την ευθύνη του εμφυλίου σπαραγμού. Την 1 Δεκεμβρίου επανίδρυσε την Κεντρική Επιτρο-πή του ΕΛΑΣ, ανέλαβε προσωπικώς την ηγεσία και παραβιάζοντας τη διασυμμαχική Συμφωνία της Καζέρτας, απέσυρε μονομερώς τον ΕΛΑΣ από τις συμμαχικές δυνάμεις.
Παράλληλα ο Ζεύγος, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, με εμπρηστικό άρθρο του, στο Ριζοσπάστη, την ίδια ημέρα,1η Δεκεμβρίου, έδινε το σύνθημα της ενάρξεως της ενόπλου εξεγέρσεως « Πέρασε η ώρα των διαπραγμα-τεύσεων», έγραφε, «και μόνο τα όπλα μπορούν να λύσουν τις διαφορές. Τώρα το λόγο έχουν οι μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ …».
Οι εξελίξεις είναι πλέον, ραγδαίες. Στις 2 Δεκεμβρίου, παραιτήθηκαν και τυπικά οι υπουργοί που εκπροσωπούσαν το ΕΑΜ/ΠΕΑΑ/ΚΚΕ, από την Κυβέρνηση.
Την αμέσως επομένη ημέρα 3 Δεκεμβρίου ακολούθησε η διοργάνωση του γνωστού αιματηρού συλλαλητηρίου στην Πλατεία Συντάγματος και οι λαϊκές κινητοποιήσεις, παρά την απαγόρευση της Κυβερνήσεως.
Ταυτοχρόνως, οι δυνάμεις του ΕΛΛΑΣ και των λοιπών κομμουνιστικών Οργανώσεων, έλαβαν θέσεις μάχης, περισφίγγοντας και απειλώντας το Κέντρο της Αθήνας. Την περιοχή της Πλατείας Συντάγματος, όπου κτυπούσε η καρδιά της ελεύθερης Ελλάδος.
Η Κυβέρνηση, μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, σήμανε γενικό πολεμικό συναγερμό, παρά το γεγονός ότι, οι διαθέσιμες εθνικές δυνάμεις στην Αθήνα, ήταν ανεπαρκείς, για να αντιμετωπίσουν τον πανίσχυρο ΕΛΑΣ.
Τα Σώματα Ασφαλείας, κατ’ απαίτηση του ΚΚΕ, με απόφαση της Κυβερνήσεως, τελούσαν υπό διάλυση.
Η μόνη συγκροτημένη στρατιωτική δύναμη ήταν η 3η ορεινή Ταξιαρχία, όμως κι’ αυτή έφθασε στην Αθήνα με μειωμένη σύνθεση και χωρίς τον πλήρη οπλισμό της.
Το εκστρατευτικό Σώμα των Άγγλων δεν είχε καλά, καλά αναπτύξει τις μικρές του δυνάμεις, για να μπορεί να παίξει αποτελεσματικό ρόλο στην αντιμετώπιση του ΕΛΑΣ, τουλάχιστον τις πρώτες ώρες και ημέρες.
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ
Είχε έλθει η ώρα της Χωροφυλακής. ο Γ. Παπανδρέου, τη θυμήθηκε! Θυμήθηκε τη Χωροφυλακή, η οποία αυτές τις κρίσιμες στιγμές, για την πατρίδα, επέπρωτο, να βρεθεί, για άλλη μια φορά, στο επίκεντρο των εθνικών γεγονότων για τη σωτηρία της Ελλάδος.
Το βράδυ της 3ης Δεκεμβρίου, ο Γεώργιος Παπανδρέου, υπό το βάρος των γεγονότων, κάλεσε εσπευσμένως τον Αρχηγό της Χωροφυλακής Συνταγματάρχη Αργύρη Παπαργύρη, και ενώπιον, και των υπουργών Εσωτερικών και Στρατιωτικών, του δήλωσε: ” Αρχηγέ, οι δυνάμεις της Χωροφυλακής από αύριο καλούνται να αναλάβουν το καθήκον και την ευθύνη τηρήσεως της τάξεως, στην Αθήνα, δια της αντιμετωπίσεως των στασιαστικών στοιχείων”.
Κεραυνός εν αιθρία; Εν πάση περιπτώσει, η στιγμή ήταν συγκλονιστική για τον Αρχηγό της Χωροφυλακής. Πριν από λίγες ημέρες, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ενδίδοντας στις πιέσεις των κομμουνιστών, δημοσίως, είχε δεσμευθεί να διαλύσει τη Χωροφυλακή και την Αστυνομία Πόλεων, προκαλώντας την οργισμένη αντίδραση των Αξιωματικών και Οπλιτών.
Αλλά εδώ! επρόκειτο για τη σωτηρία της πατρίδος, που είναι ο υπέρτατος νόμος. Δεν είχε άλλη επιλογή. Δεν της το επέτρεπε η ιστορία της. Το χρέος το ατομικό και συλλογικό, κυριαρχούσε στο μυαλό και στην ψυχή των ανδρών της Χωροφυλακής.
Τώρα, εκαλούντο, να αγνοήσουν όλες τις κατηγορίες και τις μομφές και να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων, υπερβαίνοντας κάθε δυσαρέσκεια και αναπληρώνοντας τις τρομερές ελλείψεις σε οπλισμό, με την ψυχή τους και τα κορμιά τους.
SALUS POPULI SUPREMA LEX ESTO.
Και πράγματι, παρά τη μειονεκτική θέση που ευρίσκοντο, οι Χωροφύλακες έπραξαν το καθήκον τους. Θαυματούργησαν!! Ξέχασαν τα πάντα. Η ευθύνη για την σωτηρία των ιερών και οσίων δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιες σκέψεις. Έπρεπε να φανούν ανώτεροι των περιστάσεων.
Έτσι οι δυνάμεις της Χωροφυλακής, σε όλη την Αθήνα, τέθηκαν, αμέσως, σε κατάσταση πολεμικής ετοιμότητος, με επικεφαλής τον ίδιο το Αρχηγό. Ο ποίος το πρωί της 4ης Δεκεμβρίου, σε ένδειξη δυνάμεως και αποφασιστικότητας, επικεφαλής φάλαγγος, Αξιωματικών και Οπλιτών, με πλήρη πολεμική εξάρτηση, παρήλασε, δια μέσου των κεντρικών οδών των Αθηνών, Προκαλώντας τον ενθουσιασμό των κατοίκων και αναπτερώνοντας το ηθικό τους.
Την επομένη 5 Δεκεμβρίου, μιλώντας προς τους Αξιωματικούς και οπλίτες, του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, τους είπε απερίφραστα:” Αν περάσουν από του Μακρυγιάννη προς το Σύνταγμα, το πάν εχάθη. Από την άμυνά σας εξαρτάται η σωτηρία της Ελλάδος” Και η απάντηση ήλθε αυθόρμητα με μια φωνή: ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!!!
Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η ομιλία –προτροπή του ηρωικού Διοικητή του Συντάγματος Συνταγματάρχου Χωροφυλακής Γεωργίου Σαμουήλ, ο οποίος με απλά λόγια τους προέτρεψε: «…Πρέπει να αγωνισθώμεν όλοι μας με την ίδια αποφασιστικότητα και την ίδια πίστη που επέδειξε πάντοτε το Σώμα της Χωροφυλακής…. Η θυσία για την πατρίδα πρέπει να μας εμπνέει και το υπέρτατο χρέος προς την τιμή των όπλων μας πρέπει να μας οιστρηλατεί.
Ενώ ο Αντισυνταγματάρχης Πεζικού, Κωστόπουλος, δήλωσε: Είμαστε μελλοθάνατοι. Καταλάβατέ το, από δω θα βγούμε νικητές ή νεκροί». Και όλοι δέχθηκαν τη πρόκληση της θυσίας και παρέμειναν!!!
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης κλείνει το Ποίημά του «Θερμοπύλες» με το εξής:
Και μεγαλύτερη τιμή τους πρέπει,
Όταν προβλέπουν ( και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος
Κι’ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούν».
Μόνο που στου Μακρυγιάννη δε συνέβη αυτό, ο εχθρός δε διάβηκε.
Την 6η Δεκεμβρίου υπήρξε γενικευμένη επίθεση των ΕΛΑΣιτών εναντίων όλων των φρουρών των Αθηνών, της Χωροφυλακής, της Αστυνομίας Πόλεων, των Χιτών του Γρίβα κλπ. πολλές από τις οποίες μετά από σκληρό αγώνα με πολλές θυσίες, εκάμφθησαν.
Έμειναν όμως απόρθητα τα δύο προπύργια. Η Σχολές Χωροφυλακής επί της Λεωφόρου Μεσογείων και το θρυλικό Σύνταγμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, που ήταν η Πύλη εισόδου στην Πλατεία Συντάγματος.. Αυτά δεν έπεσαν ποτέ.
Στο Μακρυγιάννη, 88 Αξιωματικοί και 429 Οπλίτες της Χωροφυλακής, και 12 εθελοντές, Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί του Στρατού, ανέλαβαν την ευθύνη να ανακόψουν την προέλαση των Ελασιτών και να ανατρέψουν τα σχέδιά τους. Και το έπραξαν, αγωνιζόμενοι όλοι με ελευθέρα βούληση. Πιστοί στο πνεύμα των Θερμοπυλών.
Έτσι ο εχθρός δεν πέρασε την πρώτη ημέρα. Δεν πέρασε την δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη. Δεν πέρασε ποτέ και την 13η ετράπη εις φυγήν κατησχυμένος, υπό το βάρος της προδοσίας και των αποτρόπαιων εγκλημάτων του. Η Αθήνα εσώθη. Η δημοκρατία ενίκησε.
Στο ερώτημα γιατί το ΚΚΕ τα έκανε όλα αυτά; Την απάντηση έχει δώσει με περισσό θράσος και ποταπότητα, μετά τη συντριβή των Συμμοριτών στο Γράμμο και το Βίτσι, το 1949, ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ Ν.Ζαχαριάδης: Διότι αυτό μας επέβαλλε το κομμουνιστικό – διεθνιστικό μας καθήκον». Τόσο απλά, τόσο κυνικά. Ο καθένας μπορεί βγάλει τα συμπεράσματά του!!
Η Πατρίς ευγνωμονούσα, ανεγνώρισε την προσφορά των υπερασπιστών του Μακρυγιάννη και τίμησε δεόντως και το Σώμα της Χωροφυλακής και τους ηρωικούς νεκρούς του.
Μία αποστροφή, στην ομιλία του Κρανιωτάκη για την επέτειο της μάχης, συνοψίζει και εκφράζει το πνεύμα της πολιτείας και τα αισθήματα του Λαού για τους υπερασπιστές του Μακρυγιάννη: Είπε: « …Εσώσατε την ζωή όλων μας και την οντότητα της φυλής και την τιμή της Ελλάδος…Αν η συνοικία αυτή, παρεβιάζετο το πλήγμα θα έπληττε τας Αθήνας εις την καρδίαν. Η Ελλάς θα έπιπτε νεκρά….»
Κυρίες και κύριοι,
Σήμερα 75 χρόνια μετά, όλα έχουν αλλάξει. Στο διάστημα αυτό, έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας. Η Ελλάδα διεσώθη από τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό και με πολλούς κόπους και ταλαιπωρίες, οικοδόμησε τη νέα κοινωνία και το νέο κράτος, βασισμένο στις δημοκρατικές και φιλελεύθερες αξίες και αρχές. Μια κοινωνία ελεύθερων και δημοκρατικών πολιτών, που ο καθένας συλλογιέται και εκφράζεται ελεύθερα.
Όλα αλλάξανε. Ο Μαρξισμός- Λενινισμός-Σταλινισμός, ως θεωρία και πράξη κατέρρευσε και εξαφανίσθηκε. Δεν υπάρχει πλέον Σοβιετική Ένωση και Γ’ Διεθνής. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα διαλύθηκαν, όπου δε διατηρήθηκαν όπως στη χώρα μας, έγιναν εθνικά Κόμματα και εντάχθηκαν στην συνταγματική τάξη και νομιμότητα. Το ΚΚΕ εγκατέλειψε τη βία ως μέσο επικρατήσεως Δεν αποτελεί πλέον κίνδυνο. Τα πεπραγμένα του πέρασαν στη δικαιοδοσία της αδέκαστης ιστορίας. Αυτή θα κρίνει.
Σήμερα ένα πρέπει να είναι το μέλημα όλων, ανεξαρτήτως πολιτικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων. Η επιβίωση και η προκοπή της Ελλάδος, και η ευημερία του Ελληνικού Λαού. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και οι κίνδυνοι που μας περιβάλλουν και μας απειλούν είναι πολλά. Στις προκλήσεις αυτές οφείλουμε να απαντήσουμε ενωμένοι και αποφασιστικοί.
Ο καθένας από τη θέση που κατέχει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί. Να αισθανθεί και να συνειδητοποιήσει ότι αυτός είναι υπεύθυνος. Δικό του είναι το χρέος. Αν χαθεί η Ελλάδα αυτός θα είναι υπεύθυνος. Αυτός ο φταίχτης, όπως ορίζει, ο Ν. Καζαντζάκης.
Τώρα έχει έλθει η ώρα να ηχήσουν οι σάλπιγγες, οι καμπάνες οι βροντερές να δονήσουν σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα.. οι φοβερές σημαίες να ξεδιπλωθούν στον αέρα». Το Έθνος να αφυπνισθεί.
Να σπεύσουμε όλοι, υπήκοντες στο Πνευματικό Εμβατήριο-κάλεσμα, του Άγγελου Σικελιανού, που απευθύνεται προς όλους, μηδενός εξαιρουμένου, να βοηθήσουμε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα… διότι όπως λέει, δε βολεί μονάχος του να ανέβη ο ήλιος… Και ο κόσμος έχει ανάγκη τον Ήλιο της Ελλάδος!!!
Αυτό είναι και το μήνυμα που πρέπει να εισπράξουμε από τη θυσία των αγωνιστών του Συντάγματος Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, για το μέλλον.
Αν αυτό πράξουμε, θα είναι και το καλύτερο μνημόσυνο στην αιωνία τους μνήμη.
Να είναι αθάνατοι.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ.
