ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΗΧΑΝΕΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ένας διάλογος που συχνά ακούγεται ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, είναι αυτός ο γεμάτος παράπονα και από τις δύο πλευρές.

— Τι σου λείπει, αχάριστο πλάσμα.

Το φαγητό, το ψωμί, τα ενδύματα, τα υποδήματα, το σπίτι, το σχολείο, τα ιδιαίτερα μαθήματα, οι ξένες γλώσσες, το καράτε, το μουσικό όργανο, ο χορός, το γλέντι, η διασκέδαση, η ελευθερία, να πας όπου θέλεις;

Τι σου στερήσαμε; Όλα σου τα δώσαμε, όλα τα έχεις. Τίποτα δε σου λείπει.

— Ναι όλα μου τα δώσατε, εκτός από ένα. Ναι, καλοί μου γονείς, όλα αυτά μου τα δώσατε, αλλά μου στερήσετε τον εαυτό σας και μου αρνηθήκατε τον Θεό μας.

Ποτέ δεν μου μιλήσατε για τον Θεό!

Ποτέ δεν μου μάθατε να προσεύχομαι. Ποτέ δεν με οδηγήσατε στον ιερό Ναό να εκκλησιασθώ.

Ποτέ δεν μου είπατε πως υπάρχει ένα βιβλίο του Θεού, το Ιερό Ευαγγέλιο.

Ποτέ δεν δείξατε πως να λατρεύω και να υμνώ τον Θεό και ποτέ δεν με βοηθήσατε να ζήσω μυστηριακή ζωή.

Με θρέψατε σαν χριστουγεννιάτικο θρεφτάρι και σαν πασχαλινό αρνί. Με είδατε μόνο ως σώμα με σάρκα και ποτέ δεν με είδατε ως πνευματική ύπαρξη και αθάνατη ψυχή.

Αυτό είναι το μεγάλο σας αμάρτημα.

Και ακόμη, ποτέ, δεν διαθέσατε λίγο χρόνο να κάνετε διάλογο μαζί μου.

Ποτέ δεν είχατε χρόνο για μένα. Ποτέ δεν μου δώσατε την ακοή σας να με ακούσετε. Όσες φορές σας χρειάστηκα δεν είχατε χρόνο.

Και τώρα εγώ έκανα τις δικές μου επιλογές. Βρήκα άλλους τρόπους και άλλα μέσα, για τα προσωπικά μου θέματα και για τα ατομικά μου προβλήματα.

Χάσμα μας χωρίζει, πλέον, εσείς το δρόμο σας, και εγώ το δικό μου, και ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του.

Πως η συμπεριφορά των γονέων επηρεάζει το παιδί :

Η συμπεριφορά των γονέων είναι ιδιαίτερα πολύπλοκη, μιας και μπορεί να προκαλέσει, όλων των ειδών τα συναισθήματα στο παιδί.

Η δυνατή σχέση γονέων παιδιών, οδηγεί σε θετικά αποτελέσματα τόσο για τα παιδιά, όσο και για όλη την οικογένεια.

Έτσι ο γονέας μπορεί να ανταποκριθεί καλύτερα στο ρόλο του.

Η σωματική, συναισθηματική, και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού εξαρτάται από τη σχέση μεταξύ γονέων και παιδιών.

Η προσωπικότητα και η συμπεριφορά τους, χτίζεται πάνω σε αυτήν τη μοναδική γονεϊκή σχέση.

Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται και συνδέονται τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους, αντικατοπτρίζει το πως η συμπεριφορά των γονέων επηρεάζει το παιδί, και δείχνει τη μελλοντική συμπεριφορά, που θα παρουσιάσει το παιδί στο περιβάλλον.

Τα παιδιά που θα νοιώθουν ασφάλεια και θα λάβουν μια “ζεστασιά” από τους γονείς, καταφέρνουν να προσαρμόσουν τα συναισθήματά τους και να ελέγχουν το άγχος τους και τις δύσκολες καταστάσεις που θα βρεθούν.

Με τον τρόπο αυτό το παιδί δείχνει πιο καλές κοινωνικές συμπεριφορές και σίγουρα θα αναπτύξει καλές σχέσεις με άλλους.

Σε αντίθεση με τη μητέρα, που η σχέση με το παιδί ξεκινάει ακόμα και μέσα από την κοιλιά, ο δεσμός με τον πατέρα γίνεται με τη γέννησή του.

Δεσμός που για να αναπτυχθεί και να γίνει δυνατός, θέλει κόπο και χρόνο.

Είναι σημαντικό οι γονείς να συμπεριφέρονται και να ανταποκρίνονται στις ανάγκες του παιδιού, αλλά πάντα από τη ματιά των παιδιών και βέβαια να δείχνουν την αντίστοιχη για κάθε ηλικία.

Η γονεϊκή συμπεριφορά αφορά το σύνολο των στρατηγικών και διαδικασιών που εφαρμόζει ένας γονέας, ώστε να προάγει και να στηρίξει τη φυσιολογική συναισθηματική, κοινωνική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού, από την βρεφική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή.

Η πλειοψηφία των συμπεριφορών ενός γονέα, αντικατοπτρίζουν το γονεϊκό στυλ.

Φαίνεται ότι η γονεϊκή συμπεριφορά και ιδιαίτερα τα γονεϊκά στυλ που χρησιμοποιεί ένας γονέας, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη ενός παιδιού και στην εμφάνιση συμπεριφορικών προβλημάτων και συναισθηματικών δυσκολιών στην ενήλικη ζωή.

Πηγή : Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος