ΟΙ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ

Γράφει ο Δημήτριος Μητρόπουλος, Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός ΕΛ.ΑΣ.

Πτυχιούχος Νομικής, Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών, Διπλωματούχος

CAM Λονδίνου, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Εκ φύσεως ο άνθρωπος διακατέχεται από την ανάγκη επικοινωνίας με τους συνανθρώπους του.

Και όλοι ξεχωρίζουμε κάποιους στο περιβάλλον μας, με τους οποίους συνδεόμαστε στενότερα.

Έτσι, όλοι έχουμε φίλους, τους οποίους εμπιστευόμαστε και στους οποίους συχνά στηριζόμαστε.

Στην περίπτωση αυτή η φιλία, γίνεται δεσμός ιερός και ο φίλος αληθινός αδελφός.

Τέτοιες φιλίες χαρακτηρίζονται γνήσιες, γιατί είναι απαλλαγμένες από το στοιχείο του συμφέροντος και της ιδιοτέλειας.

Ο Αρχαίος Έλληνας Φιλόσοφος Αριστοτέλης υποστηρίζει πως η “φιλία, είναι μια ψυχή, που κατοικεί σε δύο σώματα.”

Ο δεσμός της, είναι τόσο δυνατός που μας δημιουργεί την ανάγκη, να μοιραζόμαστε χαρές, λύπες, ανησυχίες και δυσκολίες.

Ίσως και να είναι, μια από τις ωραιότερες εκδηλώσεις της κοινωνικότητας του ανθρώπου.

Οι φίλοι αποτελούν το περιβάλλον, που εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε να ζούμε και να περνάμε την καθημερινότητά μας.

Με τους φίλους μας περνάμε τις πιο χαρούμενες και τις πιο λυπημένες στιγμές της ζωής μας.

Οι καλοί φίλοι είναι εκείνοι που βρίσκονται πάντα εκεί, για να μοιραστούν και τη χαρά μας, αλλά και τη λύπη μας.

Όλοι έχουμε την ανάγκη να μοιραζόμαστε και όλοι έχουμε ανάγκη από καλούς και σημαντικούς φίλους.

Ο.C.S. Lewis – μυθιστοριογράφος – έχει πει την καταπληκτική φράση : “Η φιλία γεννιέται τη στιγμή εκείνη, που ένα άτομο λέει σε ένα άλλο :” Τι? Κι εσέ? Νόμιζα ότι ήμουν εγώ.”

Απίστευτο το συναίσθημα που μας προκαλείται, όταν συνειδητοποιούμε ότι υπάρχουν και άλλοι σαν κι εμάς.

Και είναι ευτύχημα, το ότι μπορούμε να ανατρέχουμε σε παραδείγματα αληθινής φιλίας όλων των εποχών.

Από την αρχαιότητα π. χ., μπορούμε να θυμηθούμε τον Δάμωνα και τον Φιντία, από την Π. Διαθήκη τον Ιωνάθαν με τον Δαβίδ, από την εκκλησιαστική μας ζωή και ιστορία, τον Μ. Βασίλειο με τον ομόψυχο του Γρηγόριο τον Θεολόγο, για να περιοριστούμε σ’ αυτά.

Η γνωστή παροιμία “Δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι”, τώρα έχει περισσότερο νόημα.

Κατανοούμε ότι αναφέρεται στο γεγονός, ότι επιλέγουμε να βρισκόμαστε ανάμεσα σε ομοίους μας.

Ο Πλάτωνας έγραφε στο διάλογο Φαίδρο  “η ομοιότητα γεννά φιλία.”

Πράγματι, επιλέγουμε να βρισκόμαστε σε περιβάλλοντα οικεία, διότι εκεί νοιώθουμε ασφάλεια.

Επιλέγουμε να βρισκόμαστε δίπλα σε ανθρώπους με τους οποίους μοιάζουμε.

Είτε αυτό σημαίνει ότι μοιάζουμε στις ιδέες, στις αξίες, στις απόψεις.

Οι φίλοι μας αποτελούν κατά κάποιον τρόπο, τον καθρέπτη μας.

Μέσα από τους φίλους αντικατοπτρίζεται ο εαυτός μας.

Μέσα από τη φιλία, κοινωνικοποιούνται τα παιδιά και αναπτύσσονται οι υγιείς σχέσεις στους ενήλικες.

Δεν είναι τυχαίο, που οι σημαντικές φιλίες της ζωής μας έχουν αναπτυχθεί κατά την περίοδο της εφηβείας, όπου το άτομο κτίζει τη προσωπικότητα του και αναπτύσσει την σωματική και ψυχική του υγεία.

Αδιαμφισβήτητα, η αξία της φιλίας είναι τεράστια, και με λύπη διαπιστώνουμε ότι στα χρόνια που ζούμε, δυστυχώς δεν έμεινε ανεπηρέαστη.

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από τον ανταγωνισμό, την καχυποψία, την υποκρισία, την ιδιοτέλεια και τον φόβο.

Όλα αυτά, εμποδίζουν την ανάπτυξη αληθινών φιλικών σχέσεων.

Υπάρχουν, όμως, και φιλίες που δεν αντέχουν στο χρόνο. Φιλίες και φίλοι, που όταν δοκιμάζονται, αποδεικνύονται ασταθείς και κίβδηλοι.

Τέτοιοι φιλικοί δεσμοί διαλύονται καθημερινά και η αγάπη μεταβάλλεται σε μίσος και εχθρότητα.

Λυπηρόν μεν αλλά ανθρώπινο.

Γιατί στα ανθρώπινα πράγματα δεν υπάρχει τελειότης.

Στην εγωϊστική εποχή μας, όπου ο καθένας περιορίζει το ενδιαφέρον του, και την φροντίδα του στον εαυτό του η’ στο άμεσο μόνο περιβάλλον του, έχουμε πολλά παραδείγματα ιδιοτελούς φιλίας.

Για τέτοιες φιλίες ο λαός μας θυμόσοφα αποφαίνεται:” Ζει (ζέει = βράζει) χύτρα, ζει φιλιά”, υπονοώντας τον συμφεροντολογικό χαρακτήρα της.

Στο χέρι μας, είναι να επιλέξουμε σε ποια’ κατηγορία ανθρώπων θέλουμε να ανήκουμε.

Θέλουμε να ανήκουμε στην κατηγορία αυτών, που τους παρασύρει το ρεύμα της εποχής?

Ή να ανήκουμε ανάμεσα σ’ αυτούς, που αναγνωρίζουν την μεγάλη αξία της αληθινής φιλίας και αγωνίζονται, να κρατηθεί ζωντανός, αυτός ο ιερός δεσμός.

Ας θυμόμαστε, επομένως και ας καλλιεργούμε στενή και θερμή τη σχέση μας μαζί τους, ώστε να είναι πάντα κοντά μας , αυτοί, οι τόσο ” λησμονημένοι φίλοι μας. ”

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος