Η ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Η συμπόνια είναι συναίσθημα που παρακινεί τους ανθρώπους, για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των σωματικών, ψυχικών ή συναισθηματικών πόνων, συνανθρώπους τους.

Είναι ένα πολύ σημαντικό συναίσθημα, που μπορεί να δείξει ένας άνθρωπος στον άλλο.

Είναι η ικανότητα να συμμετάσχεις και να νοιώθεις τον πόνο των άλλων.

Η ευσπλαχνία συχνά θεωρείται ότι περιέχει ευαισθησία, η οποία είναι μια συναισθηματική πτυχή του πόνου.

Το κύριο πράγμα είναι να μάθετε να καταλάβετε, που χρειάζεται πραγματικά και που προσπαθούν να σας εκμεταλλευτούν.

Οι ιδιότητες της ευσπλαχνίας ή συμπόνιας, είναι η υπομονή, η καλοσύνη και επιμονή, ζεστασιά και αποφασιστικότητα.

Εικάζεται, ότι η συμπόνια είναι απλά συνδυασμός, αγάπης και θλίψης, όχι ένα ξεχωριστό συναίσθημα.

Από την άποψη της εξελικτικής ψυχολογίας, η ευσπλαχνία μπορεί να θεωρηθεί, ως μια ξεχωριστή συναισθηματική κατά στάση, η οποία μπορεί να διαφοροποιηθεί από την αγωνία, τη θλίψη και την αγάπη.

Η συμπόνια, από την άλλη πλευρά, είναι μια λέξη που φανερώνει μια σύμπραξη, στον πόνο του άλλου.

Είναι η έκφραση της λύπησης, αλλά και της ενδότερης ευχής μας, να μη βρεθούμε στη θέση αυτού, που στέκεται απέναντί μας.

Πολλές φορές αποκρυσταλλώνεται σε φράσεις, όπως “Μη στεναχωριέσαι”, “όλα θα πάνε καλά” κ.α.

Τέτοιες εκφράσεις, το πιο πιθανό είναι πως έχουν σκοπό να παρηγορήσουν.

Το άτομο που βιώνει την εκάστοτε οδυνηρή κατάσταση, αισθάνεται πως οι γύρω του, δεν μπορούν να κατανοήσουν την περίπτωση του και τα συναισθήματα του.

Μπορεί να ερμηνεύσει αυτά τα παρηγορητικά λόγια, ως προσπάθεια του άλλου να αποτινάξει, το συναισθηματικό βάρος, από πάνω του και λιγότερο να καταλάβει αυτό, που περνάει ο ίδιος.

Η μη συμπόνια, είτε εκφράζεται ως μνησικακία, είτε ως αδιαφορία, είτε ως επίκριση.

Δεν απομακρύνει απλά τον άλλο από κοντά μου : είναι αυτοκαταστροφική, για μένα τον ίδιο.

Όλα τα συναισθήματα, όλες οι αξίες, η αυτοεικόνα μας, η αγάπη μας προς τους άλλους, δεν είναι παρά αντανακλάσεις αυτών που συμβαίνουν μέσα μας.

Αν είμαι επικριτικός με μένα, θα είμαι και με σένα.

Δεν μπορώ να σου προσφέρω κάτι, που δεν έχω. Είναι ψευδαίσθηση να θεωρώ ότι είμαι αυστηρός μόνο με τον εαυτό μου, αλλά με τους άλλους είμαι συμπονετικός.

Η συμπόνια είναι στενά συνδεδεμένη με την επιβίωση του ανθρώπου.

Είναι κινητήριος δύναμη για τη δημιουργία σχέσεων, μέσα από τη συνεργασία, την παροχή φροντίδας και την αντιμετώπιση των εξωτερικών απειλών.

Ο καθηγητής Ψυχολογίας Paul Cilmbert (2010), εισηγητής της Θεραπείας Εστιασμένης στη Συμπόνια, ορίζει τη συμπόνια ως : “την ευαισθησία απέναντι στον πόνο το δικό μας και του άλλου, με τη δέσμευση να βοηθήσουμε, στην ανακούφιση και στην πρόληψή του”.

Ευαισθησία στον πόνο σημαίνει, πως εφιστώ την προσοχή μου, εμπλέκομαι με τον πόνο, κατευθύνομαι προς τον πόνο του εαυτού μου και του άλλου.

Αυτή η κατάσταση του άλλου ονομάζεται ενσυναίσθηση και είναι μια διαδικασία,  που απαιτεί κουράγιο και δύναμη, αντί για αποφυγή του πόνου.

Τα συστατικά της λέξης αποτελούνται από τις λέξεις εν, και αίσθηση, υποδηλώνοντας την επέκταση της αίσθησης του ατόμου πέρα από τον εαυτό του.

Δεν είναι απαραίτητη η προφορική επικοινωνία, για να επιτευχθεί ενσυναίσθηση, η οποία μπορεί και να έρθει μέσω του συνδυασμού της οπτικής και ηχητικής παρατήρησις ενός ατόμου.

Ακόμη από τη γενικότερη γλώσσα του σώματος και παρουσία εκφράσεως και τον τρόπο που αντιδρά.

Είμαστε προγραμματισμένοι να ορίζουμε τις συμπεριφορές, ως καλές και ως κακές και φτάνουμε να ορίζουμε με τον ίδιο τρόπο τους ανθρώπους.

Έτσι μάθαμε, έτσι γαλουχηθήκαμε. Όλα τα συναισθήματα, η αυτοεικόνα μας, η αγάπη προς τους άλλους, δεν είναι παρά αντανακλάσεις αυτών, που συμβαίνουν μέσα μας.

Πηγή :- Δρ.Αλεξάνδρα Χρυσάγη Διδάκτωρ Συμβ. Ψυχολογίας.-

Με Εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος