ΚΙΝΗΣΕΙΣ, ΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΙ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας. Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 Στη σημερινή εποχή η καλή συμπεριφορά είναι αποδεικτικό στοιχείο πολιτισμού και αγωγής και υποδηλώνει το βαθμό της υποδομής και της καλλιέργειάς του, στο πολιτιστικό, κοινωνικό και πνευματικό τομέα.

Οι σύγχρονες κοινωνικές και πολιτιστικές εξελίξεις του σήμερα, έχουν βελτιώσει σχεδόν, όλους τους κανόνες του Σαβουάρ Βίβρ και όλοι οι άνθρωποι συμπεριφέρονται άψογα, πολιτισμένα και ευγενικά.

Πιο κάτω καταγράφω ορισμένους δεοντολογικούς κανόνες που αναφέρονται στα βιβλία , για την καθημερινή συμπεριφορά του ατόμου.

Η κίνηση και ο Λόγος

Οι βασικοί τρόποι με τους οποίους εξωτερικεύουμε τον εαυτό μας, τις διαθέσεις, τις σκέψεις και τις αποφάσεις μας, είναι η Κίνηση και ο λόγος.

Με αυτούς τους δύο βασικούς τρόπους ερχόμαστε σε επαφή και συσχετισμό με το οποιοδήποτε κοινωνικό περιβάλλον μας (οικογενειακό, επαγγελματικό, φιλικό, κ. λ. π.).

Είναι φυσικό, λοιπόν, ότι οι κινήσεις μας (χειρονομίες, γκριμάτσες, στάσεις του σώματός μας), όσο και οι διαφορές εκφράσεις και πράξεις μας, όταν αναφέρονται στις σχέσεις μας με άλλους, ή έστω, ενεργούνται ενώπιον μας, υπόκεινται σε κρίση και σε αξιολόγηση, γίνονται αποδεκτές ή αποδοκιμάζονται, προκαλούν όμορφη εντύπωση και ευαρέσκεια, ή ενοχλούν και δημιουργούν δυσφορία.

Η κλίμακα των κινήσεων με τις οποίες εκφράζεται και ενεργεί ο κάθε άνθρωπος, από το απειροελάχιστο ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων και το πιο αδιόρατο χαμόγελο, μέχρι τις πιο έντονα ολοκληρωμένες κινήσεις, είναι ασύλληπτη στις αδιόρατες διαβαθμίσεις της.

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ:

Δεν πρέπει να μιλάμε, να χασμουριόμαστε και να φτερνιζόμαστε με θόρυβο. Αντίθετα, πρέπει να μάθουμε να πνίγουμε τα χασμουρητά μας ή να τα κρύβουμε, βάζοντας το χέρι μας στο στόμα. Το ίδιο ισχύει και για το βήχα.

Να αποφεύγουμε να βάζουμε τα δάχτυλα στη μύτη, στο στόμα ή στ’ αυτιά. Επίσης να καθαρίζουμε τα νύχια σας μπροστά σε άλλους. Υπάρχουν ειδικοί χώροι για την προσωπική μας καθαριότητα.

Να μη γλείφουμε τα δάχτυλα μας, όταν γυρίζουμε τα φύλλα ενός περιοδικού ή ενός βιβλίου. Να μάθουμε να ξεφυλλίζουμε τις σελίδες κρατώντας τες ανάμεσα στο μεγάλο δάχτυλο και το δείκτη ή ανάμεσα στο δείκτη και το μεσαίο δάκτυλο.

Όταν θέλουμε να φυσήξουμε τη μύτη μας, να μη ξεδιπλώνουμε τελείως το μαντήλι μας. Φυσάμε διακριτικά τη μύτη μας σε μια γωνιά του μαντηλιού, χωρίς όμως να γυρίζουμε το κεφάλι μας αλλού.

Δεν ξύνουμε επιδεικτικά οποιοδήποτε σημείο του σώματός μας, θα αντέξουμε με ηρωισμό τη φαγούρα, όσο ενοχλητική και αν είναι ή θα βγούμε, από το δωμάτιο αυτό, αν είναι δυνατόν.

Δεν πιέζουμε τους κόμπους των στα δάχτυλων των χεριών μας, έτσι που να τρίζουν. Τα τικ, όποια και αν είναι αυτά, είναι δυσάρεστα και προκαλούν αποστροφή.

Όταν πρόκειται να κλείσουμε μια πόρτα, δε χρειάζεται να τη χτυπήσουμε δυνατά, ούτε να τη σκουντήσουμε με τον ώμο μας ή να την κλωτσήσουμε. Τα πόμολα υπάρχουν, ακριβώς, για να χρησιμοποιούνται.

Δεν διακόπτουμε κάποιον, την ώρα που μιλά.

Είναι πάρα πολύ άσχημα να αργούμε στα ραντεβού μας και να αφήνουμε τους άλλους να περιμένουν. Είναι πολύ απλό να υπολογίσουμε το χρόνο μας, με το αναγκαίο διασφαλιστικό περιθώριο. Να λαμβάνουμε υπόψη μας τη χαώδη κίνηση των δρόμων, τη δυσκολία να βρούμε ταξί στις ώρες αιχμής ή όταν βρέχει, τα γεμάτα λεωφορεία. Μην ξεχνάμε, ότι ο άνθρωπος που μας περιμένει, είναι εξίσου πολυάσχολος με μας.

Επιστρέφουμε εμπρόθεσμα και αυτοπροσώπως, κάθε αντικείμενο που δανειστήκαμε, για προσωπική χρήση. Το επιστρεφόμενο είδος να είναι οπωσδήποτε, στην ίδια κατάσταση που βρισκόταν, όταν το δανειστήκαμε. Αν πρόκειται για βιβλίο, μην του τσακίζουμε τα φύλλα και προπαντός, μην το εμπλουτίζουμε με περιθωριακές σημειώσεις μας. Αν πρόκειται για ρούχα, να το έχουμε στείλει πριν στο καθαριστήριο.

Δεν είναι σωστό να καθόμαστε γυρίζοντας τις πλάτες στους άλλους. Ακόμα κι αν κινδυνεύουμε να πάθουμε κράμπα ή να στραβολαιμιάσουμε, θα καθόμαστε με τρόπο, που οι άλλοι να βλέπουν ολόκληρο το πρόσωπο μας ή τα τρία τέταρτα ή το προφίλ μας.

Όταν οι άλλοι μας ρωτούν : “Πως είστε”, μην αρχίζουμε να απαριθμούμε όλα τα κακά που μας βασανίζουν.

Όταν θέλουμε να καθίσουμε, θα κοιτάζουμε να μην πέφτουμε με όλο το βάρος επάνω σ’ ένα κάθισμα ή να χωνόμαστε σε μια πολυθρόνα, έτσι σα να μην πρόκειται να την εγκαταλείψουμε ποτέ.

Επίσης, ούτε είναι ενδεδειγμένο να καθόμαστε διστακτικά και φοβισμένα στην άκρη της γωνίας στο κάθισμα μας. Για να καθίσουμε με τρόπο ευγενικό, θα πρέπει φυσιολογικά να εγκατασταθούμε σ’ όλο το πλάτος του καθίσματος και να στηριζόμαστε ελαφρά στη ράχη του, αποφεύγοντας να κρατάμε το κορμί μας άκαμπτο.

Ένας άνδρας μπορεί να σταυρώσει τα πόδια του, όταν κάθεται, πρέπει όμως να αποφεύγει να δείχνει γυμνό το κάτω μέρος της γάμπας του.

Δεν επιτρέπεται καθόλου να σταυρώνουμε τα πόδια, τόσο ψηλά, ώστε να δείχνουμε τις σόλες των παπουτσιών μας. Η στάση αυτή είναι χυδαία και ανάρμοστη.

Δυο πράγματα πρέπει να αποφεύγουμε : την αδεξιότητα και τη χυδαιότητα.

Η αδεξιότητα προκαλεί κάτι το κωμικό και δημιουργεί γέλια σε βάρος σας.

Η χυδαιότητα εκδηλώνεται στον τρόπο που χαιρετάμε ή κάνουμε ορισμένες χειρονομίες (καθαρισμός μύτης, φτέρνισμα, χασμουρητό κ.λ.π.).

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος