ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Με στόχο τον περιορισμό του αποτυπώματος μας στο περιβάλλον, η Εκκλησία της Ελλάδος ενθαρρύνει και προωθεί την δημιουργία υποδομών σε δικούς της χώρους, για την επαναφόρτιση και την χρήση οχημάτων μηδενικών εκπομπών ρίπων. Με την κλιματική κρίση να διαμορφώνει μια ζοφερή πραγματικότητα που θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη ύπαρξη, η συμβολή των τοπικών εκκλησιών για την προστασία του φυσικού κόσμου, ο οποίος κατανοείται, ως δημιουργία του Θεού, καθίσταται καταλυτική, επιβάλλοντας την αναζήτηση και εφαρμογή των αποτελεσματικότερων οικολογικών λύσεων.

Ενδεικτική της θέσης της Εκκλησίας για το συγκεκριμένο θέμα, ήταν του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος κ. κ. Γαβριήλ ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε “… ότι το ζήτημα του φυσικού περιβάλλοντος, βρίσκεται πάντοτε στο επίκεντρο της Ορθοδόξου Θεολογικής Προβληματικής”, εξαίρωντας παράλληλα τον πολυδιάστατο ρόλο, καθώς και την παγκοσμίου σημασίας περιβαλλοντική δραστηριότητα, του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου.

Τον υποδέχτηκε μάλιστα στις 22 και 23 Νοεμβρίου 2024 στην Ιερά Μητρόπολη, τονίζοντας πως με την οικολογική του ευαισθησία, κατάφερε να συγκεντρώσει γνήσιο προβληματισμό και να κινητοποιήσει σύμπασαν, την ανά τον κόσμο Ορθοδοξία.

Στο πλαίσιο πρωτοβουλιών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, που υλοποιούν εδώ και καιρό ένα πλάνο τοποθέτησης και λειτουργίας, σημείων φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων, η Ιερά Μητρόπολη Ν. Ιωνίας, Ν. Φιλαδέλφειας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος, με την συνεργασία της ΔΕΗ bloue τοποθέτησε πρόσφατα, δύο φορτιστές εναλλασσόμενου ρεύματος ισχύος 22 kw στον περιβάλλοντα χώρο της μονάδας φροντίδας ηλικιωμένων “Παναγία Ελεούσα “στη Ν. Ιωνία, εξυπηρετώντας έτσι τις ανάγκες των κατοίκων και των επισκεπτών της περιοχής.

Άνθρωπος και φυσικό περιβάλλον.

Ο πλανήτης μας αντιμετωπίζει πρωτοφανείς προκλήσεις, όσον αφορά το περιβάλλον και το κλίμα του, οι οποίες απειλούν συνολικά την ευημερία μας. Ωστόσο δεν είναι πολύ αργά, για την ανάληψη αποφασιστικής στιγμής δράσης.

Η απαιτούμενη προσπάθεια μπορεί να φαίνεται αρκετά δύσκολη, αλλά υπάρχει ακόμη δυνατότητα να αναστραφούν ορισμένες από τις αρνητικές τάσεις, να πραγματοποιηθούν προσαρμογές για την ελαχιστοποίηση των βλαβών, να αποκατασταθούν κρίσιμα οικοσυστήματα και να ενισχυθεί η προστασία αυτών που έχουμε ακόμη. Για την επίτευξη μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας, πρέπει να προσεγγίσουμε το περιβάλλον, το κλίμα, την οικονομία και την κοινωνία, ως άρρηκτα συνδεδεμένα τμήματα της ίδιας οντότητας.

Η αλλαγή αποτελεί πάγιο χαρακτηριστικό του πλανήτη μας. Το έδαφος, οι ωκεανοί, η ατμόσφαιρα, το κλίμα και η ζωή στη γη αλλάζουν διαρκώς. Αυτό που διαφοροποιεί τις σημερινές αλλαγές, από το παρελθόν, είναι ο πρωτοφανής ρυθμός και η κλίμακά τους, καθώς και οι συντελεστές και οι παράγοντες που τις υποκινούν. Ακραία φαινόμενα, όπως π.χ. καταιγίδες που εμφανίζονταν μια’ φορά στα 100 χρόνια, καύσωνες, πλημμύρες και ξηρασίες ,αποτελούν πλέον τη νέα μας πραγματικότητα. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων ανά τον κόσμο, επισημαίνουν μια κλιματική και περιβαλλοντική κρίση που επηρεάζει τη βιοποικιλότητα του πλανήτη.

Ο σπουδαίος Θεολόγος και Ακαδημαϊκός, μακαριστός Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης Ζηζούλιας, είχε αναφερθεί διεξοδικά, στις σχέσεις ανθρώπου και φυσικού περιβάλλοντος, επιστήμης και Θεολογίας, υπογραμμίζοντας την σύνδεσή τους, με την οικολογική κρίση που περνάμε.

Στην εισήγηση του στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο, με τίτλο “Επιστήμες, Τεχνολογία Αιχμής και Ορθοδοξία “το 2019”, είχε επισημάνει χαρακτηριστικά :

“Η οικολογική κρίση δεν συνδέεται μόνο με την ηθική κρίση του κόσμου, ευδαιμονίας, ατομικισμό και καταναλωτισμός κ.λ.π, αλλά κυρίως και προ πάντων με την αλλοίωση της ταυτότητας του ανθρώπου. Η κρίση είναι οντολογική και όχι μόνο ηθική.

Στην αλλοίωση αυτή έχουν ευθύνη, τόσο η Θεολογία, όσο και η επιστήμη. Η πρώτη στο βαθμό που αποσωμάτωσε την αγάπη για την αλήθεια του ανθρώπου και τον απέκοψε από τον υλικό κόσμο, με μια “πνευματικότητα”, που αποποιείται την ύλη και δεν τονίζει την ανάσταση των σωμάτων, ως βασική προϋπόθεση της αλήθειας του ανθρώπου.

Η δεύτερη, η επιστήμη, στο βαθμό που καλλιεργεί την νοημοσύνη, ως λειτουργία ανεξάρτητη από το σώμα και με τον τρόπο αυτό καταδυναστεύει με την τεχνολογία τον φυσικό κόσμο, επεμβαίνοντας στο τρόπο του “είναι του” και αλλοιώνοντας επικίνδυνα την αλήθεια της ταυτότητός του. Η καταδυνάστευση του φυσικού κόσμου από την ανθρώπινη νοημοσύνη, όχι από τον άνθρωπο, γιατί στρέφεται και κατά του ανθρώπου το φαινόμενο αυτό, ψυχοσωματικού όντος, δεν μπορεί να ανατραπεί πάρα μόνο με μια κοινή προσπάθεια επιστήμης και Θεολογίας. Να καταδείξουν τον ψυχοσωματικό χαρακτήρα του ανθρώπου και να αναδείξουν το σώμα του, ως κρίκου μεταξύ αισθητών και νοητών, ως μέσου κοινωνίας και επικοινωνίας.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία καλείται να προβάλλει με όση δυνατή έμφαση μπορεί το δύο μεγάλα οικολογικά της όπλα, την Θεία Ευχαριστία και τον Ασκητισμό. Με το πρώτο βιώνεται η αξία του υλικού κόσμου, ως κόσμου του Θεού και με το δεύτερο αποκαθαίρεται το σώμα, από ό,τι το εμποδίζει να είναι όργανο κοινωνίας με τους άλλους, με το φυσικό περιβάλλον και με τον ίδιο τον Θεό.

Μια ευχαριστία που δεν είναι φυσική, σωματική σύναξη επί το αυτό, αλλά προσευχή εξ αποστάσεως τηλεοπτικής ή άλλης, είναι ανώφελη.

Πηγή : – Φαίη Ζουριδάκη, Ερευνήτρια Περιβαλλοντολόγος

– Εφημερίδα “Κιβωτός της Ορθοδοξίας”

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος