Ο ΘΥΜΟΣΟΦΟΣ ΛΑΟΣ ΛΕΕΙ…

“ΜΗ ΡΙΧΝΕΙΣ ΛΑΔΙ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ”

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ας χαρούμε και πάλι το ήθος του λαού μας ο οποίος δίνει μαθήματα αγάπης, συμπόρευσης και θεϊκής βιοτής με τις σοφές του παροιμίες.

Ζούμε ανάμεσα σε ανθρώπους που συχνά οι διαφορετικές τους απόψεις δημιουργούν εντάσεις, προστριβές, αποστάσεις, παρεξηγήσεις, και χρειάζεται εμείς να παίρνουμε θέση, να παρεμβαίνουμε.

Κάθε άτομο έχει ένα σημαντικό ρόλο. Είμαστε όλοι διαφορετικοί και όλοι έχουμε δικαίωμα στη διαφορετικότητα.

Αυτή είναι μια αλήθεια, που δεν αντιμετωπίζεται από όλους με δεκτικότητα και σεβασμό.

Οι απόψεις σου προέρχονται από προσωπικά κίνητρα, συναισθήματα, βιώματα η προτιμήσεις. Συχνά πιστεύεις πως βλέπεις τα πράγματα αντικειμενικά.

Όμως για κάποιον άλλον η οπτική σου, μπορεί να είναι ελλιπής και η γνώμη σου υποκειμενική.

Ο τρόπος όμως παρέμβασης μας αποκαλύπτει τον δικό μας χαρακτήρα.

Είμαστε ειρηνοποιοί;

Προσπαθούμε διακριτικά με λόγια οικοδομής να μην ερεθίζουμε τα πάθη.

Λέμε άραγε με καλοσύνη, φιλικά, “σήκωσε ψηλά τα μάτια και ζητώντας την βοήθεια του Θεού προσπέρασε την κακοτοπιές με λεβεντιά”;

Υπενθυμίζουμε πως δεν αξίζει “για ένα ποτήρι νερό “, όποιο και αν είναι αυτό, να χάνουμε την γαλήνη μας;

Όταν το εγώ θα επιμένει να κερδίζει, να κρίνει και να συγκρίνει, εσύ θα μπορείς να το ηρεμείς και να διώχνεις τους φόβους σου, με τη γαλήνη που γεννήθηκε από την εμπιστοσύνη.

Η γαλήνη έρχεται όταν ο ανώτερος εαυτός σου γίνεται ο κυρίαρχος της ζωής σου.

Όταν αρχίσεις να νοιώθεις τη γαλήνη που φέρνει η εμπιστοσύνη, τότε απολαμβάνεις μια ψυχή γεμάτη υγεία.

Υπογραμμίζουμε πως η αγάπη μας πρέπει να είναι πάνω από τα δικαιώματά μας;

Τους λέμε πως η υπομονή, προκειμένου να αποφευχθούν φιλονικίες, είναι η πιο έξυπνη στρατηγική.

Η σημασία της υπομονής έγκειται στη δυνατότητα να μας κάνει πιο δυνατούς, όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουμε την αβεβαιότητα, ή την απογοήτευση, πράγμα που σημαίνει υποφέρουμε λιγότερο.

Επίσης, όταν γίνουμε υπομονετικοί, θα έχουμε μεγαλύτερη ικανότητα να παίρνουμε καλές αποφάσεις γιατί δεν θα ενεργούμε, από παρορμητικότητα και συναισθηματικότητα.

Γιατί ο σωστά κοινωνικός άνθρωπος γίνεται πυροσβέστης στις φωτιές που ανάβει ο εγωισμός μας, η ευθιξία μας, η υπερηφάνεια μας.

Το παιδί του Θεού, του πρέπει να καταθέτει στις ανθρώπινες σχέσεις την ειρήνη του Θεού, την αγάπη του Θεού.

Το παιδί του Θεού που έχει την αγωνία να είναι μέσα στο θέλημα του, που αγαπά αληθινά, απροσωπόληπτα και με ανιδιοτέλεια δεν ρίχνει λάδι στη φωτιά.

Επειδή οι μεγάλες φωτιές δημιουργούν θύματα, οι μεγάλες φωτιές αφήνουν αποκαΐδια.

Οι μεγάλες φωτιές καταστρέφουν οικογένειες, σχέσεις αγάπης, φιλίας, σχέσεις συναδελφικές, συγγενικές, κοινωνικές.

Τουλάχιστον ας έχουμε την αγωνία, αν δεν μπορούμε να σβήνουμε φωτιές να μην τις φουντώνουμε.

Αν δεν μπορούμε να καταπραΰνουμε, τουλάχιστον να σιωπούμε και ας θυμόμαστε πως ο ουρανός είναι πάντα ανοιχτός και μας ακούει.

Και… γίνεται όμορφη η ζωή όταν προάγουμε την ομαλή συμπόρευση. Όταν τροφοδοτούμε την αγάπη.

Όταν δίνουμε απλά και ταπεινά μαθήματα συγνώμης και κατανόησης.

Εξάλλου, αν έτσι φερθούμε θα έχουμε την καλή μαρτυρία της συνείδησής μας, η οποία θα μας αμείψει με γαλήνη και την βεβαιότητα πως δεν είμαστε πυρομανείς, αλλά πυροσβέστες, που προσπαθούμε να είμαστε μέσα στο θέλημα του Θεού της ευσπλαχνίας και του ελέους.

Επειδή ο Θεός μας είναι Θεός της ειρήνης, της καταλλαγής, της συγκατάβασης.

Και ο λαός μας, διαποτισμένος από τα μηνύματα του Ευαγγελίου και απόλυτος σε θέματα αξιών, δια μέσου των αιώνων υπενθυμίζει για να μας τροχοπεδήσει με την παροιμία “Μη ρίχνεις λάδι στη φωτιά”.

Πηγή : Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό ” ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος