ΔΕΝΔΡΟ ΞΕΡΙΖΩΜΕΝΟ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Όλοι μας, κάποια στιγμή, μπορεί να σκοντάψουμε και να πέσουμε κάτω.
Φυσικά, πέφτουμε άθελά μας.
Γιατί σε ποιον αρέσει να σωριάζεται στο πάτωμα και να χτυπάει;
Τις περισσότερες φορές σηκωνόμαστε μόνοι μας.
Άλλες πάλι, ίσως χρειάζεται και κάποια βοήθεια. Κάποιον που να μας πιάσει από το χέρι και να μας σηκώσει.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με το δένδρο. Στεκόταν όρθιο, είχε τις δυνατές του ρίζες στην γη, αντλούσε νερό και θρεπτικά στοιχεία κι ήταν ένα δένδρο υγειές
Ήρθε όμως μια σφοδρή καταιγίδα, ένας άνεμος δυνατός κι έφερε τα πάνω κάτω. Το δένδρο ξεριζώθηκε. Τώρα η μπόρα πέρασε, η φύση γαλήνεψε, αλλά το δένδρο είναι πια νεκρό, δεν θα ξανασηκωθεί.
Εμείς σε αντίθεση με το ξεριζωμένο δένδρο, μπορούμε να ανορθωθούμε. Μπορούμε να σηκωθούμε ξανά και να σταθούμε στην προηγούμενη θέση.
Δόξα τω Θεώ!
Ας μην μένουμε λοιπόν πεσμένοι, όταν αμαρτάνουμε. Και κυρίως να έχουμε στόχους μας, πως οι ρίζες της ψυχής μας πρέπει να είναι πολύ βαθιές μέσα στο έδαφος της Εκκλησίας.
Για να μπορούμε να αντιστεκόμαστε στους ανέμους, που θα δέρνουν την ύπαρξή μας, ζητώντας να μας ξεριζώσουν.
Ο Θεός βοηθός!
Η μεγαλύτερη πρόκληση για τους περισσότερους από εμάς, είναι να πιστέψουμε ότι αξίζουμε τώρα, αυτή τη στιγμή, όπως ακριβώς είμαστε.
Για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, χρειάζεται να μάθουμε να τον εμπιστευόμαστε. Να του φερόμαστε με σεβασμό και να είμαστε καλοί και στοργικοί μαζί του.
Το να αγκαλιάζουμε την ιστορία μας και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας στη πορεία της ζωής μας, είναι ένα από τα πιο γενναία πράγματα, που θα κάνουμε ποτέ.
Υπάρχουν πολλές ιστορίες ανθρώπων, που μιλούσαν για τη δύναμη που ένιωσαν, όταν αγκάλιασαν τις ατέλειες και τα αδύνατα σημεία τους.
Το πόσο καλά γνωρίζουμε και κατανοούμε τον εαυτό μας, είναι ζωτικής σημασίας, αλλά υπάρχει κάτι που είναι πιο ουσιαστικό, για να ζούμε μια Ολόψυχη ζωή, να τον αγαπάμε.
Είναι καθοριστικής σημασίας το να κάνουμε τη συνειδητή επιλογή, να πιστέψουμε στον εαυτό μας και στη δυνατότητα να ζήσουμε μια διαφορετική ζωή.
Ολόψυχη ζωή σημαίνει να ζούμε από τη θέση του “αξίζω”.
Σημαίνει να καλλιεργούμε το θάρρος, τη συμπόνια και τη σύνδεση.
Το θάρρος είναι ένα ανθρώπινο χαρακτηριστικό, μια συνήθεια, μια αρετή.
Θα πρέπει να μιλάμε ανοιχτά και ειλικρινά για το ποιοι είμαστε, τι αισθανόμαστε, ποιές είναι οι εμπειρίες μας.
Όταν δυσκολευόμαστε να πάρουμε μια απόφαση, ας μένουμε λίγο ανεπηρέαστοι, από τον περίγυρο και ας ακούμε τη φωνή που έρχεται από μέσα μας.
Αυτή η φωνή κάτι θα μας πει, κάπου θα μας κατευθύνει, κάτι θα μας ωθήσει να κάνουμε.
Αυτό το ενδόμυχο συναίσθημα, αν εκπαιδευτούμε να το αξιολογούμε με επάρκεια, μπορεί να μας οδηγήσει να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις.
Μην προσπαθείς να πείσεις τους άλλους ότι παλεύεις για κάτι, ενώ ουσιαστικά ξέρεις , ότι αυτό που κάνεις είναι η δική σου έκφραση αδυναμίας, απέναντι στην πραγματικότητα.
Δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε τεράστιες αλλαγές στη ζωή μας, για να ζούμε καλύτερα.
Μπορούμε να ξεκινήσουμε από μικρά πράγματα, για να δώσουμε εύκολα μια καλή δόση χαράς στην καθημερινότητα μας.
Αυτό που έχει σημασία είναι η χαρά, του να μοιραζόμαστε στιγμές, συναισθήματα, εμπειρίες.
Όχι μονάχα με την οικογένεια μας, αλλά και με τους συναδέλφους μας, τους συνεργάτες μας, τους φίλους μας, τους συγγενείς μας.
Με όλους τους ανθρώπους δηλαδή που ερχόμαστε σε επαφή καθημερινή.
Τα πέντε πιο χαρακτηριστικά των ανθεκτικών ανθρώπων, είναι τα εξής :
- Είναι επινοητικοί και έχουν καλές δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων.
- Είναι πιο πιθανόν να ζητήσουν βοήθεια.
- Έχουν την πεποίθηση ότι μπορούν να κάνουν κάτι, που θα τους βοηθήσει να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους και να τα βγάλουν πέρα.
- Έχουν την κοινωνική υποστήριξη στη διάθεσή τους.
- Είναι συνδεδεμένοι με άλλους, όπως φίλους και συγγενείς.
Οι άνθρωποι αυτοί :
- Καλλιεργούσαν την ελπίδα.
- Ασκούσαν συνειδητή επίγνωση στους φόβους τους.
- Απέφευγαν να ναρκώνουν τα δύσκολα συναισθήματα ή να αγωνίζονται να μειώσουν την επίδρασή τους.
Πηγή : Μηνιαίο Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΘΕΟΦΙΛΟΣ ”
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος