Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

“Ο Μεγαλομάρτυς και Θαυματοποιός”.

“Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού”

Μέσα στον κόσμο της σημερινής εποχής τουρισμού, των μεγάλων ψυχικών συγκρούσεων και αναστατώσουν, ο καλός Θεός μας έδωσε ωραίες οάσεις, δια να δύναται ο άνθρωπος να ξεκουράζεται, από τον καύσωνα της ημέρας.

Τέτοιες οάσεις αποτελούν οι ιερές Μονές, οι οποίες ανά τους αιώνες φωτίζουν και καθοδηγούν τον κάθε οδοιπόρο.

Μια τέτοια Ιερά Μονή, ευρισκόμενη στους πρόποδες του όρους των Αμώμων, είναι και η Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στη Ν. Μάκρη Αττικής ευρισκόμενη.

Η χάρις του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, μετά της Χάριτος Πάντων των Αγίων κατέστησαν την Μόνην θαυμαστήν, ιστορική και Ιερά, λόγω των γεγονότων, τα οποία και έλαβαν χώρα σε αυτήν.

Σ’ αυτήν την Μόνην έζησε και ασκήτεψε με την ευλογημένη συνοδεία Του, ο Άγιος Εφραίμ.

Τον δέκατον με ενδέκατο αιώνα, κατά την παράδοσιν, το Όρος των Αμώμων βρισκόταν σε μεγάλη ακμή, από πλήθος ασκητήρια.

Σ’ αυτόν τον Ιερόν τόπον “πυρπολούμενοι από Θείον Έρωτα” ήλθον πολλοί ευσεβείς και έμοιαζαν, ζώντες την Οσιακήν ζωήν της Αγγελικής Μοναχικής Πολιτείας.

Αυτών των Αγίων ασκητών το παράδειγμα εζήλωσε θείων πόθων φλεγόμενος και ο Άγιος Εφραίμ και ελθών εμόνασε στην διαλάμσασα Σταυρό – πηγιακήν Μόνην της Υπεραγίας Θεοτόκου, που ήταν το πνευματικό κέντρο των Ασκητών και μοναχών της περιοχής.

Εδώ ο Άγιος έζησε την ασκητική Του ζωήν, ως άγγελος φωτός και δια τούτο του εδόθη Χάρις από τον Κύριον να θαυματουργεί.

Μεγάλο το μαρτύριόν Του, αλλά και μεγάλη η Χάρις την οποία, ως μαγαλομάρτυς έλαβε.

Ο Άγιος Εφραίμ εμαρτύρησε φρικτά βασανιστήρια, τα οποία, διήρκεσαν αρκετόν χρόνο. Με το φρικτό μαρτύριό του, έλαψε και εδόξασεν το Όρος των Αμώμων.

Το μαρτύριό του άρχισε στις 14 Σεπτεμβρίου από τους άπιστους Αγαρηνούς. Αυτοί κατακρεούργησαν τον Άγιον και πιστόν δούλο του Κυρίου μας, Εφραίμ.

Οποίος, όμως γενναία υπεμείνας τις πικρές αλγηδόνες κρεμάται κατά κεφαλή, επί παλαιού δένδρου.

Στην κοιλιά του θέτουν ξύλο μεγάλο και Αναμμένο, όπου έβγαιναν καπνοί και φλόγες.

Το 1425 μ.Χ. άρχισε το Μαρτύριο και την 5ην Μαΐου Του 1426 παρέδωσε την Αγίαν Του ψυχήν, στις Παναχράντους χείρες του Κυρίου μας.

Η Μακάρια ψυχή του, ήταν δοσμένη στον Θεόν από νεαρής ηλικίας, γι’ αυτό τον βλέπουμε να απαρνείται τα του κόσμου και σε ηλικία δέκα τεσσάρων ετών, να γίνεται μοναχός.

Δια θαύματος με όραμα στην Καθηγουμένη αποκαλύφτηκαν τα αγία του λείψανα εβοδιάζοντα, στις τρεις του μηνός Ιανουαρίου του έτους 1950.

Πέντε και μισοί αιώνες εφύλασσε η γη στους κόλπους της Τούτον τον πολύτιμο θησαυρό, τον οποίον εφανέρωσεν στις ημέρες μας, ο πολυεύσπλαχνος λαός, για να τον έχωμε Φάρον και οδηγόν, αντιλήπτορα και Κυβερνήτη, στη πορεία της ζωής μας.

Ας προστρέχωμε μετά Πίστεως και θάρρους στον Άγιον Εφραίμ και ας τον παρακαλοέμεν, να μας ελεήσει και βοηθήσει στον αγώνα μας, Αμήν.

Μέσα στην Σεβάσμια Μονή του όρους των Αμώμων, η Μορφή του Αγίου Εφραίμ διαλαλεί και φωτίζει με την χαριτόβρυτη αγιαστική αέναο Χάρη των Θαυματουργικών λειψάνων του, πάντα προσερχόμενο.

Ας αφήσουμε λίγο, την Γερόντισσα της Μονής να μας περιγράψει τα του Αγίου.

Ήταν αυτό που ζητούσα. Ήταν τα λείψανα ενός Αγίου.

Είχε τα βλέφαρα κλειστά και σφαλιστά τα χείλη.

Το πρόσωπό του ήταν χλωμό και χυνόταν γαλήνη.

Η έκφρασή του το ’λεγε, πως είχε αυτό το θάρρος, για να σηκώσει άφοβα του μαρτυρίου το βάρος.

Είχε τα πόδια αδύνατα, γυμνά και καλιασμένα, έτσι καθώς τα δέσανε μεσ’ τα σχοινιά μπλεγμένα”.

Μέσα στο Μοναστήρι αυτό, είναι ιδιαίτερα Χάρις η’ ύπαρξη των ιερών Λειψάνων του Αγίου Εφραίμ, μετά της Αγίας του Κάρας.

Το άρωμα, η θέα Των και η θαυματουργή Χάρη του, σε μεταφέρουν, από τον κόσμο της Ύλης στο κόσμο του Πνεύματος.

Η ημέρα της αρχής του Μαρτυρίου Του, της 14ης Σεπτεμβρίου και της 5ης Μαΐου, που οσιακώς παρέδωσε το πνεύμα του στον Άγιον Θεόν, τιμώνται μετά δέους στην Μονήν, μετά της 3ης Ιανουαρίου, που βρέθηκαν τα Άγια Λείψανά Του.

Στο ευλογημένο τούτο λιμάνι, ο κάθε προσκυνητής βλέπει και προσκύνα τα Αγία Λείψανα του Αγίου.

Στο όπισθεν μέρος της Μονής, υπάρχει το Ιερόν Δένδρον του Μαρτυρίου του, ενώ έξω από την Μονήν εκεί που υπάρχει το προσευχητήριο εκάθητο και αναπαυόταν ο Άγιος.

Στην Εκκλησίαν που ανεγείρεται τελευταία, ομοίαν μ’ αυτήν που υπέδειξε ο Άγιος και εντός αυτής υπάρχει ο ιερός Τάφος Του.

Πολλές φορές αναβλύζει με ευωδία άρωμα και τούτο διότι και πεθαμένος εβασανίζετο υπό των βαρβάρων.

Πηγή : Σύντομος βίος Αγίου Εφραίμ.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος