Ο ΘΥΜΟΣΟΦΟΣ ΛΑΟΣ ΜΑΣ ΛΕΕΙ…

“ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΟΡΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΕΙΑ”

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

Είναι απόλυτα ρεαλιστική η διαπίστωση του λαού πως η ευγένεια ανοίγει πόρτες και όσες φορές είχαμε την χάρη, να την χρησιμοποιήσουμε το διαπιστώσαμε.

Πάντα η ευγένεια είναι ευπρόσδεκτη, ακόμη και αν δεν είναι πάντα αποτελεσματική. Τουλάχιστον ακούγεται, όταν δεν εισακούγεται. Πάντα η ευγένεια είναι αφοπλιστική.

Έχει την δύναμη να φέρνει στο προσκήνιο της καθημερινής τριβής τον καλό εαυτό του άλλου.

Ευγένεια όμως δεν είναι απλά το “ευχαριστώ” και το “παρακαλώ”. Ευγενικός άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα, όποιος μιλάει στους άλλους στο πληθυντικό.

Αναμφίβολα η ευγένεια στον άνθρωπο, είναι ένα χαρακτηριστικό, που τον κάνει ξεχωριστό.

Συνάμα είναι μια συνθέτη έννοια.

Η ευγένεια είναι ένα αληθινό χαμόγελο, μια γλυκιά καλημέρα, μια καλή πράξη γεμάτη ενσυναίσθηση, μια κουβέντα μετρημένη πριν ειπωθεί και φέρει σε δύσκολη θέση κάποιον, μια όμορφη φιλοφρόνηση, που θα φτιάξει κάποιου τη μέρα.

Όπως έλεγε ο Πλούταρχος : “Ο ευγενής άνθρωπος δίνει αξιοπρέπεια σε όλες τις πράξεις”.

Η ευγένεια και η καλοσύνη δυστυχώς σπανίζουν στις μέρες μας. Οι ευγενικοί άνθρωποι φοράνε χαμόγελο, μοιράζουν ευχές, βοηθάνε απλόχερα και σου φτιάχνουν τη μέρα, με την γλυκύτητα και τον εκλεπτυσμένο λόγο τους.

Η συμπεριφορά τους είναι παράδειγμα προς μίμηση.

Είναι λίγοι, αλλά ξεχωρίζουν, Λάμπουν από μακριά και σου βγάζουν ένα θετικό συναίσθημα.

Χαμογελούν, δεν ειρωνεύονται, φέρονται στους γύρω τους με σεβασμό, ευγένεια και καλοσύνη.

Δεν κατηγορούν τους άλλους για την αποτυχία τους, δεν κουτσομπολεύουν και όταν προκύπτει ένα θέμα, δεν το “φορτώνουν σε κάποιον άλλον”, για να το αντιμετωπίσει. Η συμπεριφορά τους ξεχωρίζει από μακριά.

Οι άνθρωποι που δεν είναι ευγενικοί, δεν έχουν ενσυναίσθηση για τους άλλους. Συνήθως, βάζουν τον εαυτό τους πρώτο.

Είναι υπερήφανοι ή περιφρονητικοί.

Πάντα η ευγένεια έχει την χάρη να μιλά με ευπρέπεια ακόμη και όταν διαφωνεί, να συνδιαλέγεται, ακόμη και όταν υπάρχει εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη, γιατί η ευγένεια δεν είναι αριθμός κανόνων που ρυθμίζουν εξωτερικά, τυπικά τις σχέσεις των ανθρώπων.

Η ευγένεια είναι ήθος. Είναι συνισταμένη πολλών αρετών, είναι σεβασμός της προσωπικότητας των άλλων, είναι αυτοσεβασμός.

Η ευγένεια αντιμετωπίζει τον άλλον ως εικόνα Θεού, ακόμη και όταν είναι αμαυρωμένη και στραπατσαρισμένη.

Γι’ αυτό και εκφράζεται ανεξάρτητα από την συμπεριφορά του άλλου.

Η ευγένεια έχει αντοχές στις αντιξοότητες, στις αντιθέσεις στις προσβολές, γιατί ξεκινά από καρδιά με θερμότητα και αγάπη. Οι τόνοι της χαμηλοί. Ύφος με γλυκύτητα, πρόσωπο πρόσχαρο και φωτεινό, κινήσεις μετρημένες.

Η ευγένεια, όταν υποδεικνύει λάθη, σέβεται το πρόσωπο, επειδή θίγει, ψέγει λάθη και όχι πρόσωπα.

Η ευγένεια συμπορεύεται με τη διάκριση και φυσικά, δεν είναι προπέτης.

Ξέρει να κάνει βήματα. Ξέρει να διασφαλίζει την δική της αξιοπρέπεια, χωρίς να αμαυρώνει την αξιοπρέπεια του άλλου.

Η ευγένεια είναι η υποδειγματική έκφραση της κοινωνικότητας.

Η ευγένεια δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη, είναι στολίδι που ομορφαίνει τον άνθρωπο.

Αν γινόταν καθημερινό βίωμα, τα νεύρα θα ήταν πιο ήρεμα, πιο χαλαρά, τα δάκρυα λιγότερα, λιγότερες πληγές στις καρδιές μας και σχέσεις πιο ζεστές.

Ευγένεια, λοιπόν, λέει ο λαός μας, ανοίγει πόρτες και καρδιές. Και κάτι ακόμη.

Ο χαρακτήρας ορίζεται προς βορράν από την εγκράτεια, προς ανατολάς από την ακεραιότητα, προς δυσμάς από την εργατικότητα και προς νότον από την ευγένεια.

Μας έχουν λείψει οι άνθρωποι που φέρονται όμορφα στους γύρω τους.

Εκείνοι που είναι όμορφοι εξωτερικά κι εσωτερικά.

Εκείνοι που έχουν βαλθεί να ομορφύνουν τον κόσμο και ν’ αλλάξουν την ψυχολογία, έστω κι ενός ανθρώπου.

Λάμπουν από μακριά, όπως ο χρυσός. Κι η λάμψη τους είναι μεταδοτική.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος