Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ο Ιπποκράτης ήταν Αρχαίος Έλληνας ιατρός (περ. 460 – 370 π.Χ.) και θεωρείται, μια από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της Ιατρικής.

Αναφέρεται ως ο πατέρας της σύγχρονης ιατρικής, σε αναγνώριση της συνεισφοράς του, στο πεδίο της ιατρικής επιστήμης, ως ο ιδρυτής της Ιπποκρατικής Ιατρικής Σχολής.

Ο Ιπποκράτης, Δωριεύς στην καταγωγή γεννήθηκε στην Κω το 460 π.Χ. και ανήκε στον ενδοξότατο κλάδο των Ασκληπιαδών.

Αφού εκπαιδεύτηκε στην Ιατρική, άρχισε να ασκεί στην Κω, το επάγγελμα του Ιατρού.

Για να συμπληρώσει τη μόρφωσή του, αλλά και να διαδώσει την πίστη του στον καθαρό αέρα, στο νερό και στον ήλιο, θεώρησε χρέος του, να ταξιδέψει και σε άλλα μέρη.

Έτσι πραγματοποίησε επιστημονικά ταξίδια και η φήμη του απλώθηκε γοργά σε όλη την Ελλάδα και πέρα από τα όρια της, στην κραταιά Περσία.

Η φύση μπορεί να θεραπεύσει το σώμα μας, είπε ο Ιπποκράτης :

Από το δάσος μέχρι την θάλασσα, η φύση μπορεί να είναι καλύτερη από την Ιατρική.

Η Γυμναστική προστατεύει τη μνήμη :

Πολλοί γιατροί συνιστούν τακτική άσκηση ως ένα όπλο, για όλες τις χρήσεις ενάντια, σε μια ευρεία ποικιλία σωματικών παθήσεων.

Ακόμη και μέτρια ποσά άσκησης, είναι καλύτερα από το να κάθεσαι και μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικές βελτιώσεις, στη μνήμη και στην υγεία του εγκεφάλου.

Ο κύριος τρόπος για την πρόληψη της μυωπίας επίσης, επικεντρώνεται στο ηλιακό φως και στον καθαρό αέρα.

Μελέτες έχουν δείξει, ότι η πιθανότητα να γίνει κάποιος μύωπας, μειώνεται κατά περίπου ένα τρίτο, αν ο χρόνος που περνάει κανείς σε εξωτερικούς χώρους αυξηθεί, από 5 ώρες την εβδομάδα, σε περισσότερες από 14 ώρες.

Δίδαξε ότι ενώ τα φάρμακα, πρέπει να υποστηρίζουν την θεραπευτική διαδικασία, η ίδια η θεραπεία είναι προϊόν της φύσης.

Ο λατινικός αφορισμός “ο γιατρός φροντίζει, ενώ η φύση θεραπεύει”, έχει αποδοθεί στον Αριστοτέλη (384 – 322 π.Χ.).

Στη σύγχρονη εποχή αυτή η αντίληψη της Θεραπείας, έχει γίνει όλο και περισσότερο αντικείμενο έρευνας, από διακεκριμένους ερευνητές.

Σε αντικείμενο έρευνας εξετάστηκαν άτομα, στα οποία αρνήθηκαν τακτική επαφή με τη φύση, με αποτέλεσμα το επίπεδο υγείας τους και το αίσθημα ευεξίας τους, να διαφέρουν σημαντικά ανάλογα, με τι μπορούν να δουν από τα παράθυρα των δωματίων, στα οποία βρισκόντουσαν, για τη συγκεκριμένη έρευνα.

Μάλιστα η διαφορά ήταν χαρακτηριστικά μεγάλη, ανάλογα αν έβλεπαν έξω, σε μια τσιμεντοστρωμένη αυλή ή σε ένα δάσος.

Αυτό δικαιώνει την άποψη της πλειοψηφίας των ερευνητών, ότι τα άτομα βιώνουν διακυμάνσεις στη ψυχική και σωματική υγεία, ως αποτέλεσμα της έκθεσης τους στη φύση.

Η επαφή με τη φύση παραμένει, καταπραΰνει και αναζωογονεί, για τους σύγχρονους ανθρώπους.

Ο διάσημος Αμερικανός βιολόγος και φυσιοδίφης Ε.Ο. Wilson, λέει ότι η φύση, έχει ανεκτίμητη αξία, ως το κλειδί για τη ζωή μας για την αισθητική, διανοητική, γνωστική, και πνευματική μας ικανοποίηση.

Από το δάσος μέχρι τη θάλασσα η φύση μπορεί να είναι καλύτερη, από το φάρμακο.

Επιπλέον, λέγεται, ότι ο Ιπποκράτης βοήθησε τους Αργείους και τους Αθηναίους, λαμβάνοντας προληπτικά μέτρα, κατά της εξάπλωσης λοιμώξεων νοσημάτων.

Οι τελευταίοι, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για την βοήθεια του στον ιδιαίτερα θανατηφόρο λοιμό των Αθηνών, τον μύησαν στα Ελευσίνια μυστήρια και τον ανακήρυξαν πολίτη των Αθηνών.

Επίσης, του παραχώρησαν δωρεάν σίτιση στο Πρυτανείο, γι’ αυτόν και τους απογόνους του.

Τελευταίος του σταθμός, ήταν η γη των προγόνων του, η Θεσσαλία, όπου παρέμεινε, ως το τέλος της ζωής του.

Πέθανε στη Λάρισα το 377 π.Χ., σε ηλικία 83 ετών.

Στη Λάρισα υπάρχει κενοτάφιο και ο μαρμάρινος ανδριάντας του.

Ο όρκος του Ιπποκράτη, είναι ο όρκος που δίνεται από τους γιατρούς και αναφέρεται, στην ηθική εξάσκηση της Ιατρικής.

Πιστεύετε, πως ο όρκος γράφτηκε από τον Ιπποκράτη, τον 4ο αιώνα π.Χ. ή από έναν από τους μαθητές του.

Αποτελείται, από μια μόνο σελίδα και είναι ο καταστατικός χάρτης της ιατρικής ηθικής και της επαγγελματικής δεοντολογίας.

Σ’ αυτόν στηρίχθηκαν σχεδόν, όλες οι σχετικές παγκόσμιες διακηρύξεις, όπως η Παγκόσμια Διακήρυξη για τα δικαιώματα του ανθρώπου (Γενεύη 1948) και η Διακήρυξη για τα δικαιώματα των αρρώστων (Λισαβόνα 1981).

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος