“ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ, ΠΟΥ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ“

Γράφει ο Δημήτριος Μητρόπουλος, Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός ΕΛ.ΑΣ.

Πτυχιούχος Νομικής, Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών, Διπλωματούχος

CAM Λονδίνου, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Κατά τις συνομιλίες και συζητήσεις πρέπει να δείχνουμε ανώτερο επίπεδο πολιτισμού και κοινωνικής αγωγής.

Η αντιδικία και αντιλογία είναι σοβαρό ελάττωμα, ιδιαίτερα για τους νέους, γιατί δείχνει έλλειψη σεβασμού και επιπολαιότητας.

Η επίδειξη πνεύματος ζημιώνει, στη κρίση των συνομιλητών.

Μη μιλάτε συνέχεια και μην επιμένετε να επιβάλετε τη γνώμη σας. Αφήνετε και τους άλλους προσκεκλημένους να μιλήσουν και μάλιστα, όταν είναι ηλικιωμένοι.

Μη μιλάτε συνέχεια για τον εαυτό σας, για την αξία σας, για το μεγαλείο σας, για τα κατορθώματα’ σας.

Μη μιλάτε κρυφά στο αυτί του παρακαθημένου σας, ούτε να μιλάτε σε ξένη γλώσσα με άλλον, παρουσία τρίτου, που αγνοεί τη γλώσσα αυτή.

Μη συνεννοείστε ποτέ με βλέμματα η’ νοήματα σε βάρος τρίτου προσώπου, μπροστά του μάλιστα.

Να ακούτε με προσοχή εκείνον που σας μιλά και κοιτάξτε τον στα μάτια. Αυτό δείχνει ειλικρίνεια και ενδιαφέρον.

Είναι απρέπεια, όταν σας μιλά κάποιος, να είσαστε αφηρημένος ή να σκέπτεστε κάτι άλλο ή να αδιαφορείτε ή τελικά να αποχωρείτε διακόπτοντας την ομιλία του.

Μη διακόπτεται το συνομιλητή σας, παρά μόνο εφόσον είναι αναγκαίο, να διευκρινίσετε κάποιο σημείο της συζήτησης, αφού ζητήσετε προηγουμένως την άδεια του.

Αν κατά τη διάρκεια της συνομιλίας προσκομισθεί σε κάποιον επιστολή η’ τηλεγράφημα, δεν πρέπει αυτός να σπεύσει να λάβει γνώση του περιεχομένου αμέσως, διακόπτοντας τη συνομιλία, αλλά αμέσως μετά το τέλος της ή μετά την αποχώρηση του συνομιλητού του.

Αν πρόκειται για θέμα επείγον, ζητεί συγνώμη από τον συνομιλητή του και μετά διαβάζει το προσκομισθέν έγγραφο.

Αποφεύγεται τα θέματα που έχουν σχέση με τη θρησκεία και τις κοινωνικές πεποιθήσεις.

Μην κάνετε πνεύμα σε βάρος ανθρώπων, που ξέρετε, ότι από σεβασμό στο αξίωμα η” στην ηλικία σας, δεν μπορούν να σας απαντήσουν στον ίδιο τόνο.

Σε μια ενδιαφέρουσα και μεγάλη συγκέντρωση μην κουβεντιάζετε με ένα πρόσωπο, για θέματα που δεν ενδιαφέρουν τους άλλους.

Γενικά, μη μιλάτε μπροστά σε τρίτους για θέματα και πρόσωπα που τους είναι άγνωστα, μόνο και μόνο για να δείξετε στους παρισταμένους την υπέροχη σας και να υπογραμμίσετε την αμάθεια τους.

Μη διαφημίζετε τις γνωριμίες σας, ούτε να μιλάτε συνέχεια γι’ αυτές, λέγοντας ότι χθες συνέφαγα με τον επώνυμο Α ή Β κ.λ.π.

Πείτε με απλά λόγια, ότι θέλετε, χωρίς να το κάνετε ολόκληρο μυθιστόρημα. Αν είναι ενδιαφέρον θα σας ακούσουν.

Μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη των άλλων. Διαφορετικά υποβιβάζετε πολύ χαμηλά τη δική σας νοημοσύνη.

Μη μεταχειρίζεσθε ξένες λέξεις, εκτός αν είναι ανάγκη και μόνο, αν είσθε βέβαιοι, για τη σωστή τους προφορά και για την ακριβή τους σημασία.

Μη διηγείσθε την ιστορία της ζωής σας και τη ζωή των άλλων, όταν σας την έχουν εμπιστευθεί.

Μη χαλάτε την εντύπωση, που επιδιώκει κάποιος, όταν διηγείται ένα ανέκδοτο, αν έτυχε να το γνωρίζετε, γιατί δυσαρεστείτε και τον αφηγητή και το ακροατήριο.

Τέλος, να αποφεύγετε να αντικρούετε το συνομιλητή σας, με επίμονο τρόπο. Έστω και αν είσαστε απόλυτα βέβαιοι, για την ορθότητα της γνώμης σας, να αφήνετε το συνομιλητή σας, να εκφράζει τη δική του, όσο το δυνατό, πιο τέλεια και ελεύθερα.

Όταν ξέρουμε να ακούμε και να σεβόμαστε τη γνώμη του άλλου, ακολουθούμε τον πιο τέλειο τρόπο καλής συμπεριφοράς και δεν κινδυνεύουμε από τον εγωκεντρισμό και την αδιαλλαξία.

ΤΟΝΟΣ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ – ΕΚΦΡΑΣΗ :

Κατά τις συνομιλίες και τις συζητήσεις ο τόνος της φωνής πρέπει να είναι ήπιος και ήρεμος και να επικρατεί ατμόσφαιρα εγκαρδιότητας και όχι οξύτητας.

Κανένας από τους συνομιλητές δεν μπορεί να διακόπτει τον ομιλούντα, παρά μόνο, όταν παρεκτρέπεται στην ομιλία του και χρειάζεται να επανέρθει στην κοσμιότητα.

Η χυδαία γλώσσα της πιάτσας, δεν προσφέρει τίποτε στη συζήτηση και ιδιαίτερα στο άτομο, που την χρησιμοποιεί.

Δεν είναι ευγενικό να μιλάμε άσχημα.

Να χρησιμοποιείτε, φυσικά, πάντα μια γλώσσα κανονική, χωρίς όμως λέξεις “εξεζητημένες”.

Μην ξεχνάτε, ότι η γλώσσα μας περισσότερο ακόμη και από το ντύσιμο μας αποκαλύπτει την προσωπικότητά μας.

Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουμε, ό,τι το βαθμό του πολιτισμού μας, τον εκφράζουν, όχι τα ρούχα που φοράμε, ούτε το ύψος των καταθέσεων μας, ούτε η πολυτέλεια και ο τρόπος ζωής μας, αλλά οι λέξεις που μεταχειριζόμαστε και ο τρόπος που τις προσφέρουμε.

Σας Ευχαριστώ

Δημήτριος Μητρόπουλος