Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ανάμεσα στα ολίγα σωζόμενα πνευματικά διαμάντια της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ισάξιος στην πολυμορφία με τον Μ. Βασίλειο, στη γλυκύτητα και την γλαφυρότατα του λόγου με τον Θείο Χρυσόστομο, σύγχρονος και με τους δύο, είναι ο Όσιος και Θεολόγος Πατέρας μας και Οικουμενικός Διδάσκαλος, Εφραίμ ο Σύρος.

Γεννήθηκε στη Νίσιβη της Μεσοποταμίας της Συρίας “396 χρόνια ύστερα από τον αγαπημένο του Κύριο και αναχώρησε κοντά του το 373 μ.Χ.

Η Εκκλησία τιμά την μνήμη του στις 28 Ιανουαρίου.

Γεννήθηκε από πτωχούς γονείς αλλά Χριστιανούς, οι οποίοι μάλιστα κατά την περίοδο των διωγμών του Διοκλητιανού, ομολόγησαν τον Χριστό και καταξιώθηκαν μαρτυρικού τέλους.

Πολύ νέος, αρχίζει με ιδιαίτερο ζήλο και αυταπάρνηση να μελετά τις Άγιες Γραφές ,να ασκείται σε πνευματικούς αγώνες, να αγωνίζεται για την αληθινή πίστη, να προκόπτει στην αρετή, στην καθαρότητα και τον Αγιασμό.

Χειροτονήθηκε διάκονος και κατάφερε να αποκτήσει καλή μόρφωση.

Τοποθετήθηκε στη Θεολογική σχολή ως υπεύθυνος και κατά τη διάρκεια πολιορκίας της Νίσιβης, από τα περσικά στρατεύματα συμμετείχε στην άμυνα της πόλης.

Μετά την παράδοση της πόλης μαζί με άλλους πρόσφυγες κατέφυγε στη Έδεσσα Μεσοποταμίας σε μοναστήρι και παράλληλα ίδρυσε νέα θεολογική σχολή.

Λίγα χρόνια πριν τον θάνατό του φέρεται να ήρθε σε επαφή με τον Μ. Βασίλειο, αλλά και με ασκητές της Αιγύπτου.

Ο Εφραίμ ο Σύρος άφησε πίσω σημαντικό έργο, από το οποίο διασώθηκε μόνο μικρό μέρος.

Χριστιανός Θεολόγος, ποιητής και υμνητής, συνέθεσε πολλά θεολογικά και πολεμικά έργα, τα οποία μέσα στο πλαίσιο της ευρείας Χριστιανικής παράδοσης, έχουν ασκήσει σημαντική επίδραση στις Ανατολικές και δυτικές Εκκλησίες.

Θεωρείται σπουδαίος μελετητής της Αγίας Γραφής και πολέμιος των αιρέσεων της εποχής του.

Ο Μ. Βασίλειος τον περιέγραψε ως “πάντων ελλογιμώτερος” από αυτούς που ζούσαν εκείνη την εποχή.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος τον περιέγραψε ως εξής :

“Εφραίμ ο πολύς, η παραμυθία των αθυμούντων, η παιδαγωγία των νέων, η χειραγωγία των μετανοούντων, η κατά των αιρετικών ρομφαία, το δοχείον του πνεύματος το σκεύος των αρετών”.

Ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης στο εγκώμιό Του προς τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο, αναρωτιέται με δέος : “Τι να πρωτοδιαλέξουμε από τη ζωή του Αγίου για να πλέκουμε το εγκώμιό του.

Θα προβάλουμε την πράξη και την θεωρία που τις ακολουθεί πλήθος επί μέρους αρετών : πίστις, Ελπίς, αγάπη, Ευσέβεια, μελέτη των θείων γράφων, αγνότης ψυχής και σώματος, άμετρη νηστεία και αγρυπνία, χαμαικοιτία και σκληρά αγωνία που υπερβαίνουν το μυαλό μας, ακτημοσύνη και ταπείνωση, που έφθασαν στο ακρότατο σημείο, ελεημοσύνης του.

Τον έκανε να υπερβεί την ανθρώπινη φύση, θείος ζήλος εναντίων εκείνων που πολεμούσαν με λύσσα εναντίον της Ορθοδοξίας.

Πριν αναχωρήσει από τα γήινα στα επουράνια είπε :

“Σε όλη μου τη ζωή ποτέ δεν προσέβαλα τον Κύριο.

Απερίσκεπτος λόγος δεν βγήκε από το στόμα μου.

Δεν κακολόγησα ποτέ κανένα, ούτε και φιλονίκησα, ούτε και καταράστηκα κάποιον”.

Ήταν υπόδειγμα Καθαρής και ακηλίδωτης αγάπης.

Επίσης, κατόρθωσε να αποκτήσει τόση αγνότητα στη ψυχή και στο σώμα, που ξεπέρασε τα όρια της ανθρώπινης φύσης, ώστε να γίνει δοχείο του Παναγίου Πνεύματος, το στόμα του με την αστήρευτη πηγή σοφίας.

Ενέκρωσε το σώμα με την εγκράτεια, την αγρυπνία, την χαμαικοιτία, την σκληραγωγία και κάθε σωματικό κόπο.

Ήταν πρότυπο ακτημοσύνης. Ο ίδιος ολίγον πριν αναχωρήσει προς τα ουράνια, μας άφησε με την γλυκύτατη και μακάρια του φωνή, σαν οδηγό ακτημοσύνης αυτό που είπε :

“Δεν είχε ποτέ ο Εφραίμ βαλάντια, ούτε ραβδί, ούτε σάκκο. Ούτε ασημί, ούτε χρυσάφι, ούτε τίποτα άλλο απέκτησα επάνω στη γη”. Ήταν ευσπλαχνικός, στοργικός, φιλάνθρωπος. Φίλος των πτωχών και των ασθενών.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος