ΧΑΙΡΕ, Ω ΧΑΙΡΕ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Γράφει ο Δημήτριος Μητρόπουλος, Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός ΕΛ.ΑΣ.

Πτυχιούχος Νομικής, Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών, Διπλωματούχος

CAM Λονδίνου, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων

Από ένα μυστικό ξεκίνησαν όλα? Η τουλάχιστον τα περισσότερα απ’ όσα θα συμβούν και θα οδηγήσουν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Τα κινήματα και οι εξεγέρσεις που οργανώθηκαν στην Ευρώπη των αρχών του 19ου αιώνα αποδυναμώθηκαν, διότι δεν ήταν συντονισμένα. Όλες αυτές οι προσπάθειες θα κορυφωθούν ένα χειμωνιάτικο βράδυ του 1814, στην Οδησσό, με την ίδρυση της Φιλικής Εταιρείας, από τρεις Έλληνες εμπόρους με σκοπό την προετοιμασία μιας ελληνικής επανάστασης.

Έτσι τον Φεβρουάριο του 1821 ξεκίνησε στη Μολδοβλαχία από τον αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας Αλέξανδρο Υψηλάντη η “Ελληνική Επανάσταση του1821”.

Η εκστρατεία του Υψηλάντη απέτυχε αλλά ο επαναστατικός αναβρασμός ήταν τόσο μεγάλος, που δεν επέτρεπε πια αναβολή της εξέγερσης.

Αρχικά οι επαναστατημένοι Έλληνες νίκησαν τις στρατιές που έστειλε εναντίον τους ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β’, όμως οι Οθωμανικές δυνάμεις με τη συνδρομή του Ιμπραήμ πάσα της Αιγύπτου, κατάφεραν να περιορίσουν σημαντικά την επανάσταση.

Τελικά το 1826, η πτώση του Μεσολογγίου, σε συνδυασμό με το κίνημα του φιλελληνισμού συνέβαλαν στη μεταβολή της διπλωματικής στάσης των Μεγάλων Δυνάμεων, που είχαν αρχικά αντιμετωπίσει με δυσαρέσκεια το ξέσπασμα της επανάστασης.

Η Πελοπόννησος με την ιδιόμορφα του εδάφους της, με τα στενά περάσματα που δυσχέραιναν τις μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις και ευνοούσαν τον κλεφτοπόλεμο, ήταν η καταλληλότερη περιοχή για την έναρξη της Επανάστασης.

Και ενώ η επίσημη μέρα έναρξης της είχε οριστεί η 25 Μαρτίου στις 22 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, στην πλατεία του Αγίου Γεωργίου στην Πάτρα, υψώνει συγκινημένος τον σταυρό, ευλογεί τον Αγώνα και όλους τους αγωνιστές, που ορίζονται να πολεμήσουν, δίνοντας ακόμα και το αίμα τους για την πίστη και την πατρίδα.

Η πρώτη μάχη που στέφθηκε από την νίκη των ελληνικών όπλων και ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση και το ηθικό των Ελλήνων, πραγματοποιήθηκε στο Βαλτέτσι τον Μάϊο του ’21.

Ο Γέρος του Μοριά, συγκινημένος από αυτή τη νίκη, απευθυνόμενος στους νικητές είπε πως η ημέρα αυτή πρέπει να καθαγιαστεί με νηστεία όλων και να γιορτάζεται η επέτειος της “εις αιώνας αιώνων, έως ού στέκει το Έθνος, διότι ήτο η ελευθερία της πατρίδος”.

Την νίκη αυτή ήρθε να ενισχύσει άλλη μία, στην θάλασσα αυτήν την φορά όπου ο Δημήτρης Παπανικολής, με 22 γενναία παλληκάρια, προσέγγισε τουρκικό δίκροτο στην Ερεσό της Λέσβου και με την χρήση για πρώτη φορά πυρπολικού, κατόρθωσε να συντρίψει το τουρκικό πλοίο μαζί με τους άνδρες του.

Ο Αγώνας για ελευθερία συνεχίζεται και όλο μεγαλώνει. Δεν περιορίζεται μόνο στην Πελοπόννησο και την Στερεά Ελλάδα. Και η Μακεδονία ζει τον δικό της Γολγοθά κάτω από την πίεση του τουρκικού ζυγού.

Πρόσφερε τα μέγιστα στον Αγώνα της ανεξαρτησίας και ανέδειξε πολλούς ήρωες, επώνυμους και ανώνυμους.

Ο Εμμανουήλ Παπάς από τις Σέρρες, μία από τις ανώτερες μορφές του Αγώνα, αφού μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και πληροφορήθηκε για το κίνημα του Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία, ναύλωσε πλοίο, το φόρτωσε με οπλισμό και εφόδια και αναχώρησε στις 23 Μαρτίου του 1821, για το Άγιον Όρος, με σκοπό να ξεσηκώσει τους Μακεδόνες εναντίον του σκληρού δυνάστη.

Τα δραματικά γεγονότα, ο ηρωισμός των Ελλήνων, αλλά και η αγάπη για τον πολιτισμό αυτής της χώρας, που τώρα κινδύνευε να χαθεί, δημιούργησαν ένα τεράστιο κύμα φιλελληνισμού.

Ο Λόρδος Βύρων ο νεαρός ποιητής από την Αγγλία, που μαγεύτηκε από τις ομορφιές της Ελλάδος, οι οποίες καθρεπτίζονταν στα ποιήματά του, αποφάσισε να μείνει στην Ελλάδα και να βοηθήσει ποικιλοτρόπως τον Αγώνα.

Τα τελευταία λόγια του, λίγο πριν πεθάνει, στα 36 του χρόνια, τα αφιέρωσε σ’ αυτήν. “Της έδωσα τον καιρό, την υγεία μου, την περιουσία μου και τώρα της δίνω την ζωή μου. Τι μπορούσα να κάνω περισσότερο?”

Ο Ρήγας Φεραίος έλεγε πως “ο ιερός της πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν, και η καρδία δεν γηράσκει ποτέ.”

Πράγματι στις καρδιές όλων, μικρών και μεγάλων επιφανών και ασήμων, ακόμα και ξένων, η ιερή αυτή αγάπη είχε τόσο βαθειά ριζώσει, που πάντοτε διατηρούσε την καρδιά νέα.

Οι κακουχίες, οι στερήσεις τα 400 χρόνια σκλαβιάς, ο πόνος και ο φόβος δεν μπόρεσαν να αποδυναμώσουν την ελληνική καρδιά, που συνεχώς πάλευε για να δει την πατρίδα ελεύθερη.

Αυτές οι φλεγόμενες καρδιές, που μπροστά στους τέλεια οργανωμένους στρατούς του εχθρού ούτε στιγμή δεν δείλιασαν, αλλά προχώρησαν και πάλεψαν σώμα με σώμα, είναι οι ήρωες του ’21, τους οποίους οφείλουμε να τιμούμε και να σεβόμαστε.

201 χρόνια μετά, ο απόηχος του ’21 αντηχεί στην ελεύθερη Ελλάδα και σε όλους εμάς, που αναφωνούμε, χάρη σε όλους αυτούς.

Πηγή : Μηνιαίο ορθόδοξο χριστιανικό περιοδικό “ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ”

ΧΑΙΡΕ Ω ΧΑΙΡΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ