ΟΥΔΕΝ ΚΑΚΟ ΑΜΙΓΕΣ ΑΓΑΘΟΥ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

Σύμφωνα με στατιστικές διαπιστώνετε, ότι πολλοί Έλληνες έπαψαν να είναι τόσο επιλεκτικοί στην αναζήτηση εργασίας των.

Η “πενία τέχνας κατεργάζεται”.

Έτσι ο Έλληνας, προκειμένου να εξασφαλίσει τα προς το ζην, προσαρμόζεται στα δεδομένα της οικονομικής κρίσης και καταφεύγει σε εργασίες, που μέχρι πρότινος ήταν “προνόμιο” των αλλοδαπών.

Εργασία, είναι κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα που αποσκοπεί, στην εκτέλεση ενός έργου, στην παραγωγή ενός προϊόντος, υλικού ή πνευματικού.

Μπορεί να είναι χειρωνακτική ή πνευματική ή συνδυασμός και των δύο.

Επίσης μπορεί να είναι εθελοντική ή αμειβόμενη.

Είναι γεγονός βεβαίως, πως μέχρι σήμερα όλοι μας έχουμε εντάξει τα επαγγέλματα σε διάφορες κατηγορίες.

Οι βλέψεις όλων μας είναι στραμμένες, σε επαγγέλματα που φαντάζουν στα μάτια των ανθρώπων, που απαιτούν λιγότερο κόπο και έχουν μεγαλύτερη αμοιβή.

Ήρθε όμως καιρός να καταλάβουμε, πως καθεμία δουλειά δεν είναι ντροπή, όταν γίνεται με εντιμότητα, με συνέπεια και αξιοπρέπεια.

Η εντιμότητα σχετίζεται με τις προθέσεις, τα κίνητρα και τις κλίσεις του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς ενός προσώπου.

Είναι το να απέχει κάνεις από την παράνομη ή καταχρηστική απόσπαση χρήματος, την απάτη και την διαφθορά.

Μια ηθική αρετή, που συνδέεται με τον κόσμο του χρήματος.

Αν η τιμή είναι, όπως έγραψε ο Αριστοτέλης στη “Ρητορική”, μια “ένδειξη καλής φήμης”, τότε αξιότιμος θα έπρεπε να αποκαλείται εκείνος, που είναι έντιμος και γι’ αυτόν τον λόγο.

άξιος τιμής.

“Ουδέν κακόν αμιγές καλό”, δηλαδή, “από κάθε κακή ή δυσάρεστη κατάσταση, μπορεί να προκύψει κάτι καλό”.

Ας μην υποτιμούμε καμία εργασία. Και ο αγρότης και ο κτηνοτρόφος και ο οδοκαθαριστής προσφέρουν τεράστιο κοινωνικό έργο και μπορούν να είναι καταξιωμένοι επαγγελματίες.

Και προ παντός, μην ξεχνούμε το του Ησιόδου : έργον ουδέν όνειδος, αεργίη τ’ όνειδός έστι.

Δηλαδή “Η δουλειά δεν είναι ντροπή, ντροπή είναι να μην κάνεις τίποτα”.

Και τονίζει ο Ησίοδος : …….. εσύ να αγαπάς την τίμια δουλειά και να την κάνεις, κι έτσι να πλημμυρά τ’ αμπάρια σου, το στάρι σου, στην εποχή του.

Η συνέπεια μπορεί να χαρακτηριστεί, ως το μεγάλο αίτημα της εποχής μας.

Επειδή υπάρχει σοβαρό έλλειμμα συνέπειας, κυριαρχεί η ασυνέπεια.

Η δε αύξηση ή μείωση της συνέπειας στις σχέσεις των ανθρώπων, μεταβάλλει αναλόγως, το κύρος και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων.

Στον συνεπή υπάρχει συμφωνία λόγων και έργων.

Οι δε πράξεις του δεν καθοδηγούνται, από τον άνεμο του καιροσκοπισμού.

Η συνέπεια είναι σεβασμός στον ίδιο τον εαυτό μας και στις αρχές μας.

Ο συνεπής άνθρωπος είναι πρώτα απ’ όλα, σωστά προγραμματισμένος και έτσι μπορεί να βρίσκεται πάντοτε, στο σωστό μέρος την σωστή ώρα.

Ο άνθρωπος αυτός είναι ανεκτίμητος συνεργάτης, γιατί με την υπολογισμένη ακρίβειά του, καταφέρνει να τελειώσει τις εργασίες του, χωρίς να προκαλεί άγχος στον εαυτό του και τους άλλους.

“Αξιοπρέπεια είναι ο σεβασμός της δυνατότητας του ανθρώπου, του κάθε ατόμου, να είναι αυτό που είναι και να έχει το αδιαφιλονίκητο δικαίωμα, να είναι ο εαυτός του”.

Τόσο η Ελληνική, όσο και η Ευρωπαϊκή έννομη τάξη στο σύνολο της, παρά την πληθώρα δικαιωμάτων, δέχονται ως μια κοινή βάση όλων αυτών των Δικαιωμάτων, μια θεμελιώδη υπεραρχή, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας πολύ συχνά παραμερίζεται για λόγους “δημοσίου συμφέροντος”, για την “προστασία” της κοινωνίας, από οικονομικούς και πολιτικούς κινδύνους.

Ερμηνεύεται – ή παρερμηνεύεται – με διαφορετικούς τρόπους, από διάφορες κοινωνικές ομάδες, στη βάση των οικονομικών και πολιτικών τους συμφερόντων.

Η εργασία αποτελεί αναγκαιότητα για τον άνθρωπο. Συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για τη ζωή του.

Η εργασία είναι πολύ σημαντική, για τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους.

Με την εργασία ο άνθρωπος, πρώτα απ’ όλα, κράτα σε διαρκή κίνηση και σε άγρυπνο και ακούραστη εγρήγορση τον νου και το σώμα του.

Έρχεται επίσης, σε επαφή και επικοινωνία με συνανθρώπους του, που εργάζονται υπό τον ίδιο εργοδότη και έχουν κοινό σκοπό.

Πέραν τούτων, με την αμοιβή για τη δουλειά του εξασφαλίζει τα προς το ζην, αντιμετωπίζει τα οικονομικά έξοδα της καθημερινής δημόσιας και ιδιωτικής ζωής του.

Είναι αυτόνομος και δεν εξαρτάται από κανέναν, παρά μόνο από τον ίδιο του τον κόπο.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος