ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Ξέρετε να χαμογελάτε; Σας παρακαλώ μη χαμογελάτε για την ερώτηση. Φυσικά δεν ρωτώ για το χαμόγελο που ανθεί στα χείλη, όταν η καρδιά είναι γεμάτη από χαρά.
Τότε και τα μάτια αστράφτουν και το πρόσωπο λάμπει. Όμως γνωρίζουμε όλοι πως έχουμε και ποικιλία και ποιότητα στο χαμόγελο.
Ναι. Έχουμε το αυθόρμητο και αληθινό, το γνήσιο και απροσποίητο. Ξεκινά από την καρδιά και εκφράζει την χαρά και την καλοσύνη.
Άλλοτε είναι πλατύ και ανοιχτόκαρδο και άλλοτε συγκρατημένο και ευγενικό.
Κάποτε μπορεί να συνοδεύεται και με δάκρυα, αλλά και τότε δεν χάνει τίποτε από τη χάρη του.
Μα υπάρχει και το μη γνήσιο χαμόγελο. Το ψεύτικο, το προσποιητό.
Χαμόγελο που δημιουργείται βίαια, αναγκαστικά, με μια τεχνητή σύσταση του προσώπου, γιατί είναι απατηλό και δόλιο, παραπλανητικό, που μπορεί να στήνει παγίδες.
Παγίδες, για να ξεκινήσει μια φιλία επιζήμια και επιπόλαια.
Χαμόγελο πονηρό και αμαρτωλό που με τις ψεύτικες εντυπώσεις φέρνει καταστροφές σε ανύποπτες υπάρξεις.
Υπάρχει το ειρωνικό χαμόγελο.
Θεέ μου, σαν λίβας νεκρώνει κάθε προσπάθεια, αποτεφρώνει την αυτοπεποίθηση, ενταφιάζει την προσωπικότητα.
Πόσο αταίριαστο, τέτοιο χαμόγελο να φιλοξενείται σε χείλη που έρχονται σε επαφή με το Πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Χριστού!
Πόσο φοβερό το χαμόγελο του ασεβούς για θέματα υπέρλογα, για τις αλήθειες της πίστεώς μας.
Πόση η αφροσύνη!
Χαμόγελο σαρκαστικό, που τόσο εξουθενώνει, που τόσο ταπεινώνει τον συνάνθρωπό μας, την εικόνα του Θεού.
Αξίζει να μιλήσουμε για το χαμόγελο που δεν γεννιέται από την χαρά, μα ανθίζει στην καρδιά και στα χείλη, έστω κι αν τα πάντα τα σκεπάζει πιεστικά ο πόνος και η θλίψη.
Είναι το ηρωϊκό χαμόγελο της υπομονής, που στολίζει το χλωμό πρόσωπο του αρρώστου, του φτωχού, του πονεμένου και έχει τόση ομορφιά και τόση αίγλη, που σε κάνει να νιώθεις, εσύ ο πλούσιος, πιο φτωχός από το φτωχό.
Εσύ ο υγιής, λιγότερο δυνατός από τον άρρωστο.
Αυτό το χαμόγελο είναι προνόμιο των ανθρώπων, που μπορούν ν’ ακουμπούν στο Σταυρό του Χριστού.
Και υπάρχει το χαμόγελο της ελπίδας, που φυτρώνει στις καρδιές που πιστεύουν στην πρόνοια του Θεού Πατέρα.
Είναι πολλοί εκείνοι οι συνάνθρωποί μας, που και όταν ο ουρανός των προοπτικών τους είναι κλειστός, περιμένουν με χαμόγελο ελπίδας την μπόρα να περάσει.
Έχει ο Θεός!
Και το χαμόγελο της αγάπης, ακριβοπληρωμένο, γιατί κρύβει την κούραση, την ακεφιά, γιατί δεν θέλει να μεταδίδει κατήφεια, συννεφιά.
Κι ανθεί στα χείλη, όχι από χαρά, αλλά για να φέρει χαρά.
Απόδειξη, ότι ο Θεός κατοικεί βαθειά.
Πόσο αναγκαίο να κρατούμε στα χείλη μικρό ανθάκι καλοσύνης.
Να ‘χουμε στο πρόσωπο ένα μικρό μικρό χαμόγελο αγάπης, μόνιμο και αληθινό για κάθε άνθρωπο.
Για να ξεκουράζουμε, να ανακουφίζουμε, να τονώνουμε να χαλαρώνουμε, να μεταγγίζουμε πίστη, να χαρίζουμε αισιοδοξία.
Να προσφέρουμε ελπίδα, να δίνουμε κουράγιο, για να χαμογελούν οι πέριξ ημών.
Τα παιδιά του Θεού! Οι συνάνθρωποί μας και αδελφοί μας, πέριξ ημών.
Με το να χάσει ένας άνθρωπος την ευγένεια του, σημαίνει πως έχει ήδη χάσει το χαμόγελό του.
Είναι αλληλένδετες έννοιες αυτές. Δεν νομίζω να υπάρχει αγενές άτομο που να χαμογελάει.
Η ευγένεια είναι ένας τρόπος μετάδοσης θετικής ενέργειας.
Ο άνθρωπος που θα σε ρωτήσει τι κάνεις; – πως νιώθεις; Και σε ρωτάει από πραγματικό ενδιαφέρον, θα σου προκαλέσει υποσυνείδητα ένα χαμόγελο, η σκέψη πως κάποιος ενδιαφέρεται, για τα αισθήματά σου και την υγεία σου.
Στην επαρχία ακόμα οι άνθρωποι είναι “έξω” καρδιά.
Θα χαιρετήσουν όλους τους περαστικούς, γνωστοί η άγνωστοι, θα σε κάνουν να νιώσεις, πως είσαι και συ κάτοικος του χωριού, μέρος της κοινωνίας τους και εντέλει θα νιώσεις ένα χαμόγελο να σχηματίζεται τα χείλη σου.
Είναι οι άνθρωποι που με την ευγένεια τους, είτε θα προθυμοποιηθούν να σε εξυπηρετήσουν, σε οτιδήποτε τους ζητηθεί.
Ας προσπαθούμε να έχουμε μια εστία μεγάλης αγάπης για τα μικρά – μικρά χαμόγελα.
Τι υπέροχο δώρο!
Πηγή : Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό ” ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος