ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ

ΕΓΙΝΕ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑ ΤΟ 1992

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Τοπική κυβέρνηση νομοθέτησε άδικα. Ο κόσμος αντέδρασε.

Όχι με πάνω και συνθήματα. Ούτε με υψωμένες γροθιές. Ούτε με το κλείσιμο των δρόμων. Ούτε με καταστροφές ξένων περιουσιών, ούτε με τραυματισμούς.

Χρησιμοποίησε κάτι πρωτότυπο και … δυνατότερο.

Το γέλιο!

Πενήντα χιλιάδες διαδηλωτές γελούσαν κάτω από το γραφείο του κυβερνήτη. Κι αυτός; Παραιτήθηκε!

Ο Νόμος καταργήθηκε!

Το γέλιο “νίκησε και ο κόσμος ειρήνευσε”.

Και σκέφτηκα :

Το γέλιο λοιπόν, δύναμη! Έμφυτο χάρισμα. Ανεκτίμητο δώρο του Δημιουργού μόνο στον άνθρωπο.

Από όλα τα πλάσματα μόνο ο Άνθρωπος γελά συνειδητά.

Η επίδραση του γέλιου στη σωματική, ψυχική, και διανοητική κατάσταση του ανθρώπου, έχει μελετηθεί επισταμένως από τη δεκαετία του ’60.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες ερχόμαστε στον κόσμο προικισμένοι με την ενστικτώδη στάση να γελάμε και νά έχουμε αυτή την αίσθηση που παρουσιάζετε με παιγνιώδη τρόπο, ως αντίδραση στους πόνους.

Αν και το γέλιο συχνά πυροδοτείται από πράγματα που είναι αστεία δεν έχει σχέση με “το αστείο”.

Οι μελέτες έχουν αποδείξει ότι το γέλιο είναι φυσικό αντίδοτο στο στρες.

Γελά ο άνθρωπος να αποφορτισθή. Να δώση άρωμα χαράς στην καθημερινότητά του. Να χαλαρώσει. Να μεταβάλλει το φαρμάκι σε φάρμακο!

Το γέλιο δεν αλλάζει τα πράγματα απλώς, παίζει τον ρόλο του υαλοκαθαριστήρα.

Η βροχή, η μπόρα συνεχίζεται, αλλά εμείς βλέπουμε και ταξιδεύουμε, για να φτάσουμε στον προορισμό μας.

Το γέλιο δεν είναι καθόλου γελοία υπόθεσις. Ούτε πολυτέλεια. Έχει αξία. Είναι ανάγκη. Ζωή χωρίς γέλιο, ζωή συννεφιασμένη.

Το γέλιο αποκαλύπτει την προσωπικότητά μας. Το εγώ μας. Το ψυχογράφημά μας.

Αποκαλύπτει τον δείκτη καλλιέργειας και πολιτισμού μας. Οι άνθρωποι γελούν χαρούμενα, ζεστά, θελκτικά, ξεκαρδιστικά, περιφρονητικά, χαιρέκακα, ζηλόφθονα, ψυχρά.

Έχει ποιότητα το γέλιο. Γέλιο που ξεκουράζει, ανακουφίζει. Και γέλιο που στάζει δηλητήριο και απορροφά.

Η επιλογή είναι θέμα ήθους, καρδιάς, αρετής. Ας γελούμε αλλά ας μην πληγώνουμε, ας γελούμε αλλά ας μη προκαλούμε πόνο.

Ας γελούμε αλλά ας μην ξύνουμε πληγές. Ας μην γελούμε εις βάρος των άλλων.

Μπορούμε όμως να γελούμε εις βάρος του εαυτού μας. Αυτό δείχνει και ταπείνωση και εσωτερική ισορροπία και πνευματική υγεία.

Μία διαπίστωσις μας θλίβει. Άνθρωπος κεφάτος, χαμογελαστός, χαρούμενος είναι υπό εξαφάνισιν

Λόγοι πολλοί. Το σπουδαιότερο. Χάσαμε την ελπίδα μας και την εμπιστοσύνην μας στην πρόνοια, την φροντίδα και την αγάπη του Θεού.

Ένα πρόσωπο ιλαρό, φωτεινό, γαλήνιο, ζεστό και φυσικό, με ένα χαμόγελο αληθινό, φανερώνει πως ένοικος αυτού είναι ο Θεός.

Είναι στολίδι το χαμόγελο και έξυπνο κλειδί να ανοίγει πόρτες και καρδιές.

Να ναυαγεί τους ανθρώπους και το Θεό.

ΠΗΓΗ: Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό: ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος