ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ …… ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Βοτανολόγος, αλλά με πάθος στη δουλειά του, μάζευε φυτά στις Άλπεις. Μαζί του είχε και έναν έμπειρο οδηγό, με τον μικρό του γιό.

Μέσα στην αγωνιώδη αναζήτησή τους να βρουν όσο το δυνατόν πιο σπάνια φυτά, είδαν σ’ ένα απόκρημνο μέρος ένα, πράγματι, πολύ σπάνιο φυτό.

Σκίρτησε η καρδιά του επιστήμονα. Αλλά το μέρος τον τρόμαξε, τον αποθάρρυνε. Έβλεπε πως μόνο ένα μικρό ελαφρύ σώμα θα μπορούσε να το πλησιάσει.

Τόλμησε, τότε να παρακαλέσει τον οδηγό του, να δέσουν από τη μέση τον μικρό και να τον κατεβάσουν στο σημείο εκείνο. Του πρότεινε μάλιστα και μεγάλη αμοιβή.

Ο μικρός στην αρχή φοβήθηκε. Γρήγορα του ήρθε μια φωτεινή ιδέα και απάντησε, αντί για τον πατέρα του.

_ Μάλιστα, κύριε, κατεβαίνω, αλλά το σχοινί να το κρατάει ο πατέρας.

Πόσο συγκινητική είναι η εμπιστοσύνη του παιδιού, στην καρδιά του πατέρα! Στα στιβαρά χέρια!

Μου έχεις εμπιστοσύνη? Σκεφτείτε για λίγο πόσες φορές έχετε κάνει αυτήν την ερώτηση, καθώς επίσης και πόσες φορές, έχετε δεχτεί αυτήν την ερώτηση.

Η οικοδόμηση μιας σχέσης εμπιστοσύνης με τα παιδιά σας είναι σημαντική, καθώς αυτό επηρεάζει την επίδραση, που μπορείτε να έχετε στην ανάπτυξή τους.

Δεν έχει να κάνει με το να σας λένε τα πάντα ή να είναι φίλοι σας, αλλά με το να αντιλαμβάνονται, ότι είστε κάποιος στον οποίο μπορούν να βασιστούν και να μοιραστούν μαζί του, αυτό που πρέπει και όταν πρέπει.

Έτσι, πρέπει να ξεκινήσετε με σεβασμό, για να κερδίσετε την εμπιστοσύνη των παιδιών σας, αναγνωρίζοντας πως είναι άτομα με τις δικές τους απόψεις.

Πρέπει επίσης να τους επιτρέψετε, να αισθάνονται ευάλωτα και να κατανοούν τυχόν προβλήματα που μπορεί να έχουν.

Οι γονείς και τα παιδιά έχουν άνιση σχέση. Οι πρώτοι θέλουν τους κανόνες και τις κατευθυντήριες γραμμές και λαμβάνουν τις τελικές αποφάσεις.

Οι τελευταίοι θα πρέπει μεν να εκφράζονται και να έχουν το δικαίωμα, να διατυπώνουν τις αντιρρήσεις και τις διαφορετικές απόψεις τους, ωστόσο, τελικά, πρέπει να υπακούουν στους γονείς τους.

Εν ολίγοις, αν ακολουθήσετε αυτόν τον δρόμο, κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, πιθανότατα τα παιδιά σας δεν θα αποστασιοποιηθούν και θα διατηρήσουν σε υγιή και αναμενόμενα πλαίσια την προσπάθειά τους για αυτονομία, κατά τη διάρκεια των εφηβικών τους χρόνων.

Έτσι δεν είναι η ζωή?

Κάποτε βρισκόμαστε μπροστά σε γκρεμούς, σε βάραθρα, σε δυσκολίες, σε χαράδρες, χάνουμε την ψυχραιμία μας, παραλύουν οι δυνάμεις μας, νοιώθουμε ανίσχυροι.

Αυτοέλεγχος είναι η απάντηση, μόνο που δεν είναι τόσο απλό! Προφανώς και ο αυτοέλεγχος είναι το ζητούμενο, ως απάντηση στο πως μπορώ να γίνω πιο ψύχραιμος, δεν υπάρχει όμως κουμπί αυτοελέγχου, που το πατώ και είμαι εντάξει.

Αλλά αν βαθειά πιστέψουμε, πως της ζωής μας το σχοινί το κρατά το στοργικό και δυνατό χέρι του Θεού!

Τότε όλα αλλάζουν. Όποιες και αν είναι οι χαράδρες, είτε αρρώστιες λέγονται, είτε κρίσεις οικονομικές λέγονται, είτε εγκαταλείψεις, είτε προσδοκίες απραγματοποίητες, είτε μοναξιές, είτε συκοφαντίες, όποιες και να είναι, εμείς νοιώθουμε ασφαλείς.

Αυτή η σιγουριά δίνει αντοχές και κουράγιο, δίνει ηρεμία, φέρνει εσωτερική ισορροπία, προσφέρει αισιοδοξία και φέρνει πίσω τις χαμένες ελπίδες.

Ξαναβρίσκεις τον ύπνο σου, φυγαδεύονται οι αγωνίες, είσαι ήρεμος, γαλήνιος, θετικός, αποφασίζεις να πολεμήσεις, να ξαναβρείς το χαμένο σου θάρρος.

Το θάρρος πάντα σπανίζει, αλλά σήμερα το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ.

Χρειαζόμαστε την πανίσχυρη εκείνη δύναμη που μας επιτρέπει να ξεπερνάμε τα εμπόδια, να πολεμάμε, για το σωστό, να υπηρετούμε τους άλλους, να τολμάμε αλλαγές.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να νιώσουν ασφάλεια και αποδοχή σε κάθε είδους σχέση. Το ζητούμενο όμως στις διαπροσωπικές μας σχέσεις οποιουδήποτε τύπου, είναι να καταφέρουμε να καλλιεργήσουμε ανάμεσά μας, να δώσουμε και να λάβουμε μεταξύ μας, το αίσθημα εμπιστοσύνης και συναισθηματικής ασφάλειας.

Όταν αυτό μπορεί να υπάρξει, τότε βιώνουμε την αγάπη, την χαρά, την πληρότητα.

Απελευθερώνονται όλες μας οι εσωτερικές δυνάμεις, αισθανόμαστε δυνατοί και γεμάτοι αυτοπεποίθηση.

Μπορείς, υπομένοντας δοξολογικά, να περιμένεις ένα καλύτερο αύριο, αν έχεις την κατά Θεόν σοφία να μην κοιτάζεις τον Θεό μέσα από τις περιστάσεις, αλλά τις περιστάσεις μέσα από το Θεό.

Πηγή : Μηνιαίον Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”

Σας ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος