Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

Το ημερολόγιο έδειχνε 16 Φεβρουαρίου του 1821, όταν τέσσερα αδέλφια, στο Κινσόβι της Ρωσίας, έπαιρναν μια μεγάλη απόφαση.

Μια απόφαση που έμελλε να αλλάξει οριστικά το μέλλον της Ελλάδος.

Τα τέσσερα αυτά αδέλφια δεν είναι άλλοι, από τους Αλέξανδρο, Δημήτριο, Νικόλαο και Γεώργιο Υψηλάντη, οι οποίοι μέσα από το αρχοντικό τους, δίνουν το σύνθημα του αγώνα στις καρδιές όλων των Ελλήνων, αφού οι ίδιοι πρώτα αποφασίζουν να δώσουν τα πάντα, προκειμένου να δουν ελεύθερη την Ελλάδα.

“Ας προσφέρουμε και τα κτήματα μας, στη Βλαχία. Αξίζουν 6 εκατομμύρια.

Και τους μισθούς μας, που παίρνουμε από τη Ρωσία.

Ας δώσουμε και τους ίδιους, τους εαυτούς μας.

Ας κινήσουμε τον ιερό αγώνα”, έλεγαν με συγκίνηση τα τέσσερα αδέλφια.

Ας γνωρίσουμε λοιπόν, τα μέλη αυτής της ξεχωριστής οικογένειας, που τίμησαν όσο λίγοι την καταγωγή τους, θυσίασαν τα πάντα για την Ελλάδα και έμειναν εσαεί στη συλλογική μνήμη ως ήρωες.

__________ ____________

Η οικογένεια Υψηλάντη έχει ρίζες βυζαντινές. Οι ίδιοι συνέδεαν την οικογένειά τους, με τους Ξιφιλίνους, μια οικογένεια που μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, από τους σταυροφόρους το 1204, κατέφυγε στη αυλή των Κομνηνών στην Τραπεζούντα.

Οι Υψηλάντηδες ήσαν πολυμαθείς επιτυχημένοι και κατείχαν κορυφαία αξιώματα, τόσο στην Κωνσταντινούπολη, όσο και στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες.

Ο Πατέρας της οικογένειας Κωνσταντίνος Υψηλάντης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1760.

Η ιδιαίτερη πνευματική ατμόσφαιρα της οικογένειάς του ήταν καθοριστική και για τη δική του πνευματική καλλιέργεια.

Νεαρός ακόμα ήρθε σε επαφή με τις εθνικοαπελευθερωτικές ιδέες, που αναπτύσσονταν τότε στα Βαλκάνια.

Λόγω της πολυμάθειάς του, κατάφερε να ανέλθει στο υψηλό αξίωμα του μεγάλου διερμηνέα της υψηλής Πύλης, ενώ λίγα χρόνια αργότερα, το 1799, γίνεται ηγεμόνας, της Μολδαβίας.

Παρά τα υψηλά του καθήκοντα δεν ξεχνά την Ελλάδα, η οποία υπέφερε κάτω από τον Τουρκικό ζυγό.

Τα βαθιά πατριωτικά του αισθήματα τα μεταλαμπαδεύει και στα παιδιά του, που αργότερα θα παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση.

Ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας Αλέξανδρος Υψηλάντης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1792. Πολύ νωρίς, κατατάχτηκε στο σώμα των εφίππων σωματοφυλάκων του Τσάρου και διακρίθηκε στους πολέμους του Ναπολέοντα.

Σε ηλικία 21 ετών, έχοντας ήδη το βαθμό του Συνταγματάρχη, πολεμά στη μάχη της Δρέσδης, όπου χάνει το δεξί του χέρι.

Το 1820 του προσφέρεται η αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας.

Αμέσως, ξεκινά με ενθουσιασμό την προετοιμασία της Επανάστασης. Οργανώνει τον Ιερό Λόχο και στις 24 Φεβρουαρίου του 1821 εκδίδει την επαναστατική προκήρυξη με τίτλο : “Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος”.

Στην προκήρυξη αυτή μεταξύ άλλων, γραφόταν :

“Η ώρα ήλθεν, ώ Άνδρες Έλληνες!

Προ πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν.

Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώτες και όλη

η Ήπειρος οπλοφορούντες, μας περιμένωσιν. Ας ενωθώμεν λοιπόν με ενθουσιασμόν! Η Πατρίς μας προσκαλεί!

Ας καλέσωμεν εκ νέου, ώ Ανδρείοι και μεγαλόψυχοι Έλληνες, την ελευθερίαν εις την κλασική γην της Ελλάδος!

Ας συγκροτήσουμε μάχην μεταξύ του Μαραθώνα και των Θερμοπυλών! Ας πολεμήσουμε εις τους τάφους των πατέρων μας, οι οποίοι, δια να μας αφήσω σιν ελεύθερους, επολέμησαν και απέθανον εκεί!”

Ο δεύτερος γιος της οικογένειας, ο Δημήτριος Υψηλάντης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1703.

Αφού περάτωσε τις στρατιωτικές του σπουδές στη Γαλλία, έλαβε τον βαθμό του λοχαγού στον ρωσικό στρατό, ενώ λίγα χρόνια αργότερα μυείται στη Φιλική Εταιρεία.

Με το ψευδώνυμο του Χαρίτου φτάνει στην Τεργέστη. Εκεί επέβη σε ελληνικό πλοίο, μεταφέροντας τρόφιμα, πολεμοφόδια και όπλα, τα οποία άλλα προμηθεύθηκε από συνεισφορές και άλλα από προσωπική του περιουσία.

Στις 8 Ιουνίου του 1821, φτάνει στην Ύδρα όπου γίνεται δεκτός με πρωτοφανή ενθουσιασμό.

Ας επιστρέψουμε όμως ξανά, στο αρχοντικό των Υψηλάντηδων, την ημέρα που πάρθηκε η απόφαση της Επανάστασης.

Παρούσα στην μεγάλη εκείνη στιγμή ήταν και η μητέρα τους, η Ελισάβετ Υψηλάντη, η οποία γαλουχημένη και αυτή, όπως και τα παιδιά της, με το όνειρο της λευτεριάς, δεν θα μπορούσε να είναι απούσα από τον υπέρ πίστεως και Πατρίδος κάλεσμα.

Ας γνωρίσουμε την ξεχωριστή αυτή προσωπικότητα μέσα από τα όσα γράφτηκαν, για την ημέρα εκείνη σε μια φαναριώτικη εφημερίδα.

Η σύνταξη της προκήρυξης ήταν προς το τέλος, προτού όμως τεθεί η υπογραφή, ο Αλέξανδρος είπε : “Είναι και κάτι άλλο”, Εσηκώθη και εισήλθε εις το παρακείμενο δωμάτιο της μητέρας του, η οποία ήταν εκεί με τον μικρότερο αδελφόν του, δεκατεσσάρων ετών, τον Γρηγόριον.

“Μητέρα, είπε προς την αρχόντισσα Ελισάβετ, η σωτηρία της Πατρίδας πιθανόν να απαιτήσει και την θυσία του κτήματός μας της Κοζνίτσας, το οποίο επί σαράντα ακόμη χρονιά θα αποδίδει πενήντα τέσσαρες χιλιάδες ρούβλια τον χρόνο στο σπίτι σου.

Προσφέρεις αυτό το κτήμα, μητέρα, εις την πατρίδα;”

Η αρχόντισσα δάκρυσε και είπεν : Εγώ προσφέρω εσάς παιδιά μου και θα λυπηθώ τα δύο εκατομμύρια ρούβλια;”

Με τα λόγια αυτά της μητέρας του ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, (υπέγραψε την προκήρυξη και κήρυξε την επανάσταση στο Ιάσιο στις 21 Φεβρουαρίου.

Η ηθική και υλική συμβολή της Ελισάβετ στον αγώνα ήταν τόση, που ο Αλέξανδρος συγκινημένος, είπε στους άλλους Φιλικούς : “Γράψτε στο τέλος της διακήρυξης, “φιλώ το χέρι της μητρός μου”.

Ο αγώνας της οικογένειας των Υψηλάντη ήταν ανιδιοτελής, τίμιος, αγνός.

Η προσφορά τους προς την Πατρίδα, ας γίνει παράδειγμα για όλους μας.

 

Πηγή : Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΘΕΟΦΙΛΟΣ”.

 

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος