ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΙΣΧΥΡΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών. Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Η εικόνα του εαυτού είναι το κλειδί της ανθρώπινης προσωπικότητας και ανθρώπινης συμπεριφοράς. Αν αλλάξετε την εικόνα αυτή, αλλάζετε και την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά. Και κάτι παραπάνω όμως :
Η εικόνα του εαυτού, ορίζει τα όρια της ανθρώπινης πραγμάτωσης. Καθορίζει, τι μπορείς και τι δεν μπορείς να κάνεις. Όταν διευρύνεις την εικόνα του εαυτού, διευρύνεις και “την περιοχή του δυνατού”.
Η ανάπτυξη, μιας σωστής ρεαλιστικής εικόνας του εαυτού, φαίνεται σαν να προικίζει το άτομο, με νέες ικανότητες, νέα ταλέντα και μετατρέπει κυριολεκτικά την αποτυχία σε επιτυχία.
Η ψυχολογία της εικόνας του εαυτού δεν απέδειξε μόνον την αξία της στο δικό της χώρο, αλλά εξηγεί και πολλά φαινόμενα που ήταν γνωστά από καιρό, αλλά που δεν γίνονταν εντελώς κατανοητά. Έτσι υπάρχουν σήμερα αναμφισβήτητες κλινικές αποδείξεις στον τομέα της ατομικής ψυχολογίας, της ψυχοσωματικής ιατρικής και της βιομηχανικής ψυχολογίας ότι, υπάρχουν “προσωπικότητες πετυχημένου τύπου”, “προσωπικότητες αποτυχημένου τύπου”, “προσωπικότητες με κλήση στην ευτυχία”, “προσωπικότητες με κλήση στη δυστυχία”, “προσωπικότητες με κλήση στην υγεία” και “προσωπικότητες με κλήση στην αρρώστια”.
Η ψυχολογία της εικόνας του εαυτού ρίχνει νέο φως σ’ αυτά και πολλά άλλα δεδομένα της ζωής. Ρίχνει ένα καινούργιο φως στη “δύναμη της θετικής σκέψης” και πράγμα ακόμη πιο σημαντικό, εξηγεί το γιατί “πιάνει” σε ορισμένα άτομα και όχι σε όλα.
Για να καταλάβετε την ψυχολογία της εικόνας του εαυτού και για να την χρησιμοποιήσετε στη ζωή σας, χρειάζεται να γνωρίζεται κάτι για το μηχανισμό που χρησιμοποιεί, για να πετύχει τον σκοπό της. Υπάρχουν άφθονα επιστημονικά δεδομένα που αποδεικνύουν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα λειτουργούν, σύμφωνα με τις γνωστές αρχές της κυβερνητικής, επιδιώκοντας να πραγματώσουν, τους σκοπούς του ατόμου.
Σε ό,τι αφορά τη λειτουργία τους, ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα συνθέτουν ένα θαυμάσιο και πολύπλοκο “μηχανισμό επιδίωξης σκοπών”, ένα είδος εσωτερικού συστήματος κατεύθυνσης που εργάζεται για σας, σαν “μηχανισμός επιτυχίας” ή εναντίον σας σαν “μηχανισμός αποτυχίας”.
Κι αυτό εξαρτάται από το πως εσείς, ο χειριστής, θα το διευθύνετε κι από τους σκοπούς, που του έχετε θέσει. Έχει μια κάποια ειρωνεία το γεγονός, ότι η κυβερνητική που ξεκίνησε σαν μελέτη των μηχανών και των μηχανικών αρχών, βοηθάει τόσο πολύ τον άνθρωπο να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του, σαν μοναδικό και δημιουργικό άτομο.
Η ψυχολογία που άρχισε με τη μελέτη της ανθρώπινης ψυχής, στο τέλος κατέληξε να στερήσει από τον άνθρωπο, την ψυχή του.
Οι ασχολούμενοι με την προσωπικότητα, που δεν καταλάβαιναν ούτε τον “άνθρωπο”, ούτε τη μηχανή του και κατά συνέπεια μπέρδευαν το ένα με το άλλο. μας είπαν ότι η σκέψη είναι, απλά μια κίνηση ηλεκτρονίων και η συνειδητότητα, μια απλή χημική αντίδραση.
Η “θέληση”; ο “σκοπός, ήταν μύθος γι’ αυτούς.
Η κυβερνητική που άρχισε με τη μελέτη των μηχανών, δεν έκανε ποτέ τέτοια λάθη. Η κυβερνητική δεν μας λέει, πως ο “άνθρωπος είναι μια μηχανή, μα πως ο άνθρωπος έχει και χρησιμοποιεί μια μηχανή”. Και επιπλέον μας λέει, πως λειτουργεί αυτή η μηχανή και πως μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε. Βοηθάει τόσο πολύ τον άνθρωπο να επανακτήσει την αξιοπρέπειά του, σαν μοναδικό και δημιουργικό άτομο.
Τι είναι η προσωπικότητα. Ας έρθουμε στο θέμα, που θα μας απασχολήσει εδώ, στο θέμα της “κλειδωμένης προσωπικότητας”, που πρέπει να την “ξεκλειδώσουμε”! Να την κάνουμε ισχυρή. Πρώτα απ’ όλα όμως, πρέπει να δούμε, τι είναι η προσωπικότητα. Η “προσωπικότητα”, αυτό το μαγνητικό και μαγικό κάτι, που εύκολα το αναγνωρίζουμε, αλλά δύσκολα το καθορίζουμε. Δεν είναι κάτι που αποκτούμε απ’ έξω, αλλά κάτι που αποδεσμεύουμε από μέσα μας.
Αυτό που ονομάζουμε “Προσωπικότητα”; Είναι η εξωτερική μορφή αυτού του μοναδικού και ατομικού δημιουργικού εαυτού, που είναι φτιαγμένος στην εικόνα του Θεού, αυτή η σπίθα της θεότητας μέσα μας, αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε ελεύθερη και πλήρη έκφραση του πραγματικού μας εαυτού.
Αυτός ο πραγματικός εαυτός μας, που βρίσκεται μέσα μας σε κάθε άνθρωπο, είναι γοητευτικός. Είναι μαγνητικός. Έχουμε την αίσθηση, πως αγγίζουμε κάτι το πραγματικό, το θεμελιακό και αυτό μας συγκλονίζει.
Ενώ αντίθετα το κάλπικο το αντιπαθούν και το απεχθάνονται όλοι. Γιατί αγαπάμε ένα μωρό : Σίγουρα, όχι γι’ αυτά που μπορεί να κάνει, να ξέρει ή γι’ αυτά που έχει, αλλά απλά γι’ αυτό που είναι.
Το κάθε παιδί έχει “πολύ προσωπικότητα” Δεν υπάρχει μέσα του επιφανειότητα, υποκρισία, προσποίηση. Στη δική του γλώσσα, που περιορίζεται στο ψέλλισμα και στο κλάμα, το μωρό εκφράζει τα πραγματικά του συναισθήματα, “λέει την αλήθεια”.
Δεν υπάρχει τίποτα το κρυφό, το μωρό είναι απόλυτα έντιμο συναισθηματικά. Ο καθένας έχει μια προσωπικότητα μέσα του. Όταν λέμε πως κάποιος έχει “καλή προσωπικότητα, αυτό που εννοούμε πραγματικά είναι, ότι έχει απελευθερώσει και αποδεσμεύσει μέσα του, το δημιουργικό δυναμικό του και μπορεί να εκφράσει, τον πραγματικό εαυτό του.
Οι λέξεις “αδύνατη προσωπικότητα” και “ανασταλμένη προσωπικότητα”, είναι ταυτόσημες με την αδύναμη προσωπικότητα και δεν εκφράζει τον δημιουργικό εαυτό μέσα του. Τον έχει συγκροτήσει, τον έχει αλυσοδέσει, τον έχει φυλακίσει και έχει πετάξει το κλειδί. Η λέξη “αναστέλλω”, σημαίνει σταματάω, εμποδίζω αναχαιτίζω, συγκρατώ.
Η ανασταλμένη προσωπικότητα έχει επιβάλει, μια αναστολή στην έκφραση του πραγματικού εαυτού. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο φοβάται να εκφραστεί, φοβάται να δεχτεί, όπως είναι και έχει κλειδώσει τον πραγματικό του εαυτό, σε μια εσωτερική φυλακή. Τα συμπτώματα της αναστολής είναι πολλά και διάφορα: ντροπή, δειλία, οδυνηρή αυτοσυναίσθηση, εχθρότητα, αισθήματα υπερβολικής ενοχής, αϋπνία, νευρικότητα, οξυθυμία και δυσκολία στις επαφές.
Η απογοήτευση και η στέρηση χαρακτηρίζουν σχεδόν κάθε τομέα και δραστηριότητα της ανασταλμένης προσωπικότητας.
Το κλειδί της αναστολής, είναι η υπερβολική αρνητική ανατροφοδότηση. Η επιστήμη της κυβερνητικής, μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε την ανασταλμένη προσωπικότητα, κάτω από ένα νέο φως και μας δείχνει τον δρόμο, προς την αποδέσμευση, την ελευθερία και τον τρόπο να αποδράσουμε, από την φυλακή που μόνοι μας φτιάξαμε.
Ο σκοπός της αρνητικής ανατροφοδότησης, είναι να τροποποιήσει την αντίδραση και να αλλάξει την κατεύθυνση της κίνησης προς τα εμπρός, όχι να σταματήσει κάθε δράση. Έχουμε καθήκον να λειτουργήσουμε προς ένα σκοπό, για να πάμε μπροστά και να οδηγηθούμε εκεί που θέλουμε.
Πηγή : Από το βιβλίο μου “Επικοινωνία – Δημόσιες Σχέσεις – Αρχές Επαγγελματικής Δεοντολογίας – Εθυμοτυπία.
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος