ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΣΥΔΟΣΙΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Όπως σε όλα τα αγαθά, έτσι και στην ελευθερία υπάρχουν δυστυχώς και διαστρεβλώσεις και παρανοήσεις.

Ξεχνούμε ότι ελευθερία δεν σημαίνει, ασυδοσία.

Στην ελευθερία, δεν σημαίνει μόνο απολαβή προσωπικών δικαιωμάτων, κυρίως σημαίνει εκ μέρους μας, ανάληψη ευθύνης και υποχρεώσεων, πρωτίστως σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων.

Ελευθερία δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση είμαι ελεύθερος να πράξω ότι θέλω, όπως το θέλω, με τις συνθήκες που το θέλω, όπως πολλοί θέλουν να πιστεύουν.

Η πραγματική ελευθερία σχετίζεται με την ανάληψη της ευθύνης του εαυτού μας, ως άτομο και ως μέλος μιας κοινωνίας και τον βαθμό αντίληψης του, σε προσωπικό επίπεδο.

Αυτά βέβαια συμβαίνουν σε καθεστώτα με αληθινή Δημοκρατία, γιατί σε άλλα πολιτεύματα και ολοκληρωτικά καθεστώτα, χωρίς δημοκρατικές δομές, όλα τα παραπάνω είναι ουτοπικά και δεν ισχύουν ούτε καν στα χαρτιά.

Όπως στα φανάρια της πόλης, όταν εμείς έχουμε πράσινο, έχουν κόκκινο κάποιοι άλλοι και το αντίστροφο.

Έτσι και στην ελευθερία υπάρχει, όσο και εγώ αποδέχομαι ελευθερίες των άλλων, που περιορίζουν ταυτόχρονα, τα δικά μου θέλω ή για την ακρίβεια εκπληρώνεται, κάτω από συγκεκριμένο όριο και προϋποθέσεις.

Ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί την ελευθερία ύψιστο αγαθό, συνυφασμένη με την προσωπική του ευτυχία, η οποία όμως τις περισσότερες φορές συνοδεύεται, από πολλά εμπόδια και περιορισμούς.

Παράγοντες όπως, οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, ο πόλεμος, τα πολιτικά συμφέροντα, οι πεποιθήσεις, η εγκληματικότητα, ο συγκεντρωτισμός της εξουσίας, η βία.

Αλλά και η έλλειψη παιδείας και η άγνοια, η εσωτερική μοναξιά, οι ανασφάλειες και ο φόβος στερούν τις προσπάθειες μας, για διασφάλιση της ελευθερίας.

Η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί, ένα από τα βασικά πανανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία αναγνωρίζονται από το διεθνές δίκαιο.

Βέβαια η ελευθερία της έκφρασης δεν είναι ανεξέλεγκτη, έχει κάποια όρια. Ο καθένας μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη και την άποψη του, αρκεί να μη παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων ή του κοινωνικού συνόλου.

Και είναι απόλυτα λογικό, να περιορίζεται μέχρις εκεί, που ξεκινούν τα δικαιώματα του κάθε συνανθρώπου μας.

Γι’ αυτό είναι χρέος και καθήκον, του κάθε λογικά σκεπτόμενου ανθρώπου να εκφράζεται κατά τέτοιο τρόπο, που να μην προσβάλλει με τις απόψεις του.

Να μην αφήνει μηνύματα, μέσω της οποιασδήποτε τέχνης εκπροσωπεί, μίσους, μισαλλοδοξίας, ρατσισμού ή και μηνύματα που να προσβάλλουν την τιμή, την υπόληψη και αξιοπρέπεια των συνανθρώπων μας, το ήθος, τους θεσμούς, την πίστη και τη θρησκεία των άλλων.

Σε καμία περίπτωση δεν έχουμε το δικαίωμα να παραβιάζουμε τα δικαιώματα των άλλων συνανθρώπων μας, επειδή προστατευόμαστε, από την ελευθερία της έκφρασης.

Η προστασία της ελευθερίας της έκφρασης ένα και μόνο σκοπό πρέπει να εξυπηρετεί, την προστασία των αξιών και παραδόσεων, που εκφράζεται σε μια κοινωνία.

Αν εξετάσουμε διαχρονικά και σε βάθος την ανθρώπινη ιστορία, θα δούμε ότι έχει χυθεί ανυπολόγιστο σε ποσότητα αίμα, για αυτό που ονομάζουμε ελευθερία.

Αγώνες και συγκρούσεις για εθνική ελευθερία και ανεξαρτησία.

Αγώνες για κοινωνική ελευθερία, μέσω αντίστοιχων κοινωνικών αγώνων και διεκδικήσεων, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατάργηση δουλειάς κ.α.

Όλα αυτά για την ελευθερία, ένα πολύτιμο αγαθό στον άνθρωπο, που μόνο όταν την στερηθεί (εθνικά, κοινωνικά, εγκλεισμό στη φυλακή), μπορεί να την εκτιμήσει σε όλη την έκταση της.

Η ελευθερία είναι αλληλένδετη με την υπευθυνότητα των λόγων, των πράξεων και των συμπεριφορών μας απέναντι σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε κοινωνικό- νομικό- θεσμικό πλαίσιο, σε κάθε μορφή εξουσίας, μα πάνω απ’ όλα και όλους στον ίδιο μας τον εαυτό.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος