Η ΑΓΙΑ ΜΑΡΤΥΣ ΦΕΒΡΩΝΙΑ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας. Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Μέσα από τους βίους των Αγίων μας βλέπουμε πως οι διώξεις, τα μαρτύρια , οι δοκιμασίες και η κάθε δυσκολία ήταν καθημερινότητά τους.
Ακολουθούσαν τα ίχνη του Διδασκάλου και τηρούσαν τις Άγιες εντολές του.
Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και η Αγία όσια μάρτυς Φεβρωνία.
Πολλές φορές όμως εμείς οι Χριστιανοί χάνουμε τον προσανατολισμό μας και συνδυάζουμε την χριστιανική πίστη μας με την καλοπέραση, τις ανέσεις, τις ευκολίες. Θεωρούμε ότι, εφόσον πιστεύουμε στον Χριστό, όλα πρέπει να μας πηγαίνουν καλά.
Να είμαστε υγιείς, να έχουμε χρήματα και ανέσεις, να μην έχουμε πειρασμούς και θλίψεις.
Η ΑΓΙΑ ΦΕΒΡΩΝΙΑ έζησε την εποχή των διωγμών, όταν διοικούσε την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ο Διοκλητιανός.
Η ΑΓΙΑ Φεβρωνία, τη μνήμη της οποίας τιμά η Εκκλησία στις 25 Ιουνίου, ήταν περιζήτητη νύμφη για την σωματική της ομορφιά.
Το ίδιο όμως έλαμψε και η αγνή ψυχή της.
Για το λόγο αυτό σε ηλικία 17 ετών, επέλεξε το δρόμο της άσκησης και της εγκράτειας στο μοναστήρι όπου ηγουμένη, ήταν η Θεία της, Βρυένη και βρισκόταν στην Μεσοποταμία (στην πόλη της Νισιβέως, που λέγεται Αντιόχεια της Μυγδονίας και βρισκόταν στα σύνορα του Βυζαντινού και Περσικού κράτους).
Γρήγορα, πάρα το νεαρό της ηλικίας της, προσαρμόσθηκε στους δύσκολους κανόνες της μοναχικής ζωής βρίσκοντας παράλληλα και χρόνο για να μελετά και να εμβαθύνει τις γραφές.
Έγινε δε υπόδειγμα ανάμεσα στις άλλες μοναχές για τη σύνεση της το ζήλο της, την προθυμία της και το ταπεινότης φρόνημα.
Κάποια μέρα όμως, ένα στρατιωτικό σώμα το οποίο κατεδίωκε χριστιανούς, με επικεφαλής το Σελήνο (288 μ. Χ.) έφτασε και στο μοναστήρι της Φεβρωνίας.
Οι άλλες μοναχές κατόρθωσαν να διαφύγουν, η Αγία όμως η οποία ήταν άρρωστη δεν κατόρθωσε να μετακινηθεί. Κοντά της παρέμειναν η ηγουμένη Βρυένη και η αδελφή Θωμαΐς.
Οι στρατιώτες, μόλις αντίκρυσαν τη Φεβρωνία, έμειναν έκπληκτοι από την ομορφιά της. Άφησαν, λοιπόν, τρεις άνδρες να τη φρουρούν και οι υπόλοιποι γύρισαν και το ανέφεραν στον αρχηγό τους Σελήνο.
Αυτός αμέσως διέταξε και την έφεραν μπροστά του και την πίεσε με κάθε τρόπο να αλλαξοπιστήσει.
Πρότεινε στη Φεβρωνία να τη δώσει σύζυγο στον ανεψιό του Λυσίμαχο, που κοντά του θα γνώριζε μεγάλη δόξα.
Βλέποντας ο Σελήνος τη σταθερότητα της Αγίας, εξοργίστηκε. Το θεώρησε προσβολή στο πρόσωπο του και απιστία στους Θεούς του.
Την οδήγησε μέσα στο στάδιο, για να την υποβάλει σε βασανιστήρια. Πραγματικά, η σκληρότητα των βασανισμών ήταν τόσο μεγάλη, που και οι θεατές ειδωλολάτρες έφριξαν και συγκλονίστηκαν.
Η Αγία, γνωρίζοντας τον “κλήρο” που είχε λάβει ως Χριστιανή από το Θεό, ότι το μαρτύριο σώζει, έμεινε σταθερή μέχρι το τέλος. Απηυδισμένος ο Σελήνος διέταξε να την αποκεφαλίσουν.
Έτσι η Αγία Φεβρωνία, με την πίστη της και την υπομονή της στα βασανιστήρια, παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή της στον Χριστό, που τόσο αγάπησε στη ζωή της.
Η τίμια καρά της Αγίας Φεβρωνίας φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου Αγίου Όρους, μέσα σε περίτεχνη ασημένια λειψανοθήκη (στο κέντρο) μαζί με τμήμα των Αγίων Δώρων (αριστερά) και λείψανο του Αγίου Μιχαήλ, επισκόπου Συνάδων (δεξιά).
Απολυτίκιο : Ήχος γ:. Την ωραιότητα.
Ως της ασκήσεως ρόδον ηδύπνευστον, οσμήν αθλήσεως τω κόσμο έπνευσας, εις οσμήν μύρων του Χριστού δραμούσα ασχέτω πόθω όθεν ως παρθένος και οσίαν και μαρτυρά θαυμαστών εδόξασε Φεβρωνία ο Κύριος, ώ πρέσβευε υπέρ των βοώντων χαίρε σεμνή οσιομάρτυς.
Σας Ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος