ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Άραγε με πόσες λέξεις μπορεί κανείς να εκφράσει την ομορφιά, που καθημερινά αντικρίζουμε γύρω μας!

Κάθε μέρος της γης, κάθε τοπίο που βλέπει το μάτι μας, ιδιαίτερα αυτήν την εποχή, είναι υπέροχο.

Και απολαμβάνοντας τη θέα τέτοιων τοπίων ηρεμείς και γαληνεύεις.

Δημιουργούνται στη ψυχή σου αισθήματα χαράς και αισιοδοξίας.

Αν μάθεις να “βλέπεις” την ομορφιά, που υπάρχει γύρω σου, τότε η ψυχή μπορεί να γαληνέψει και να βρει τη δύναμη, να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία.

Αλλά, εκτός από την ευφορία που δημιουργεί στην ψυχή ή ανθισμένη πλάση, προσφέρει σε όλους μαθήματα ζωής!

Και ποιο είναι το μήνυμα, που μας στέλνει η συγκεκριμένη εικόνα;

Από τη μια βλέπουμε όμορφα μεγάλα βράχια, την απέραντη θάλασσα και το γαλάζιο.

Στοιχεία που εκφράζουν αίγλη και επιβλητικότητα.

Και από την άλλη, τα αμέτρητα ανθισμένα λουλουδάκια, που είναι μικρά και ταπεινά.

Και όπως είναι απλωμένα στη γη, στο διάβα σου τα πατάς.

Θαυμάζουμε τα πρώτα για την υπεροχή (τους, αλλά δεν χορταίνουμε να χαζεύουμε και τα μικρά ανθισμένα λουλούδια, που γεμίζουν το κάδρο, ομορφαίνουν τον τόπο και εκφράζουν την άνοιξη.

Έτσι είναι και στη ζωή!

Χανόμαστε καθημερινά σε ένα κυνήγι των υποχρεώσεων, των πρέπει, των φιλοδοξιών μας και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι.

Δεν εργαζόμαστε για να ζούμε, αλλά ζούμε για να εργαζόμαστε.

Κυνηγάμε ένα άπιαστο όνειρο, πουλιά ταξιδιάρικα που όσο τα κυνηγάμε, τόσο εκείνα πετάνε μακριά μας.

Τα χρόνια φεύγουν και περνάνε από μπροστά μας, σαν κινηματογραφική ταινία, οι μέρες, οι ώρες, οι στιγμές.

Άλλοτε μας χαμογελάνε και άλλοτε μουντές, ίσως και θλιβερές μας κοιτάνε.

Μα εμείς αναμένουμε τη στιγμή που θα ζήσουμε…. δεν ζούμε πάρα υπάρχουμε αναμένοντας, να ζήσουμε.

Κάποιοι είναι μεγάλοι, κατέχουν υψηλές κοινωνικές θέσεις.

Έχουν πολλά χαρίσματα και ικανότητες. Με τα μέσα που διαθέτουν, μπορούν να προσφέρουν πολλά και να κάνουν σπουδαία πράγματα στη ζωή.

Όμως αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι να αξιοποιούμε ο καθένας, τα δικά του χαρίσματα, για να ομορφύνουμε τον κόσμο μας.

Δεν πειράζει αν είμαστε τα μικρά, ταπεινά λουλουδάκια και όχι οι επιβλητικοί βράχοι.

Μη χάνουμε τις ευκαιρίες και τα χρόνια της ζωής μας άσκοπα, περιμένοντας να γίνουμε κάτι, να αποκτήσουμε όσα έχουν οι άλλοι, για να προσφέρουμε τη χαρά, το χαμόγελο, την ψυχική ανακούφιση στους γύρω μας.

Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές με τα μικρά και αφανή χαρίσματά μας, μπορούμε να καταφέρουμε πολύ σπουδαία πράγματα, απ’ ότι κάποιοι άλλοι με μεγάλα και σπουδαία προσόντα.

Οι Κοινωνικοί ψυχολόγοι έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα, με το θέμα των διακρίσεων.

Έχουν, μάλιστα κάνει κατά καιρούς διάφορα πειράματα, σχετικά με την αντίδραση που έχουν οι άνθρωποι, ανάλογα με το ποιόν έχουν απέναντι τους.

Σε ένα βιντεάκι που είχε κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, υπήρχε το εξής σενάριο.

Ένας άνθρωπος καθώς περπατάει στο δρόμο πέφτει ξαφνικά κάτω και ζητάει βοήθεια.

Στη μία περίπτωση είναι ντυμένος με παλιά ρούχα, ατημέλητος. Στην άλλη ντυμένος με κουστούμι, περιποιημένος.

Στόχος του πειράματος, να δούμε πόσοι άνθρωποι θα σπεύσουν για βοήθεια, στην κάθε περίπτωση.

Τα αποτελέσματα τραγικά. Στην πρώτη περίπτωση, ελάχιστοι ήταν αυτοί που έσπευσαν να βοηθήσουν.

Στη δεύτερη, μια μεγάλη μερίδα των περαστικών, έσπευσε για βοήθεια.

Μία, λοιπόν, αλλαγή και μόνο στην εμφάνιση είναι αρκετή, για να αλλάξει τις αντιδράσεις μας.

Είναι τελικά, η ζωή κάποιων ανθρώπων , πιο πολύτιμη από κάποιων άλλων;

Δυστυχώς, πολλοί είναι εκείνοι που εστιάζουν στην επιφάνεια, στο εξωτερικό περίβλημα και χάνουν την ουσία.

Ποια είναι αυτή;

Ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αξία.

Πίσω από τα ρούχα, τους τίτλους, την καταγωγή, κρύβονται ψυχές… Κι αυτές είναι που έχουν σημασία.

Είναι σημαντικό να μάθουμε ,να μη μένουμε στην επιφάνεια και να βλέπουμε, την ουσία των πραγμάτων.

Η κοινωνία μας είναι αυτή που δημιουργεί ανασφάλειες στον άνθρωπο, λόγω συγκεκριμένων προτύπων που δημιουργεί και τα οποία σύμφωνα με αυτή, φέρνουν την ” επιτυχία” και την “ευτυχία”.

Λοιπόν, έστω μικρά ανθάκια στην πορεία της ζωής, αλλά πάντα ανθισμένα, μυρωδάτα και δροσερά, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Πηγή : Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ” – Ελένη Κώστογλου, Ψυχολόγος.

Με Εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος