Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Τη φύση δεν την χορταίνουμε ποτέ μας, έγραφε το 1854, στο Walden ή «Η ζωή στο δάσος», ο Αμερικανός συγγραφέας και φιλόσοφος, Χένρι Ντέιβιντ Θορώ.

Μερικά χρόνια νωρίτερα, είχε εγκαταλείψει την πόλη του, το Κόνκορντ της Μασαχουσέτης, και είχε εγκατασταθεί στη γειτονική λίμνη Γουόλνεν.

Έχτισε εκεί μια ξύλινη καλύβα για να κοιμάται, έφτιαξε ένα μικρό μποστάνι για να παίρνει τους καρπούς της γης, διάβαζε, έγραφε, αναζητούσε τον εαυτό του και τα όριά του, μέσα από την επαφή του με τη φύση, σε ένα πείραμα δικής του έμπνευσης που διήρκεσε δύο χρόνια, δύο μήνες και δύο ημέρες.

Σκοπός του ήταν, μέσα από την ατομική παρατήρηση και την ενδοσκόπηση στο φυσικό περιβάλλον, να κατανοήσει την ίδια την κοινωνία.

Ιάπωνες ερευνητές μελέτησαν τις φυσιολογικές επιπτώσεις ενός περιπάτου στο δάσος.

Ακόμη και 15 λεπτά ανάμεσα στα δένδρα μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα κορτιζόλης, να ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα και να μειώσουν το άγχος.

Ενάμιση αιώνα αργότερα το «Walden» παραμένει ένα διαχρονικό μανιφέστο, για τη σχέση του ανθρώπου και φύσης – μοιάζει όμως εξαιρετικά επίκαιρο σε αυτή τη συγκυρία -, που φαίνεται να ξαναβρίσκουμε το νόημα της σχέσης μαζί της.

Ο ανθρώπινος πληθυσμός στη γη, έχει αυξηθεί περισσότερο, τα τελευταία 50 χρόνια, από ότι τα προηγούμενα τέσσερα (4) εκατομμύρια χρόνια.

Περισσότερα από απλά δένδρα, τα δάση είναι θεμελιώδους σημασίας για την επισιτιστική ασφάλεια και τη βελτίωση των μέσων διαβίωσης.

Η συμμετοχή σε δραστηριότητες που βασίζονται στη φύση, βοηθά τα άτομα που πάσχουν από προβλήματα ψυχικής υγείας και μπορεί να συμβάλει στη μείωση των επιπέδων άγχους, στρες και κατάθλιψης.

Η αυξανόμενη αποσύνδεση με το φυσικό περιβάλλον, επιδεινώνει τα κλιμακούμενα ποσοστά ψυχικών παθήσεων.

Η αποκλιμάκωση ηχογραφημένων ήχων από τη φύση, είχε παρόμοια αποτελέσματα στην ανάκαμψη, από μια αγχωτική κατάσταση, με τη μελέτη που αφορούσε εικόνες της φύσης.

Ο άνθρωπος στάθηκε ανέκαθεν φίλος και εχθρός, απέναντι στα δάση προστάτης και εκμεταλλευτής.

Με αφορμή διάφορες ανάγκες ή από άλλες αιτίες με τις διάφορες καταστρεπτικές του επεμβάσεις υποβαθμίζει και περιορίζει συνεχώς τα δάση.

Η φύση όμως αντιστέκεται. Τα δάση αγωνίζονται να διατηρηθούν και ο αγώνας συνεχίζεται.

Όμως ο κίνδυνος των δασών μας συνεχίζεται και κυρίως από τις πυρκαγιές.

Τουλάχιστον 50 εκατομμύρια τροπικών δασών, χάνονται κάθε χρόνο.

Με τις πυρκαγιές :

– Υποβαθμίζεται το περιβάλλον, οι οικολογικές συνθήκες χειροτερεύουν και μπορεί να μη δημιουργηθεί και πάλι το δάσος, οπότε διαταράσσεται επικίνδυνα η βιολογική ισορροπία.

– Τα εδάφη διαβρώνονται από τις βροχές και παρασύρονται προς τη θάλασσα.

– Δημιουργούνται χείμαρροι και ενισχύονται οι πλημμύρες.

– Δε συγκρατούνται τα νερά των βροχών, δεν εμπλουτίζονται τα υπόγεια νερά, οι πηγές, τα ποτάμια με αποτέλεσμα τη λειψυδρία.

Εκτιμάται ότι 3,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ζουν σε περιοχές με δυνητική έλλειψη νερού, τουλάχιστον ένα μήνα το χρόνο και ο πληθυσμός αυτός θα μπορούσε να αυξηθεί, σε περίπου 4,8 – 5,7 δισεκατομμύρια μέχρι το 2050.

Η παγκόσμια ζήτηση για νερό, αυξάνεται με ρυθμό περίπου 1% ετησίως, ως συνάρτηση της αύξησης του πληθυσμού και θα συνεχίσει να αυξάνεται σημαντικά τις επόμενες δύο δεκαετίες.

Ο παγκόσμιος κύκλος του νερού εντείνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής, με τις υγρότερες και ξηρότερες περιοχές, να γίνονται ακόμη πιο ξηρές.

Το νερό αποτελεί περίπου το 70% του ανθρώπινου σώματος και περίπου το 70% της Γης.

Δεδομένου ότι είναι πιο άφθονο συστατικό στον ανθρώπινο οργανισμό, αποτελεί τον κυριότερο διαλύτη για βιταμίνες, μέταλλα, αμινοξέα, τη γλυκόζη και άλλα θρεπτικά συστατικά.

Παράλληλα το νερό παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της πέψης, απορρόφησης και μεταφοράς των θρεπτικών συστατικών στους ιστούς και ταυτόχρονα συμμετέχει, στην εξουδετέρωση και αποβολή των τοξικών και των αχρήστων ουσιών του μεταβολισμού από το σώμα.

Μια ακόμη σημαντική λειτουργία του νερού είναι η θερμορύθμιση, δηλαδή η διατήρηση της θερμοκρασίας του σώματος σε σταθερά επίπεδα, ανεξάρτητα από τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Έτσι, η συστηματική πρόσληψη υγρών, και ειδικά νερού, αποτελεί απαραίτητο στοιχείο ενός ισορροπημένου τρόπου διατροφής, ενώ αποτελεί μια συνήθεια που διασφαλίζει την καλή λειτουργία του οργανισμού.

Το να κάνετε μια επιπλέον προσπάθεια, για να επισκεφτείτε μια λίμνη, ένα ρυάκι ή ένα ποτάμι κοντά στο σπίτι σας, μπορεί να προσφέρει, μια φυσική τόνωση της διάθεσης.

Η επαφή με τη φύση βελτιώνει την μνήμη, μας κάνει πιο ικανούς να επιλύσουμε τυχόν προβλήματα και ξυπνά την δημιουργικότητα.

Όταν βρισκόμαστε στη φύση, ενισχύεται η συναισθηματική μας ευεξία.

Χρησιμοποιούμε μεγάλο μέρος των αισθήσεών μας και επικεντρωνόμαστε στο τώρα.

Η άσκηση στη φύση, το περπάτημα ή το τρέξιμο σε φυσικό περιβάλλον, εκτός από την αντικαταθλιπτική δράση, ενισχύει και την αυτοεκτίμηση.

Παράλληλα προσφέρει ευεξία, καλύτερη κυκλοφορία του αίματος, βοηθάει την καρδιά και συμβάλει, στην καλύτερη λειτουργία του μεταβολισμού.

Η επαφή με τις ακτίνες του ήλιου ξυπνά τις αισθήσεις, απομακρύνει τα αρνητικά συναισθήματα, μειώνει το στρες και βοηθάει, στην καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος