ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΠΟΤΕ ΓΟΝΕΙΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Τα παιδιά είναι τ’ αγαπημένα πλάσματα Θεού και ανθρώπων, ουρανού και γης.

Τα παιδιά που τα πετούσαν οι Σπαρτιάτες στον Καιάδα κι οι Ρωμαίοι στους χιονισμένος δρόμους για να τα φάνε οι λύκοι τις νύχτες, έρχεται ο Ιησούς και τ’ απαλοχαϊδεύει με τα θεία του χέρια.

Ο Ιησούς ευλογεί τα παιδιά. Ο ΙΗΣΟΥΣ ευλογεί την μητρότητα. Ο Ιησούς ευλογεί την ένωση του γάμου.

Στ’ αλήθεια, είναι τα πιο πολύτιμα στολίδια. Αξίζει γι’ αυτά κάθε θυσία. Όπως ο άνθρωπος που έχει θησαυρό φροντίζει να τον προστατεύει με κάθε θυσία, έτσι και στην περίπτωση των παιδιών.

Και είναι για πάντα, τα παιδιά, καμάρι των γονιών. Στη χαρά τους, τρισχαίρουν οι γονείς, αλλά και στη θλίψη τους υποφέρουν αβάσταχτα.

Ποιος να λησμονήσει μπορεί του γέροντα Διαγόρα τη συγκίνηση, όταν τα τρία του παιδιά, αναδείχτηκαν Ολυμπιονίκες.

Ο Διαγόρας, ο Ρόδιος, γέροντας πιά, ήρθε να καμαρώσει τα βλαστάρια του. Στα νιάτα του ήταν και αυτός Ολυμπιονίκης ξακουστός. Τώρα μέσα στο στίβο αγωνίζονται τα παιδιά του, ο Δημάγνητος, ο Ακουσίλαος και ο Δωριεύς.

_Θα δοξάσουν τάχα το όνομα της οικογένειάς τους ? αναρωτιέται……

Κι’ ήρθε λοιπόν η ώρα! Νικούν κι’ οι τρείς. Ανακηρύσσονται Ολυμπιονίκες!….

Σα να ’ταν συνεννοημένοι κι οι τρεις, στρέφονται προς τον πατέρα τους. Αφαιρούν τα στεφάνια από το κεφάλι τους και με σεβασμό βαθύ και με έκφραση στοργής κι ευγνωμοσύνης, τα φορούν στην κατάλευκη κεφαλή του Διαγόρα και τον περιφέρουν μέσα στο στάδιο.

Η στιγμή ανεπανάληπτη.

Συγκινημένοι οι θεατές και δακρύβρεκτοι ζητωκραυγάζουν και επευφημούν τους άξιους αυτούς νέους, που η επιτυχία και ο θρίαμβος, δεν αλλοίωσε τον ευγενή χαρακτήρα τους.

Οικογένειες δίχως παιδιά, είναι κήπος δίχως λουλούδια, σπίτι δίχως έπιπλα, μέρα δίχως ήλιο, ζωή δίχως χαρά.

Άρρητο κι ανέκφραστο το μυστήριο. Η τεκνογονία είναι νόμος Θεού, θεσπισμένος από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας των πρωτοπλάστων. “Αυξάνεστε και πληθύνεσθε “.

Θα ‘ρθει λοιπόν, αγαπημένοι μου νέοι, και για σας η ευτυχισμένη στιγμή των παιδιών, που θα απαλοχαϊδεύετε τρυφερά τ’ αγγελικά τους προσωπάκια.

Η ανατροφή των παιδιών δεν είναι τόσο εύκολο πράγμα. Πατέρας και μητέρα θα νιώθουν πολλά χτυποκάρδια, ώσπου να ιδούν μεγαλωμένα και καλά τα παιδιά τους.

Γι’ αυτό, φίλοι νέοι, οπλιστείτε από τώρα με σοφία και σύνεση. Προσευχηθείτε θερμά. Διαβάστε κατάλληλα παιδαγωγικά βιβλία που μιλάνε για την ανατροπή των παιδιών. Μελετήστε τα ψυχολογικά προβλήματα του παιδιού. Το παιδί είναι ένας ολόκληρος άγνωστος κόσμος. Κρύβει ανεξερεύνητη μυστήρια.

Όσα μυστήρια κρύβει ο φυσικός κόσμος, αλλά τόσα κρύβει ο ψυχικός κόσμος. Η γνώση της παιδικής ψυχής θα σας βοηθήσει αργότερα που θα ζείτε την πραγματικότητα των παιδιών.

Οι γονείς είναι οι καλύτεροι παιδαγωγοί.

Μια μητέρα αξίζει εκατό δασκάλους. Αρκεί να είναι αληθινή και άξια μητέρα. Η ευτυχία των παιδιών και της κοινωνίας βρίσκεται στα χέρια των γονιών και ιδιαίτερα της μητέρας.

Ανατροφή, δε σημαίνει τι θα φάει ή τι θα ντυθεί το παιδί, ούτε σε ποιο σχολείο θα φοιτήσει, ούτε αν θα μάθει ξένες γλώσσες ή μουσική.

Η ανατροφή είναι μια ολοκληρωμένη πνευματική αγωγή. Το παιδί- όπως και κάθε άνθρωπος – δεν είναι μονάχα ύλη και σάρκα. Είναι και πνεύμα, ψυχή, με αιώνιο προορισμό.

Είναι το πιο μεγάλο σφάλμα να φροντίζουμε για όλα το αλλά, εκτός απ’ την ψυχή.

Λένε πως κάποτε ο κυνικός Φιλόσοφος Διογένης, συνάντησε στο δρόμο ένα μικρούλη με τον παιδαγωγό του. Το παιδί πήρε τότε μια πέτρα και την πέταξε στο Διογένη, αποδείχνοντας έτσι ότι ήταν κακοαναθρεμένο. Ο φιλόσοφος αντί να μαλώσει το μικρό, έδωσε ένα ράπισμα στον παιδαγωγό του, θέλοντας να δείξει μ’ αυτό, ότι εκείνος έφταιγε.

Λόγια και παράδειγμα είναι τα δύο βάθρα της ανατροφής. Είναι κούφια τα λόγια, όταν δεν ακολουθούν έργα. “Οποίοι τινές αν οι προστάται ώσι, τοιούτοι και οι υπ’ αυτούς ως επί το πολύ γίνονται” , λέγει ο Ξενοφών.

Όταν έχουμε μια μηλιά με ξινά μήλα, έλεγε ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ποιόν πρέπει να κατηγορήσουμε : Τη μηλιά ή τα μήλα? Τη μηλιά βέβαια. Ζείτε Χριστιανικά σεις οι γονείς, που είστε η μηλιά, για να βγαίνουν και τα μήλα γλυκά.

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος