ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΙ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Προκαλεί συγκίνηση ένα αυθόρμητο περιστατικό που συνέβη σε ένα πολυκατάστημα του Βόλου.
Μια μητέρα που έκανε τα ψώνια της, διαπίστωσε στο ταμείο ότι τα λεφτά που είχε μαζί της, δεν επαρκούσαν για να καλύψουν το κόστος.
Τότε άρχισε να αφαιρεί αγαθά από το καλάθι της.
Ένας πελάτης που περίμενε στην σειρά, διακριτικά και χωρίς να θέλει να την εκθέσει, έσκυψε δίπλα της, πήρε από τα πόδια της ένα χαρτονόμισμα και της το έδωσε, ενημερώνοντας την, ότι μόλις έπεσε από την τσάντα της.
Έτσι συνέδραμε στην ανάγκη της, χωρίς τυμπανοκρουσίες και αυτοπροβολές.
Πολλές φορές παρακινηθήκαμε, είτε από την συνείδησή μας, είτε και από τον περίγυρό μας, να ασκήσουμε Φιλανθρωπία.
Η συνείδηση είναι η δυνατότητα ενός οργανισμού, η οποία του επιτρέπει, σε προέκταση των αισθήσεων του, να γνωρίζει και να κατανοεί τον εαυτό του, το περιβάλλον του, τα συμβαίνοντα γύρω του και μέσα του.
Να έχει το δυνατόν την αίσθηση της “θέσης” και της σημασίας του στον κόσμο, καθώς και τον αντίκτυπο των πράξεων του.
Η φιλανθρωπία είναι συνήθως, μια πράξη στιγμιαία και ευκαιριακή, που στόχος της είναι η παροχή βοήθειας και η ανακούφιση, σε κάποια δύσκολη κατάσταση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν δημιουργείται μια μόνιμη σχέση συμπαράστασης και αλληλεγγύης εκείνου, που την ασκεί τη φιλανθρωπία, με τους επωφελούμενους.
Η Φιλανθρωπία συνδέεται με έννοιες, όπως η Φιλία και η Φιλαλληλία.
Πρόκειται για πρωτοβουλίες ιδιωτών ή ιδρυμάτων, που έχουν στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής ανθρώπων και την ενίσχυση δεινοπαθούντων συνανθρώπων.
Δείχνουμε συμπαράσταση, όταν νοιώθουμε άσχημα για κάποιον άλλον, βλέποντας την κατάσταση από τη δική μας οπτική.
Η συμπαράσταση δεν αντιμετωπίζεται πάντα θετικά, αυτό ισχύει ιδιαίτερα, αν το άτομο στο οποίο δείχνεις συμπόνια νιώθει, ότι το λυπάσαι.
Η συμπόνια αποτελεί επίσης ένδειξη σεβασμού για την κατάσταση του άλλου, ακόμα κι αν δεν μπορείς να ταυτιστείς προσωπικά μαζί του.
Δεν υπάρχει τίποτε ομορφότερο από τη χαρά που νιώθει κανείς, όταν προσφέρει βοήθεια σ’ αυτούς, που την χρειάζονται.
Είναι το συναίσθημα ψυχικής ισορροπίας και της πληρότητας, που αισθάνεται ένας άνθρωπος, όταν δίνει απλόχερα στήριξη και αγάπη, όπου υπάρχει ανάγκη.
Ο Αριστοτέλης αιώνες πριν είχε διδάξει, πως “η μόρφωση του μυαλού, χωρίς τη μόρφωση της καρδιάς, δεν είναι καθόλου μόρφωση”.
Οι αξίες του αλτρουισμού, της ανιδιοτέλειας και της φιλανθρωπίας, ενδυναμώνουν μια κοινωνία και συμβάλουν στην αντιμετώπιση της κοινωνικής αδικίας.
Είναι ο ίδιος δρόμος της άνευ όρων αγάπης, που δίδαξε με το παράδειγμα ζωής του, ο Ιησούς.
Η ανιδιοτελής προσφορά στον συνάνθρωπο, ανακηρύχτηκε μέσα από τις πράξεις του Ιησού, σε έναν ανώτερο τρόπο ζωής, που οδηγεί τελικά στην πραγματική ευτυχία.
Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελούν ο Αλέκος και η Ναυσικά, ένα ζευγάρι Ελλήνων, που πήραν την απόφαση να ταξιδέψουν, ως την Τανζανία.
Μια φτωχή χώρα της Αφρικής και να χτίσουν εκεί, από το μηδέν ένα ορφανοτροφείο για τα παιδιά, που ζουν χωρίς θαλπωρή.
Τέτοιες σημαντικές κινήσεις μπορούν να αποτελέσουν κινητήριο δύναμη, για μια μεγαλύτερη αλλαγή!
Όταν ο σκοπός είναι τόσο υψηλός, ακόμα και η παραμικρή ενέργεια που γίνεται με αίσθημα ανιδιοτέλειας, μπορεί να αποτελέσει την αφορμή, για κάτι ρηξικέλευθο, που θα έχει άμεσα θετικές συνέπειες στον άνθρωπο.
Η αγάπη προς τον πλησίον εδραιώνει το αίσθημα συντροφικότητας και αμβλύνει τη μοναξιά.
Καθιστά τον άνθρωπο ανεκτικό, αισιόδοξο, υπομονετικό, εύπιστο.
Ενεργοποιεί το άτομο και ενισχύει τη δημιουργικότητα του.
Απαλύνει τον πόνο καθώς γονιμοποιεί λόγια παρηγοριάς και πράξεις Φιλανθρωπίας.
Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα, που χαρακτηρίζεται από ανιδιοτελές ενδιαφέρον, έντονη στοργή, φιλική διάθεση και αγνές προθέσεις προς κάποιο άλλο άτομο.
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος