ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ανατρέχοντας στο ιστορικό της προέλευσης των Δημοσίων Σχέσεων, βρίσκουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ελληνικής και ξένης βιβλιογραφίας θεωρεί “πατέρα” των Δημοσίων Σχέσεων τον Αμερικανό Ινy Lee, και “γενέτειρά” τους τις Ηνωμένες πολιτείες, το 1906.

Όσον αφορά στην Ευρώπη, η Γαλλία θεωρεί ορόσημο εφαρμογής των Δημοσίων Σχέσεων το έτος 1946. Η Μ. Βρετανία το 1948. Η Ιταλία το 1950. Η Γερμανία το 1958 και το νεοελληνικόν κράτος δια του ΥΠΕΠΘ, θεωρεί ως εναρκτήρια χρονολογία, των εν Ελλάδι δημοσίων σχέσεων, το έτος 1951.

Κι αυτό, διότι εκείνη την χρονιά σε συνεργασία με την Εκκλησία της Ελλάδος, εξέδωσε Δελτία Τύπου και Ανακοινώσεις που γνωστοποιούσαν τις εκδηλώσεις εορτασμού της χιλιοστής εννιακοσιοστής επετείου, από την έλευση του Αποστόλου Παύλου στην Ελλάδα και από την ίδρυση της Ελληνικής Χριστιανικής Εκκλησίας.

Ορισμός :

“Δημόσιες Σχέσεις είναι η προσπάθεια ενός ατόμου, φορέα, οργανισμού ή επιχείρησης, να επιτύχει κατανόηση και αποδοχή των ενεργειών του, ώστε να αναπτυχθεί μια στοιχειώδης αμοιβαία εμπιστοσύνη”.

Αυτόν τον ορισμό έχουν υιοθετήσει, οι πλέον σύγχρονοι φορείς των Δημοσίων Σχέσεων, η Διεθνής Ένωση Δημοσίων Σχέσεων, το Pubjik Rejation News και άλλοι.

Αντιπαραβολή ορισμού, με τα λεγόμενα των Ελλήνων :

Ξενοφώντας : “Η συνεργασία μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών είναι απαραίτητη ώστε με κοινή προσπάθεια να γνωστοποιήσουν στο Δήμο, τι και πώς πράττουν.

Αριστοτέλης : (Ηθικά Νικομάχεια) : “Η επικοινωνία και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι αναγκαίες προϋποθέσεις της ευδαιμονίας”.

Θουκυδίδης : “Όσον αφορά στα κοινά, πολιτευόμαστε ελεύθερα και δεν είμαστε φιλύποπτοι στις σχέσεις των καθημερινών μας επικοινωνιών.

Ο Πλάτωνας στους Νόμους, αναφέρεται ιδιαίτερα στις προς τα έξω σχέσεις μεταξύ των πόλεων – κρατών και εκφράζει τις απόψεις του, για τον τρόπο παγίωσης των καλών Σχέσεων μεταξύ των πολιτών.

Επίσης το Μαντείο των Δελφών ήταν φορέας μεταστροφής της κοινής γνώμης.

Οι Αμφικτιονίες, ήταν πρόδρομοι των σημερινών συνεδρίων, με καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη σχέσεων, ιδεών, πνεύματος συνεργασίας και ειρηνικής επίλυσης διαφόρων.

ΟΙ Αθηναίοι χρησιμοποιούσαν όλα τα τότε μέσα μαζικής επικοινωνίας, για να πλησιάσουν και να κατακτήσουν την κοινή γνώμη των Συμμάχων τους και τέτοια μέσα ήταν, η τραγωδία, η κωμωδία, οι καλές τέχνες, οι ραψωδοί, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ως και οι λατρευτικές τελετές.

Γενικώς, στο επικοινωνιακό και πραγματικά δημοκρατικό κλίμα της Αθήνας, αλλά και του ευρύτερου ελλαδικό χώρου της πόλης – κράτους, οι δημόσιες σχέσεις αναπτύχθηκαν και απέδωσαν, αξιοποιώντας τις αρχές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Τον Μάιο του 1861 στη Βενετία, ο Γάλλος θεωρητικός Jucien Mat, διατυπώνει τον Κώδικα Ηθικής, της επαγγελματικής δεοντολογίας όλων των επαγγελματικών ειδικοτήτων, που εξ αντικειμένου έρχονται σε άμεση επικοινωνία, με το πελατειακό κοινό.

Το 1956, (ένα χρόνο μετά την ίδρυση της Διεθνούς Ένωσης Δημοσίων Σχέσεων και πέντε χρόνια πριν από τη διατύπωση του Κώδικα Ηθικής, κατά την εκσκαφή οικοπέδου για την ανέγερση πολυκατοικίας στη γωνία Μπουμπουλίνας και Καραΐσκου στον Πειραιά, βρέθηκε ο Όρκος των Εμπόρων, του οποίου το κείμενο είχε ισχύ Νόμου και αποδίδεται στον Φιλιππίδη τον Αφιδναίο.

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος