ΤΑ ΝΑΥΤΑΚΙΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

Όσες φορές φέρνουμε στη θύμησή μας την εποπτεία του1940, συνήθως η σκέψη μας σκαρφαλώνει στα δοξασμένα βορειοηπειρωτικά βουνά.

Εκεί που η δόξα έγραψε το χρονικό αυτού του επικού αγώνα, με ανεξίτηλα χρυσά γράμματα.

Μα δεν ήταν μόνο οι κορφές και τα διάσελα των βουνών, οι τόποι όπου κονταροχτυπήθηκαν, η ιταλική υπεροπλία με την Ελληνική υπερψυχία, για να νικήσει και πάλι ο μικρός Δαβίδ τον γίγαντα Γολιάθ.

Η δόξα στεφάνωσε στεριές, αιθέρες και πέλαγος.

Και είναι αλήθεια πως σ’ αυτόν τον αγώνα πρώτη η θάλασσα, άνοιξε τον δρόμο στην δόξα των όπλων μας.

Πρώτο το Πολεμικό μας Ναυτικό έγραψε την πρώτη σελίδα του βιβλίου των ηρωικών μας κατορθωμάτων.

Για να συνθέσει στη συνέχεια μια σιωπηλή και άγνωστη εν πολλοίς ναυτική εποποιία, ένα αληθινό θαύμα, με τον ηρωισμό και την αφοσίωση στο χρέος προς την Πατρίδα των ανδρών του.

Χωρίς τα κατορθώματα στη θάλασσα, χωρίς αυτήν την θαλασσινή εποποιία, ίσως δεν ήταν κατορθωτό, αυτό που λέμε έπος του 1940.

Σ’ ένα από τα υπουργικά συμβούλια, που συγκροτήθηκε τις παραμονές του πολέμου ο πρωθυπουργός συνόψισε σε μια φράση όλο το πρόβλημα του πολέμου με την Ιταλία.

“Αν καταφέρουμε να κρατήσουμε τις πρώτες δεκαπέντε ημέρες, θα νικήσουμε….

Ήταν ένας λόγος αποκαλυπτικός.

Λόγος που θα σήμαινε πως αν ήταν δυνατόν να προωθηθούν μυστικά αρκετές δυνάμεις στο μέτωπο, για να αντιμετωπίσουν τυχόν αιφνιδιασμό των Ιταλών, ώστε να δοθεί χρόνος, να ολοκληρωθεί η επιστράτευση, τότε θα κερδίζαμε το παιχνίδι, όπως λέμε.

Το Γενικό επιτελείο του Ναυτικού είχε πολλούς ενδοιασμούς, ως προς την δυνατότητα ολοκλήρωσης της επιστράτευσης εξ’ αιτίας της συντριπτικής υπεροχής της εχθρικής αεροπορίας, του υπέρογκου σε αριθμό στόλου, των υποβρυχίων και των πλοίων της επιφάνειας.

Επομένως την έκβαση του πολέμου, θα έκρινε η σύντομη μεταφορά των επιστρατευμένων ανδρών στο μέτωπο, των μεταφορικών ζώων και του πολεμικού υλικού, έργο που έπρεπε να συντελεστεί μέσα σε δύο εβδομάδες το πολύ.

Και να το πρώτο θαύμα : από κάθε γωνιά της Πατρίδας μας, με κάθε μέσο και με απίθανες ταχύτητες έτρεξαν οι επιστρατευμένοι στα επιστρατευτικά κέντρα και στις μονάδες τους και ντυμένοι στο χακί, έσπευσαν και πλημμύρισαν τα λιμάνια και έμπαιναν στα καράβια, με έναν πρωτόγνωρο ενθουσιασμό.

Έχει γραφτεί πως “η ταχύτητα της ελληνικής κινητοποίησης κατά τις πρώτες εβδομάδες και της μεταφοράς των στρατευμάτων εις το μέτωπον, ήταν αξιοθαύμαστο κατόρθωμα”.

Οι Έλληνες νίκησαν τον χρόνο, πριν αντιμετωπίσουν τους Ιταλούς και ο πρώτος συντελεστής σ’ αυτό έγινε ο πολεμικός μας στόλος.

“Χίλια έγιναν τα λίγα μας αντιτορπιλικά”, για να προλάβουν αυτές τις ατελείωτες διαδρομές από τον Θερμαϊκό στο Αιγαίο, από το Αιγαίο στο Ιόνιο, από το Ιόνιο στο Κρητικό πέλαγος και από εκεί στα Δαρδανέλια, και στα λιμάνια της ανατολής, για ανεφοδιασμό σε κάρβουνο ή τρόφιμα.

Όσοι συμμετείχαν σ’ αυτές είχαν “εν εαυτοίς το απόκριμα του θανάτου” (β’ Κορ. α’), είχαν βέβαιο θάνατο.

Και στάθηκε όντως Ηράκλειο αυτό το έργο, αφού όχι μόνον ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, αλλά και επέφεραν τέτοια πλήγματα στον εχθρό, που έκαμαν προβληματική κάθε τους θαλασσινή έξοδο.

Ενδεικτική είναι η προκλητική θα λέγαμε, παρουσία τεσσάρων αντιτορπιλικών μας ,”Β. Όλγα, Ύδρα, Β. Γεωργίου και Ψαρά” στα εχθρικά ύδατα, επιδιώκοντας το συναπάντημα και όμως ο εχθρός με τη θεαματική του υπεροχή δεν το αποτόλμησε.

Αυτός ο ηρωικός στολίσκος των αντιτορπιλικών μας έγραψε λαμπρές σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας μας.

Μα ο πρώτος του άθλος στάθηκε η ασφαλής και γρήγορη μεταφορά των 80.000 ανδρών που συνόδευαν τα αντιτορπιλικά μας προς το μέτωπο, 120.000 ζώων και εκατοντάδων χιλιάδων τόνων πυρομαχικών και λοιπών εφοδίων.

Και τόσο λαμπρά και με τόση υπευθυνότητα εξετέλεσε αυτό το έργο το Πολεμικό μας Ναυτικό, ώστε να μη χαθεί από επέμβαση του εχθρού ούτε ένας άνδρας, ούτε ένα ζώο, ούτε το ελάχιστο μέρος του υλικού.

Ό,τι του εμπιστεύθηκε η πατρίδα, ο μικρός στόλος μας το συνόδευσε στον προορισμό του, χωρίς καμιά απώλεια.

Αυτή η υπεροχή του ηθικού της νίκης, νίκησε πράγματι την αριθμητική υπεροπλία του εχθρού.

Αυτός ο ηθικός οπλισμός έκαμε να μείνουν απλοί και ταπεινοί όλοι οι συντελεστές της Νίκης, στα βουνά, στους αιθέρες, στα πελάγη.

Όταν ρωτήθηκε κάποτε ο ναύαρχος Καββαδίας για την σταδιοδρομία του, τους τίτλους σπουδών του και τις υπηρεσίες του, αποκρίθηκε με μια φράση. “Είμαι τορπιλητής! και ως τέτοιος έχω υπηρετήσει, δύο χρόνια στο Αυστριακό Ναυτικό.

Μόνο αυτά! Κι’ ας είχε συντελέσει, μαζί με “τα ναυτάκια” στη θαλασσινή εποποιία, που στάθηκε το λαμπρό προοίμιο του έπους του ’40.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος