ΟΣΙΟΣ ΔΑΒΙΔ Ο ΕΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Ο Όσιος Δαβίδ έζησε τον 5ον αιώνα μ.Χ., στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και οι γονείς του τον ανέθρεψαν χριστιανικά. Από μικρό παιδί αγάπησε τον Θεό και προσπαθούσε να ζει ενάρετα, τηρώντας τις Άγιες εντολές Του.
Νέος στην ηλικία, πήρε την μεγάλη απόφαση να αφιερωθεί στον Θεό.
Πούλησε την περιουσία του και ακολούθησε τη μοναχική οδό, βάζοντας μετάνοια στο Μοναστήρι των Κουκουλιατών, λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη.
Εκεί επιδόθηκε σε έντονους ασκητικούς αγώνες και σύντομα έλαβε το μεγάλο αγγελικό Σχήμα, παίρνοντας το όνομα του προφητάνακτος Δαβίδ.
Ο θαυμασμός που έτρεφε προς τους Στυλίτες Αγίους, σε συνδυασμό με τους μεγάλους αγώνες του, τον έκαναν να αναζητήσει τρόπο να τους μιμηθεί.
Η ψυχή του φλεγόταν από την αγάπη του Χριστού και η επιθυμία του από έντονους πνευματικούς αγώνες γινόταν επιτακτική.
Ακόμα και αν το σώμα καταπονούνταν από τις κακουχίες, ο ζήλος του τον ωθούσε να ακολουθήσει την ασκητική οδό.
Έτσι πήρε την απόφαση να ασκηθεί επάνω σε ένα δένδρο.
Δίπλα στο καθολικό του μοναστηριού του υπήρχε μια αμυγδαλιά, ανέβηκε σ’ αυτή και έστησε την “κατοικία” του.
Με τον τρόπο αυτό μιμήθηκε τον κύριο μας που έλεγε στον πλούσιο νέο, οι αλεπούδες έχουν τις φωλιές τους και τα πουλιά του ουρανού τις “κατασκηνώσεις τους”, ενώ ο Υιός του ανθρώπου “ουκ έχει που την Κεφαλή κλίνη.
Έτσι και ο Όσιος Δαβίδ ασκούνταν καθισμένος επάνω σε ένα κλαδί, χωρίς να έχει προνοήσει για κάποιο είδος προστασίας ή ανέσεως.
Στο τέλος της τριετίας εμφανίστηκε στον όσιο άγγελος Κυρίου, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι εισακούστηκε η παράκλησή του και η δοκιμασία του ως δεντρί του ασκητού έληξε.
Του είπε να κατέλθει από το δένδρο και να συνεχίσει τον ασκητικό του βίο σε κελί , αινών και ευλογών τον Θεό.
Ο Θεός βλέποντας τους ασκητικούς του αγώνες και τη βαθιά πίστη του, τον ευλόγησε και του έδωσε έντονα τα χαρίσματα της θαυματουργίας και της διορατικότητας.
Ο λαός του Θεού τον θαύμαζε. Πήγαινε κοντά του να τους νουθετήσει και να τους βοηθήσει στα προβλήματά τους.
Και ο Όσιος τους θεράπευε από τις ασθένειες, ψυχικές και σωματικές.
Με τον καιρό άρχισαν να τον πλησιάζουν άνθρωποι, που είχαν κλίση στη μοναδική πολιτεία και τον παρακαλούσαν να τους δεχθεί ως υποτακτικούς του.
Ο Όσιος, θέλοντας να συνεχίσει τη ζωή του ως δενδρίτης, αρνούνταν να τους αναλάβει.
Όμως, έπειτα από τρία χρόνια στη ξεχωριστή αυτή μορφή ασκήσεως, ο Θεός του έδωσε πληροφορία να κατέβει από το δένδρο και να αγωνισθεί κοντά στη συνοδεία του.
Έφτιαξε ένα στενότατο κελάκι και έμεινε εκεί έγκλειστος, νουθετώντας τους πιστούς και καθοδηγώντας τους πατέρες, που είχαν συνταχθεί κοντά του.
Όταν ο Όσιος έφτασε στην ηλικία των 98 ετών, προέκυψε στη Θεσσαλονίκη ένα μεγάλο πολιτικό θέμα.
Ο Μητροπολίτης και ο πιστός λαός απευθύνθηκαν στον Όσιο να τους βοηθήσει.
Έπρεπε να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, στον Αυτοκράτορα Ιουστινιανό να του ζητήσει χάρη. Ήταν σίγουρο πως ο αυτοκράτορας, βλέποντας τον Ασκητή, θα εκπλήρωνε το αίτημα.
Μετά από προσευχή και πληροφορία Θεού, ο Όσιος Δαβίδ μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και τακτοποίησε την υπόθεση.
Και όπως είχε προφητείες, στην επιστροφή παρέδωσε οριακά το πνεύμα του στον Θεό, που αγάπησε τόσο και για τον οποίο αγωνίστηκε σκληρά χάνοντας ιδρώτα και άφθονα δάκρυα.
Ο Όσιος Δαβίδ ο Δεντρίτης, ο εν Θεσσαλονίκη, ας πρεσβεύει για όλους μας και ας μας εμπνέει , με την πίστη και τους ασκητικούς του αγώνες, για να προχωράμε κι εμείς την πνευματική μας πορεία, με σταθερότητα και ασφάλεια.
Πηγή : π.Β.Σ.– Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό, Περιοδικό (ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ).
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος