Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
Γράφει ο Δημήτριος Μητρόπουλος, Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός ΕΛ.ΑΣ.
Πτυχιούχος Νομικής, Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών, Διπλωματούχος
CAM Λονδίνου, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Οι σύγχρονοι εγκληματολόγοι δεν αρκούνται πιά στα δακτυλικά αποτυπώματα.
Η επιστήμη έχει προχωρήσει τόσο πολύ ώστε ακόμα και η σκόνη στη ραφή των παπουτσιών ενός υπόπτου, μπορεί να αποδείξει την ενοχή του.
Ότι θεωρείται σήμερα ευνόητο, ήταν πριν μερικές δεκαετίες, στην καλύτερη περίπτωση, υλικό για ουτοπικά αστυνομικά μυθιστορήματα.
Την εποχή εκείνη άλλες ενδείξεις έπαιζαν στην πράξη σημαντικό ρόλο στην ανακάλυψη του δράστη, όπως π.χ. η νευρικότητα ενός λωποδύτη, όταν ο ανακριτής του έθετε μιά ερώτηση παγίδα.
Πράγματι ο σημερινός Σέρλοκ Χόλμς, έχει όλο και λιγότερο την ανάγκη να επαφίεται στην δική του υποκειμενική κρίση, όσο αλάνθαστη είναι αυτή.
Το σημερινό οπλοστάσιο των διωκτικών αρχών, έχει κάτι το πολύ αφηρημένο. Στο οπλοστάσιο αυτό περιλαμβάνονται μέθοδοι με τόσο εξωτικά ονόματα, όπως Voice – Print, ανάλυση δομής με ακτίνες Rongen, από τα οποία ο κοινός θνητός δεν καταλαβαίνει τίποτε, ο δε δράστης μόνο στην περίπτωση που έχει ειδικευτεί σ’ αυτά…
Μία από τις πιο ουσιαστικές βοήθειες, για την ανακάλυψη ιχνών, είναι μιά μέθοδος που εντοπίζει ενοχοποιητικά υλικά, στοιχεία ακόμη και όταν βρίσκονται κάτω από το όριο της διαχωριστικής ικανότητας των μικροσκοπιών.
Ονομάζεται : “Ανάλυση ενεργοποιήσεως μέσω νετρονίων”.
Ένα κομμάτι ύφασμα π.χ. γίνεται ραδιενεργό αφού βομβαρδιστεί με νετρόνια μέσα σ’ ένα πυρηνικό αντιδραστήρα.
Αυτό σημαίνει, ότι τα χημικά στοιχεία που περιέχει μεταβάλλονται, σε ραδιενεργά ισότοπα.
Με τη βοήθεια μιας ειδικής μεθόδου ανιχνεύσεως γίνονται αυτά ορατά πάνω σε μια οθόνη, έτσι ώστε μετά από σύντομο χρονικό διάστημα να είναι επακριβώς γνωστό, το είδος και η ποσότητα των στοιχείων, που περιέχει το σώμα.
Σε μια άλλη περίπτωση, μπορεί η σκόνη στη ραφή του παπουτσιού ενός υπόπτου για ληστεία τράπεζας να αποκαλύψει την ενοχή του, εφ’οσον αποδειχτεί, ότι είναι ίδια με τη σκόνη του δωματίου του θησαυροφυλακίου .
Ιδιαίτερη επιτυχία έχει η μέθοδος αυτή όταν εφαρμόζεται σε κακοποιούς που έχουν την τάση να πυροβολούν.
Μετά από τον πυροβολισμό μένουν επάνω στο δέρμα του χεριού που κρατούσε το πιστόλι μικροσκοπικά ίχνη, από βάριο και αντιμόνιο.
Στην περίπτωση του τυφεκίου, βρίσκονται τέτοια ίχνη ακόμα και στο πρόσωπο.
Αν μετά το έγκλημα γίνει δυνατό να συλληφθούν μερικοί ύποπτοι, τότε δεν χρειάζεται πάρα να σκουπιστούν τα σημεία του δέρματος, που θα μπορούσαν να έχουν τέτοια ίχνη, έτσι ώστε στη συνέχεια να εντοπίζεται ο ένοχος, μέσω της “αναλύσεως ενεργοποιήσεως”.
Υπολογίζεται, ότι αυτή η μέθοδος θα τελειοποιηθεί ακόμα περισσότερο, ώστε να γίνει σύντομα δυνατό να γνωρίζουμε ποιός είναι ο ένοχος, αλλά και πόσες φορές πυροβόλησε και πέρα απ’ αυτό, τι είδους σφαίρες χρησιμοποίησε.
“Πεσμένες τρίχες μαλλιών.”
Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο, πεσμένες τρίχες από τα μαλλιά ενός υπόπτου να παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανακάλυψη του ενόχου.
Επειδή ορισμένοι τύποι μαλλιών μοιάζουν πολύ μεταξύ τους, ακόμα και στο μικροσκόπιο, ήταν μέχρι σήμερα αδύνατο να εντοπισθεί από αυτά ο ένοχος.
Με τη βοήθεια όμως της “αναλύσεως ενεργοποιήσεως”, λύθηκε και αυτό το πρόβλημα.
Στα ανθρώπινα μαλλιά υπάρχουν μεταξύ των άλλων και ίχνη από ορισμένα στοιχεία, όπως ο χαλκός, ο χρυσός ή το νάτριο. Η ποσότητα των στοιχείων αυτών είναι χαρακτηριστική για κάθε άνθρωπο.
Δεν χρειάζεται δηλαδή παρά να γίνει με τη βοήθεια της αναλύσεως, ποσοτικός προσδιορισμός των στοιχείων αυτών και στη συνέχεια να συγκριθεί το αποτέλεσμα, με την ποσότητα υπό την οποία υπάρχουν τα στοιχεία αυτά στα μαλλιά του υπόπτου.
Η μέθοδος αυτή είναι απόλυτα ασφαλής.
Ακόμα και μετά από την πάροδο πολλών ετών είναι δυνατό να διαπιστωθεί με τη μέθοδο αυτή, αν ένας άνθρωπος πέθανε από φυσικό θάνατο ή αν δηλητηριάστηκε.
Με τον τρόπο αυτό, από μια ποσοτική ανάλυση που έκαναν Σκωτσέζοι επιστήμονες σε μια τούφα μαλλιών του Μ. Ναπολέοντα, 130 χρόνια μετά από τον θάνατό του, διαπιστώθηκε αυξημένη ποσότητα αρσενικού.
Αυτό οδηγεί στην υπόθεση, ότι ο μεγάλος Κορσικανός δηλητηριάστηκε με προοδευτικά αυξανόμενες δόσεις αρσενικού.
Δεν είναι όμως μόνο τα υλικά, φαινομενικά αόρατα, ίχνη τα οποία αφήνει πίσω του ο ένοχος και για τα οποία ενδιαφέρεται η αστυνομία. Προσοχή δίνεται και στα “ψυχολογικά” χαρακτηριστικά της τελέσεως του εγκλήματος, στον τρόπο δράσεως.
Σ’ αυτά ανήκουν το είδος του εγκλήματος, ο τόπος και ο χρόνος στον οποίο έγινε, και τα όπλα και εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν.
Οι ερευνητικές αρχές διαθέτουν τον τελευταίο καιρό ηλεκτρονικός εγκεφάλους που συσσωρεύουν τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό τέτοιου είδους πληροφοριών :
Πληροφορίες παλιών καταδίκων.
Μόλις γίνουν γνωστές οι λεπτομέρειες του εγκλήματος, τροφοδοτούνται στον εγκέφαλο και συγκρίνονται με τις πληροφορίες, που ήδη υπάρχουν.
Έτσι οι αρμόδιες αρχές ξέρουν μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ένα κύκλο υπόπτων στον οποίο, πρέπει να συγκεντρώσουν την προσοχή τους.
Στην εγκληματολογική υπηρεσία του Wiesbaden της Δ. Γερμανίας, υπάρχει γι’ αυτόν τον σκοπό ένας ειδικός ηλεκτρονικός εγκέφαλος.
Με τον συνάδελφο Χρήστο Θάνο, είχαμε επισκευασθεί κατόπιν πρόσκλησης, της Αστυνομίας του Wiesbaden της Γερμανίας, την Εγκληματολογική Υπηρεσία και μας ενημέρωσαν οι Γερμανοί, για τη λειτουργία του.
Η μνήμη του περιέχει περισσότερα από 100.000 ονόματα και πληροφορίες σχετικές με πρόσωπα, που καταζητούνται από την αστυνομία.
Ο κατάλογος αυτός αυξάνει συνεχώς από δεδομένα που προέρχονται από τις υπηρεσίες των αεροδρομίων και των συνοριακών σταθμών της Γερμανίας.
“Ανιχνευτής ψεύδους”
Ένα από τα πολυάριθμα μέσα για να διαλευκανθεί ένα έγκλημα με τη βοήθεια της Επιστήμης, είναι και ο “ανιχνευτής ψεύδους”.
Οι ανιχνευτές ψεύδους είναι συσκευές με τη βοήθεια των οποίων είναι δυνατό να μετρηθούν διάφορες οργανικές αντιδράσεις υπόπτων κατά την ανάκριση, έτσι ώστε να ξέρουμε κατά πόσο ερεθίζονται από ορισμένες ερωτήσεις.
Μ’ αυτό τον τρόπο μπορούν να συμπεράνουν, αν ο ανακρινόμενος λέει την αλήθεια, ή όχι.
Ανιχνευτές ψεύδους υπάρχουν και χρησιμοποιούνται εδώ και αρκετό καιρό, το δε καινούργιο μοντέλο περιλαμβάνει ακόμα μερικά, από τα συστήματα των παλιότερων συσκευών.
Μετριούνται π. χ. η διακύμανση της πιέσεως, η συχνότητα αναπνοής, οι χτύποι της καρδιάς ακόμα και η έκκριση του ιδρώτα και τα ρεύματα του εγκεφάλου.
Η επιτυχία ωστόσο είναι συχνά αμφισβητήσιμη, μια και συμβαίνει πολλές φορές, ο ανακρινόμενος να χάνει την ψυχραιμία του και να λέει ψέματα, σύμφωνα με την ένδειξη του ανιχνευτή, ενώ στην πραγματικότητα λέει την αλήθεια.
Είναι γνωστό στους ειδήμονες, ότι ο ερεθισμός και η έλλειψη αυτοπεποίθησης μπορεί να οφείλονται και στο στρες που προέρχεται από την διαδικασία της ανάκρισης.
Για το λόγο αυτό έχουν απαγορευτεί οι ανιχνευτές ψεύδους στην Γερμανία, την Ελβετία και την Αυστρία.
Το καινούργιο μοντέλο, από τις Η.Π.Α. είναι εφοδιασμένο, μεταξύ άλλων, και μ’ ένα αναλυτή φωνής.
Όπως αναφέρεται, στην κανονική ανθρώπινη φωνή είναι αποδεδειγμένο πως υπάρχουν μη ακουστές συχνότητες, μεγάλου μήκους κύματος, που εξαφανίζονται με τον ελάχιστο ερεθισμό.
Στη περίπτωση συνεπώς που κάποιος λέει ψέματα, γίνεται αυτό αντιληπτό, από τη έλλειψη ακριβώς αυτών των συχνοτήτων.
Δυστυχώς υπάρχει και εδώ η αμφιβολία κατά πόσον η μέθοδος αυτή είναι περισσότερο ασφαλής από τις άλλες, αφού κι εδώ είναι πιθανό ο εκνευρισμός του ανακρινομένου να αλοιώσει το αποτέλεσμα.
Η “εγκληματολογική τεχνική”, στην οποία ανήκουν όλες αυτές οι μέθοδοι και συσκευές, είναι, σύμφωνα με τον ορισμό ενός Γερμανού εγκληματολόγου, ένας επιστημονικός κλάδος που έχει σαν σκοπό την εύρεση και αξιολόγηση αντικειμενικών ιχνών και αποδείξεων, μέσα στα πλαίσια της διαλευκάνσεως του εγκλήματος, με μεθόδους των θετικών επιστημών και με την χρησιμοποίηση σύγχρονων τεχνικών μέσων.
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος