Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας. Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι απομονωμένος, υποφέρει από υπαρξιακή συναίσθηση, δεν ενδιαφέρεται για το τι γίνεται γύρω του. Αν συμβεί κάτι στο δρόμο γυρίζει την πλάτη του αδιάφορα και απομακρύνεται.
Οι άνθρωποι γίνονται κάθε μέρα περισσότερο ατομιστές. Υπάρχει αδιαφορία για τα προβλήματα των άλλων. Οι άνθρωποι ποτέ άλλοτε δεν υπήρξαν τόσο κοντά ο ένας με τον άλλο, αλλά και τόσο μακριά ο ένας από τον άλλο.
Υπάρχει περιφρόνηση προς τις αξίες και ηθική διάβρωση.
Όμως η εξασθένηση του αισθήματος, της εξωτερικής συμπεριφοράς δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις των αναγκών της ασφάλειας, της ηρεμίας και της ελευθερίας του πολίτη.
Έτσι ο αστυνομικός είναι άλλοτε ανεπιθύμητος και άλλοτε επιθυμητός, γιατί εκφράζει τις εκάστοτε υποχρεώσεις, για την διασφάλιση της ελευθερίας.
Είναι δεκτή η αστυνομία, για να λύνει τα προβλήματα του πολίτη και ανεπιθύμητη, όταν εφαρμόζει τους νόμους.
Για να κερδίσει λοιπόν τη συμπάθεια και την αγάπη του πολίτη, πρέπει ο αστυνομικός πρώτος, να δώσει το καλό παράδειγμα της υποδειγματικής συμπεριφοράς, γιατί ο ρόλος του είναι δισυπόστατος, παρουσιάζοντας κάποια ιδιορυθμία.
Ο Αστυνομικός είναι φίλος και προστάτης και εξασφαλίζει την τάξη και την ασφάλεια του πολίτη, συγχρόνως όμως εμφανίζεται εχθρός και καταπιεστής, κατά τη εφαρμογή του Νόμου “επ’ ωφέλεια” του κοινωνικού συνόλου. Είναι όπως έχει λεχθεί χαρακτηριστικά, το πρώτο σημείο επαφής μεταξύ του πολίτη και του νόμου.
Για’ τους λόγους αυτούς θα πρέπει η Αστυνομία να μην εργάζεται υπό σκιά, αλλά να πληροφορεί το κοινό, το οποίο δεν είναι σωστά πληροφορημένο και δεν γνωρίζει τη αληθινή εικόνα του αστυνομικού.
Τρόπος βελτίωσης της εικόνας της Αστυνομίας είναι η χρησιμοποίηση του σκοπού – Αστυφύλακα σε διάφορα σημεία, καθώς και η αξιοποίηση του μέτρου της πεζής περιπολίας των αστυνομικών, οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους και την ένστολη εμφάνιση τους, τονίζουν την παρουσία τους παντού.
Μόνο η παρουσία των αστυνομικών με στολή, σε πολυσύχναστα στο κοινό μέρη, θα βελτιώσει τις σχέσεις αστυνομίας και κοινού.
Οι αστυνομικοί των τμημάτων τάξης πρέπει να γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα και να αντιλαμβάνομαι οτιδήποτε συμβαίνει γύρω τους.
Οι αστυνομικοί ποτέ δεν πρέπει να λένε στον πολίτη “δεν ξέρω, δεν γνωρίζω, δεν με αφορά” Ο καλύτερος αστυνομικός είναι εκείνος που πληροφορεί πρόθυμα και με ακρίβεια τον απευθυνόμενο σε αυτόν πολίτη.
Ιδιαίτερα πρέπει να προστατεύει τους νέους και να φέρεται στοργικά.
Για την καλυτέρευση της εικόνας του αστυνομικού με στολή, υπάρχει απόλυτη ανάγκη αρμονικής συμβίωσης Αστυνομίας και κοινού.
Η δημόσια τάξη και ασφάλεια δεν μπορεί να εξασφαλισθεί από την Αστυνομία, μέσα σε ένα κλίμα εχθρότητας ή αδιαφορίας εκ μέρους του πολίτη.
Πρέπει να αρθεί το εμπόδιο των προκαταλήψεων και ιδεοληψιών. Π.χ. Οι πληροφοριοδότες να μην θεωρούνται καταδότες, γιατί οι πληροφορίες που δίνουν στην Αστυνομία για τις εγκληματικές δραστηριότητες κάποιου, προστατεύουν τα ίδια τα συμφέροντα τους και τα συνταγματικά κατοχυρωμένα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Ο αστυνομικός πρέπει να βγει’ από το “γκέτο” της αντιπαράθεσης και της απαρέγκλιτης τήρησης της τάξης.
Απαιτείται η δημιουργία αλτρουϊστικών αστυνομικών εμπειρογνωμόνων και ειδικών στην παροχή βοήθειας διαφόρων τύπων.
Πρέπει να καταβληθεί προσπάθεια για αύξηση στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό των δραστηριοτήτων της Αστυνομίας που εκτιμώνται περισσότερο από το κοινό, όπως οι περιπολίες ασφαλείας, οι αποστολές βοήθειας κ.λ.π., οι οποίες πρέπει να εκφράζονται, σε πλαίσια πάντοτε αυστηρά επαγγελματικά και με την προϋπόθεση, ότι δεν φτάνει η Αστυνομία σε υπερβολές.
Θα πρέπει δηλαδή να δώσει στο κοινό εκείνο που επιθυμεί και όχι να ισχυρίζεται φορτικά ότι έχει πάντα δίκιο.
Όσον αφορά την δραστηριότητα της Αστυνομίας, για τη βελτίωση των σχέσεων με το κοινό, πρέπει να έχει σαν αντικειμενικό σκοπό την καλυτέρευσή και επέκταση των υπηρεσιών της, οι οποίες “υποχρεώνουν” το κοινό.
Είναι ουσιώδες να παρακολουθεί η Αστυνομία από πολύ κοντά, όλα τα επεισόδια τα οποία ζημιώνουν τις σχέσεις με το κοινό, με τη μεσολάβηση του Διευθ/ντή της Υπηρεσίας, ο οποίος οφείλει να εξηγεί και να αποκαθιστά τις καλές σχέσεις.
Να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που κρίνει αναγκαία για την πληροφόρηση του κοινού και να ελέγχει τις παρεχόμενες πληροφορίες.
Να υποδέχονται οι αστυνομικοί το κοινό με καλοσύνη, να δίνουν πρόθυμα πληροφορίες και να εξυπηρετούν αυτό με κάθε εφικτό τρόπο.
Κάτω από αυτές τις νέες προϋποθέσεις, που έχουν διαμορφώσει μια εντελώς νέα αντίληψη για τον ρόλο της Αστυνομίας, ο αστυνομικός καλείται να ξεφύγει εντελώς από τον παραδοσιακό ρόλο του οργάνου καταστολής και μέσα στο πλαίσιο ενός εξειδικευμένου μηχανισμού, να λειτουργήσει ως κοινωνικός λειτουργός.
Όσο και αυτό να φαίνεται παράδοξο, ο αστυνομικός σήμερα μέσα σε αυτές τις διαδικασίες συμβιβασμού και εξισορρόπησης, πρέπει να είναι σε θέση να παρεμβαίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να απαλύνει την σύγκρουση κοινωνικών συμφερόντων και να προλαμβάνει μορφές σύγκρουσης τέτοιες, οι οποίες θα θέτουν, σε κίνδυνο την κοινωνική συνύπαρξη και ειρήνη.
Γι’ αυτό ακριβώς και ο παραδοσιακός τύπος αστυνομικού πρέπει να μεταλλαχθεί.
Δεν μπορεί ο αστυνομικός σήμερα να είναι ένα στοιχείο το οποίο να έχει μόνο μια στενή επαγγελματική εκπαίδευση, με τέτοιο τρόπο, ώστε απλά και μόνο να μπορεί να αντιμετωπίζει τις έσχατες μορφές παραβατικότητας , όπως είναι το έγκλημα.
Πρέπει να είναι σε θέση, επίσης να λειτουργεί στο πλαίσιο των κοινωνικών εξισορροπήσεων, με παρεμβάσεις προληπτικού χαρακτήρα.
Πρέπει, να είναι έτοιμος να μπορεί να οδηγήσει μια κοινωνική ή προσωπική σύγκρουση σε ομαλή λύση, όσο εξαρτάται απ’ αυτόν, να συμμετέχει δηλαδή, στο” ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ.”
Ακριβώς γι’ αυτό άλλωστε και στη σύγχρονη αντίληψη βλέπουμε ότι αναπτύσσεται πάρα πολύ η ιδέα των Δημοσίων Σχέσεων των κρατικών φορέων με το κοινό.
Το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και εκ μέρους της Αστυνομίας. Σήμερα η πληροφόρηση, η οποία είναι βασικός άξονας και μείζων επικοινωνίας τροχός, είναι ίσως όσο ποτέ άλλοτε απαραίτητο να λειτουργήσει, σαν μέσο σύγκλισης της Αστυνομίας με την ευρύτερη κοινωνία.
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος