ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ

ΛΕΕΙ ΕΝΑΣ ΡΩΣΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ…

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Κάποτε, λέει ένας ρωσικός μύθος, ένας παραπονιόταν για την τύχη του λέγοντας:

-Τι Θεός είναι αυτός να στέλνει στους άλλους τα πλούτη και σ’ εμένα να μην δίνει τίποτε.

Ένας γέροντας άκουσε τα λόγια του και αφού τον πλησίασε του είπε.

– Είσαι τόσο φτωχός όσο πιστεύεις;

Και παίρνοντάς του το δεξί χέρι τον ρώτησε πάλι.

– Θέλεις να σου κόψω αυτό το χέρι για χίλια ρούβλια;

– Ας λείπουν…..ας λείπουν, δεν θέλω.

– Ούτε το αριστερό σου ;

– Μήτε αυτό θέλω.

– Συγκατατίθεσαι να σε τυφλώσω για δέκα χιλιάδες ρούβλια;

– Θεός φυλάξει! Ούτε για εκατό χιλιάδες ρούβλια δεν δίνω τα ματάκια μου.

– Βλέπεις πόσα πλούτη σου χάρισε ο Θεός και παραπονείσαι; είπε ο σοφός γέροντας.

Και σκέφτηκα:

Μήπως η αυτάρκεια ως τρόπος ζωής, έχει εξοριστεί από τη ζωή μας;

Η αυτάρκεια είναι ένα από τα μεγάλα όνειρα της ανθρώπινης ζωής. Να μη μας λείπει κάτι που να μας κάνει να αισθανόμαστε ότι στερούμαστε.

Αυτός που μπορεί να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του, τουλάχιστον τις πιο βασικές θεωρείται αυτάρκης.

Αυτός που δεν εξαρτιέται από τους άλλους θεωρείται αυτάρκης.

Αυτός που έχει εξουσία στο εαυτό του και στους άλλους, αλλά και στις περιστάσεις της ζωής, θεωρείται αυτάρκης.

Η αυτάρκεια είναι ένας φυσικός πλούτος και η πολυτέλεια μια τεχνητή φτώχεια.

Αλήθεια, δεν έχουμε όλοι αρκετά, για να είμαστε ευχαριστημένοι και ευχαριστιακοί;

Μήπως ταλαιπωρούμε τους εαυτούς μας και τους δικούς μας με τα άπληστα όνειρα μας.

Εξαντλούμεθα με τα παράπονά μας και δεν μένει χρόνος και διάθεση να χαρούμε ότι έχουμε.

Έλεγε ο σοφός Πιττακός :

Αγαπώ το σπίτι μου στο οποίο δεν βλέπω τίποτε περιττό και στο οποίο βρίσκω καθετί απαραίτητο.

Ας θυμηθούμε κάτι γνωστό, μα ωστόσο και αναγκαίο, να το επαναλαμβάνουμε : Πως “η ευτυχία δεν έγκειται στο έχει μας, αλλά στο είναι μας”.

Δεν πρέπει να περιμένουμε να βιώσουμε κάτι το εντυπωσιακό, για να καταλάβουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι.

Η ευτυχία πηγάζει από μια στάση εμπιστοσύνης, απέναντι στη ζωή.

Είναι σαν μια αίσθηση εσωτερικής γαλήνης, που υπάρχει στο υπόβαθρο όλων των εμπειριών, ακόμα και των πιο δυσάρεστων.

Αφού δεν μπορούμε να αγοράσουμε την ευτυχία μπορούμε οι ίδιοι να μάθουμε πως να είμαστε πιο ευτυχισμένοι.

Πως μπορούμε να το επιτύχουμε;

Με το να μοιραζόμαστε τα θετικά γεγονότα της ζωής μας με άλλους και να τους λέμε πόσο εκτιμάμε τη στιγμή.

Αυτός είναι πιθανόν ο καλύτερος τρόπος, για να απολαύσουμε την ευχαρίστηση των θετικών γεγονότων της ζωής μας.

Να φέρνουμε στο μυαλό μας τις θετικές αναμνήσεις.

Το να θυμόμαστε τις θετικές στιγμές που βιώσαμε στο παρελθόν ενισχύει τη ψυχική μας ευεξία.

Είναι αναγκαίος ένας προβληματισμός. Νομίζουμε στ’ αλήθεια πως αν όλα όσα ονειρευόμαστε και επιθυμούμε τα είχαμε, θα είμαστε και πάλι ευχαριστημένοι; Η θα ζητούσαμε και άλλα και άλλα.

Μια πολύ ωραία επεξήγηση για το φαινόμενο της ανθρώπινης απληστίας έρχεται μέσα από την αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα από τον Αριστοτέλη.

Σύμφωνα λοιπόν με τα λεγόμενα του, οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίζουν την τάση τους για πλούτο, κατανοώντας ότι τα χρήματα είναι ένα μέσο για την επίτευξη των στόχων μας.

Άρα όταν κάνει κάποιος μια αγορά θα πρέπει το αντικείμενο που επιλέγει να έχει μεγαλύτερη αξία από το ποσόν το οποίο δαπανήθηκε, αφού σε διαφορετική περίπτωση δεν θα το έχει πραγματική ανάγκη.

Με τον ίδιο τρόπο αν σκεφτούμε το σήμερα και την εποχή της απληστίας στην οποία ζούμε, καταλαβαίνουμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του να είναι κανείς ελεύθερος, από την ανάγκη του για πλούτο είναι η ίδια του η τάση για απληστία και ” ασφάλεια”.

Πηγή : Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος