Το παιχνίδι διαμορφώνει τους χαρακτήρες των παιδιών

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας. Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ζούμε σε μια εποχή προκλήσεων, που όλοι μας δεχόμαστε πάμπολλα ερεθίσματα καθημερινά.

Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία ίσως είναι ευκολότερο να φιλτράρουμε και να διαχειριστούμε τα ερεθίσματα αυτά.

Οι παιδικές ψυχές όμως, όντας αδιαμόρφωτες προσωπικότητες, δέχονται στις μέρες μας ένα καταιγισμό προκλήσεων, που ασκούν μεγάλη επίδραση στην ψυχοσύνθεση τους.

Η οικογένεια κατ’ εξοχήν αποτελεί το βασικό πρότυπο συμπεριφοράς για τα παιδιά.

Συνεπώς, δεν αρκούν τα λεκτικά μηνύματα, που περνάνε οι γονείς στα παιδιά, αλλά και το τι παράδειγμα δίνουν μέσα από τη δική τους συμπεριφορά και τρόπο ζωής.

Η εκδήλωση τρυφερότητας και στοργής ανάμεσα στο ζευγάρι, βοηθάει τα παιδιά να μάθουν την αγάπη τους, ως ενήλικες.

Σε αντίθεση, βίαιες χειρονομίες ή συμπεριφορές δημιουργούν τραύματα στα παιδιά, τα οποία αργότερα θα μιμηθούν, χρησιμοποιώντας τον ίδιο τρόπο επίλυσης των συγκρούσεων.

Τα παιδιά παρακολουθούν τους γονείς συνέχεια και απορροφούν τα εξωτερικά ερεθίσματα σαν “σφουγγάρια”.

Η ευγνωμοσύνη είναι επίσης ένας στοργικός τρόπος να πεις “ευχαριστώ” στον σύντροφο σου, ενισχύοντας την καλοπροαίρετη συμπεριφορά.

Τα θέματα που διερευνώνται είναι η σχέση του παιδιού με την παιδική χαρά, τα είδη παιχνιδιού που αρέσκονται να παίζουν τα παιδιά στην παιδική χαρά.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών – μαθητών απάντησε ότι παίζουν στην σχολική αυλή κατά τη διάρκεια των διαλλειμάτων, αλλά και τις απογευματινές ώρες, όταν το σχολείο μένει κλειστό.

Στη παιδική χαρά, επιλέγουν να πηγαίνουν κυρίως τα Σαββατοκύριακα με τους γονείς τους, όπου απασχολούνται 1 – 2 ώρες.

Παιδαγωγοί και ψυχολόγοι ερευνητές ερεύνησαν το παιχνίδι, τα χαρακτηριστικά του και τις κατηγορίες του ως μέσο ψυχαγωγίας και αυτοαγωγής στη νοητική ανάπτυξη και ψυχολογική συγκρότηση του παιδιού.

Τα αποτελέσματα της στατιστικής ανάλυσης δείχνουν ότι ο μέσος χρόνος καθημερινής μελέτης είναι περίπου δύο ώρες.

Η επιλογή του είδους των παιγνιδιών από ένα παιδί δεν εξαρτάται μόνο από τους γονείς, αλλά και από τη δομή της οικογένειας, τον αριθμό και το φύλο των αδελφών και τη δυναμική των οικογενειακών σχέσεων.

Οι γονείς χρειάζεται να επιλέγουν παιγνίδια ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, τα ενδιαφέροντα του, το υλικό κατασκευής του παιγνιδιού και την παιδαγωγική του χρησιμότητα.

Όσο πιο απλό είναι ένα παιγνίδι, τόσο πιο καλό και διαχρονικό αποδεικνύεται.

“Παιδαγωγικά” θεωρούνται τα παιγνίδια που προωθούν τη μάθηση του παιδιού, καλλιεργούν τη σκέψη, την κρίση, τη μνήμη, και τη δημιουργικότητα του, συντελούν στην άσκηση των δεξιοτήτων του και στη δια μόρφωση του κοινωνικού του εγώ.

Σε έναν κόσμο σκληρό, όπου οι περισσότεροι είναι σκλάβοι των προσωπικών του “θέλω”, η εκδήλωση ευγνωμοσύνης π. Χ. στη σύζυγο, η οποία μπορεί να έχει εγκαταλείψει την καριέρα της, προκειμένου να αφοσιωθεί στην οικογένεια, έχοντας πλέον έναν καινούργιο ρόλο, χρειάζεται ενίσχυση και ένα “ευχαριστώ” σε τακτική βάση, καθώς και η σχέση του παιδιού με το φυτικό υλικό.

Τα παιδιά μεγαλώνουν σε ένα οικογενειακό περιβάλλον με μεγάλη ένταση, που οι γονείς τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και ο χρόνος που αφιερώνουν στα παιδιά είναι ελάχιστος.

Τα τελευταία χρόνια στη απασχόληση της τηλεόρασης, ήρθε να προστεθεί και αυτή του υπολογιστή και του tablet.

Aμέτρητες ώρες τα παιδιά κάθονται μπροστά στις οθόνες, που τους μεταφέρουν σε έναν άλλο κόσμο, εικονικό, και απορροφημένα σε αυτόν χάνουν την επαφή τους με την πραγματικότητα.

Σύμφωνα με έρευνα, το φανταστικό παιχνίδι με κούκλες μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά να αποκτήσουν κοινωνικές δεξιότητες, θεωρία του νου και ενσυναίσθηση

Ενθαρρύνει τα παιδιά να μιλούν περισσότερο για τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων.

Η δρ. Σάρα Γκέρσον, νευροεπιστήμων στο Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ της Ουαλίας και επικεφαλής της μελέτης, εξηγεί ότι, όταν τα παιδιά δημιουργούν φανταστικούς κόσμους και παιχνίδια ρόλων με κούκλες, ενθαρρύνονται να μιλούν περισσότερο για τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων.

Αν θέλουμε λοιπόν να δημιουργήσουμε συγκροτημένους ενήλικες, ας δουλέψουμε στα παιδιά μας από την παιδική ηλικία, στρέφοντάς τα στο δημιουργικό παιχνίδι.

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος