ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ…..

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

Μια’ κυρία, όχι και πολύ νέα, οδηγούσε το αυτοκίνητό της. Σε μια στροφή το αυτοκίνητο έπεσε σ’ ένα χαντάκι και η κυρία μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με αρκετά τραύματα.

Ο γιατρός αφού την εξέτασε και της επέδεσε τα τραύματα, άρχισε να υπαγορεύει, στον βοηθό γιατρό του :

– Γράψε σε παρακαλώ, θλάση πλευράς, εξάρθρωση ωμοπλάτης, εκδορά … πόσων ετών είσθε, κυρία μου;

– Τριάντα πέντε ψιθύρισε, η τραυματισμένη.

– Και σοβαρή απώλεια μνήμης!

ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ

Γιατί αυτή η καταφυγή στο ψέμα προκειμένου να κρύψουμε τα χρόνια μας;

Τα χρόνια που μας χάρισε ο Θεός και που, το λιγότερο, θα έπρεπε να τα βιώνουμε σαν ευλογία Θεού!

Και ειλικρινά πόσο αυτό το ψέμα, αλλάζει την πραγματικότητα;

Δεν θα άξιζε γι’ αυτό το δώρο του Θεού, να λέμε μύρια “ευχαριστώ”. Γιατί άλλοι συνάνθρωποί μας, έφυγαν από αυτήν τη ζωή πολύ νέοι.

Και…. γιατί υποτιμούμε την νοημοσύνη των άλλων; Δεν μπορούν περίπου να καταλάβουν τα χρόνια μας;

Για κάποιες, είναι ζήτημα επαγγελματικής ασφάλειας, καθώς δεν είναι λίγες οι δουλειές που χάνονται, όσο περνούν τα χρόνια.

Για άλλες, το κοινωνικό στίγμα είναι κάτι που θα προτιμούσαν να αποφύγουν, δεδομένου ότι πολύς κόσμος αλλάζει τον τρόπο που “βλέπει” μια γυναίκα, όταν μάθει την ηλικία της.

Μπορεί να φαίνεται αναχρονιστικό ή και αμήχανο, αλλά είναι γεγονός, ότι μπροστά στην τόση βαρύτητα που δίνει η κοινωνία στη γυναικεία ηλικία, πολλές θα προτιμούσαν να κρατήσουν τη δική τους, για τον εαυτό τους.

Και ναι, υπάρχουν κι εκείνες που κρύβουν την ηλικία τους, γιατί έτσι πιστεύουν ότι θα έχουν καλύτερες πιθανότητες, για προσωπική ζωή αλλά πριν τις κατηγορήσει κάποιος, ας θυμηθεί την περίπτωση ενός 60άρη ηθοποιού, που έλεγε ότι βλέπει τις 40άρες, σαν θείες του.

Το δίλημμα είναι το εξής : Να λες ή να μη λες την ηλικία σου;

Μπορεί η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στις γυναίκες να ξορκίζεται με botox και uplifting σλόγκαν “οι 30άρες είναι οι νέες 20άρες”, όμως η αλήθεια είναι ότι το να πεις απεριόριστα την ηλικία σου παραμένει ακόμη και σήμερα ένα θέμα ταμπού – όχι μόνο για τις γυναίκες – αλλά και για τους άνδρες.

Λέγεται age fabrication και αυτό που συμβαίνει, όταν κάποιος κρύβει ή λέει ψέματα για την ηλικία του και φυσικά, όταν λέμε κάποιος, εννοούμε τις γυναίκες.

Οι λόγοι είναι πολλοί και απείρως πιο πολύπλοκοι, από τη ματαιοδοξία που είναι μια απάντηση, η όποια απομόνωσή της δεν λέει πολλά.

Η καθημερινή εμπειρία έχει να πει, ότι πολύ συχνά οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο την ηλικία τους, τον τρόπο που μεγαλώνουν :

Κάποιοι νοιώθουν μεγαλύτεροι απ’ ότι είναι πραγματικά και κάποιοι μικρότεροι.

Το πόσο σπουδαία είναι αυτή η διαπίστωση προκύπτει από διάφορες μελέτες που δείχνουν ότι η “υποκειμενική ηλικία”, το ποσό ετών αισθάνεται ο καθένας, δηλαδή, κι όχι το πόσον αντικειμενικά είναι, μπορεί να αποτελέσει πρόβλεψη για ζητήματα υγείας.

Οι επιστήμονες εδώ και καιρό προβληματίζονται πάνω στο συγκεκριμένο φαινόμενο.

Σταδιακά ανακαλύπτουν ότι αυτό που γνωρίζουμε ως “αντικειμενική ηλικία”, μπορεί να είναι καθοριστικός παράγοντας για την κατανόηση των αιτίων, εξαιτίας τω ν οποίων κάποιοι άνθρωποι πραγματικά ανθίζουν, όσο μεγαλώνουν και κάποιοι άλλοι κυριολεκτικά μαραίνονται.

“Ο βαθμός στον οποίο μεγαλύτεροι ενήλικες αισθάνονται πολύ νεώτεροι από ό,τι είναι, μπορεί να καθορίσει σημαντικές αποφάσεις, τόσο για την καθημερινότητά τους, όσο και για το απώτερο μέλλον τους”, εξηγεί ο Βrian Nosek, από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια.

Ένα από τα ενδιαφερόμενα σκέλη αυτής της έρευνας έχει διερευνήσει τον τρόπο, που η υποκειμενική ηλικία αλληλοεπιδρά με την προσωπικότητά μας.

Είναι πλέον ευρέως αποδεκτό, ότι οι άνθρωποι τείνουν να γίνονται πιο ευαίσθητοι μεγαλώνοντας, λιγότερο εξωστρεφείς και σίγουρα όχι ιδιαίτερα ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες.

Είναι ενδιαφέρον, επίσης, ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται νεότεροι από την πραγματική ηλικία τους, βάσει των ερευνών γίνονται πιο ευσυνείδητοι με τα χρόνια.

Διατηρούν καλύτερα ανακλαστικά, παρά, τη φυσιολογική γήρανση και κερδίζουν ένα είδος σοφίας, που ναι μεν έρχεται με την πάροδο των ετών, αλλά δεν τους καταδικάζει σε απόλυτες απόψεις, σε φθορά της φυσικής κατάστασης και σε απώλεια της ενέργειάς τους και της όρεξής, για ζωή και νέες εμπειρίες τους.

Σε κάθε περίπτωση οι επιστήμονες προσπαθούν να αντιμετωπίσουν, να αφομοιώσoυν και να χρησιμοποιήσουν, όλη αυτή τη γνώση που συγκεντρώνεται, για τις διάφορες υποκειμενικής και αντικειμενικής ηλικίας, με στόχο στο απώτερο μέλλον, να είναι σε θέση να προλαμβάνουν προβλήματα υγείας, αλλά και να εξασφαλίσουν καλύτερη ποιότητα ζωής, φύλλου, φυσικής κατάστασης και εν γένει, καταπόνησης του οργανισμού, μέσα στα χρόνια.

Δεν γελοιοποιούμε τον εαυτό μας; Δεν πέφτουμε στο αμάρτημα του ψεύδους;

Η αγωνία μας ας είναι όχι πόσων χρόνων είμαστε, αλλά πόσες πράξεις αγάπης κάναμε.

Όχι πόσο φαινόμαστε, αλλά με τι γεμίζουμε τη ζωή μας. Όχι πόσο άσπρα μαλλιά έχουμε, αλλά πόσες πράξεις θυσίας, προσφοράς, καλοσύνης και μακροθυμίας κάναμε.

Τα χρόνια δεν μετριούνται, αλλά ζυγίζονται από το χέρι του Θεού. Σημασία έχει με τι τα γεμίζουμε.

Απαξιώνουν τον προορισμό μας τέτοιου είδους έγνοιες και φροντίδες. Ευτελίζουμε την ζωή μας, με τέτοιου είδους αγωνίες.

Είναι δυστυχία να κατακτήσουμε άξονα της ζωής μας το “φαίνεσθε”, την ομορφιά, τα οποία έχουν ημερομηνία λήξεως.

Μας αξίζει να επικεντρώσουμε τα ενδιαφέροντά μας στα ουσιώδη της ζωής.

Ας απεγκλωβιστούμε από γελοιότητες και ας γεμίσουμε τη ζωή μας, με την παρουσία της αγάπης του Θεού.

Με ό,τι αντέχει μέχρι την αιωνιότητα, με ότι δίνει φως και άρωμα αγνότητας στη ζωή μας.

Και τότε το μέλημά μας, δεν θα είναι να κρύβουμε τα χρόνια μας, αλλά αυτά τα χρόνια – χάρισμα του Θεού σε μας – να τα αξιοποιούμε για τον αγιασμό μας, για την σωτηρία μας μέσα στο κλίμα της θυσιαστικής αγάπης, της ανιδιοτελούς, της σιωπηλής, της διακριτικής.

Για να υπενθυμίζει η παρουσία μας, τον Θεό της αγάπης.

 

Πηγή : Χριστιανικό Περιοδικό ” ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

 

Με εκτίμηση

Δημήτρης Μητρόπουλος