ΑΓΙΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας. Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Η επιστήμη είναι από τα δημιουργήματά του εκείνα του ανθρώπου, που τον τιμά περισσότερο απ’ όλα τα έργα του, με την προϋπόθεση όμως πως δεν χωρίζεται από την αρετή.

Τότε γίνεται ευλογία και δώρο του Θεού και αμοιβή στον μόχθο του ανθρώπου και δόξα του. Διαφορετικά, όπως λέει ο αρχαίος Πλάτων “πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία ου σοφία, φαίνεται” και γίνεται όπλο επικίνδυνο στα χέρια του ανθρώπου.

Άγιος βλαστός αγιασμένης οικογένειας ήταν ο Καισάριος, γιός του Γρηγορίου και της Νόννας. Ευσεβής και ενάρετος ο πατέρας του κλήθηκε στο επισκοπικό αξίωμα και έκλεισε τον θρόνο της Ναζιανζού για πολλά χρόνια, ποιμένοντας υποδειγματικά το ποίμνιό του.

Αδελφός του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, η μνήμη του τιμάται στις 9 Μαρτίου.

Ο Καισάριος γεννήθηκε στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας το 330. Σπούδασε μαθηματικά, αστρονομία, φιλοσοφία, ρητορική, και ιατρική στην Αλεξάνδρεια.

Έπειτα πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο λαός τον δέχτηκαν με τιμές, όπου διορίστηκε γιατρός των ανακτόρων.

Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο Καισάριος δεν συμβιβάστηκε μαζί του και επέστρεψε στην πατρίδα του την Ναζιανζό, όπου εργάστηκε ως γιατρός ευεργετώντας πλήθος συνανθρώπων του.

Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Ουάλης( 364 μ. Χ., ο Καισάριος επέστρεψε πάλι στην Κωνσταντινούπολη και αναδείχτηκε “επιμελητής θησαυρών και ταμίας των Δημοσίων χρημάτων”, στη Νίκαια της Βιθυνίας. Εκεί επιδόθηκε σε νέες ευεργεσίες προς τους φτωχούς και τους πάσχοντας.

Η ασκητική του εγκράτεια, καθώς και οι πολλές μέριμνες και δοκιμασίες, προσέβαλα την υγεία του. Αρρώστησε βαριά και πέθανε το 368.

Ο αδελφός του Γρηγόριος ο Θεολόγος, στον επιτάφιο λόγο του, αναφερόμενος στην περίοδο εκείνη, τον εγκωμιάζει ως νέο θαυμαστό, προσεκτικό στις συναναστροφές του, προσφιλή στους συμμαθητές του, ευπειθή στους διδασκάλους του, ονομαστό για την σωφροσύνη και την σύνεση του. Παράδειγμα φωτεινό για όλους. Το ιερό του λείψανο μεταφέρθηκε στην Αριανζό και εναποτέθηκε σε τάφο, που είχε λατομηθεί για τους γονείς του.

Οι άνθρωποι συνηθίζουμε να καυχώμεθα με τα κατορθώματά μας, με τα θαύματα της τεχνικής και με την πρόοδο της επιστήμης.

Όλα αυτά που έχουν μια εγκόσμια αξία, δεν είναι τίποτε, όταν δεν τα συνοδεύει το ταπεινό φρόνημα και το αίσθημα του φόβου του Θεού μέσα στον άνθρωπο.

Αυτός ο Άγιος φόβος του Θεού είναι η βάση και η αρχή κάθε σοφίας.

Κανένας άθλος επιστημονικός και κανένα επίτευγμα δεν είναι δυσάρεστα στο Θεό, αφού εκείνος μας έπλασε και μας έδωσε εντολή, χρησιμοποιώντας τον νου που μας χάρισε να κατακυριεύσουμε την γη, δηλαδή το σύμπαν. Φτάνει να μην υπερβάλλουμε τον εαυτό μας, να μην περιπίπτουμε στην αλαζονεία.

Από αυτό το Θεοφιλές φρόνημα έχει ανάγκη η επιστήμη και ίσως και πολλοί επιστήμονες.

Και για όλους μας έχει θέση ο λόγος του πολύπαθου και πολύπειρου Ιώβ, στο ερώτημα : “η δε σοφία πόθεν ευρέθη? Ποιός δε τόπος εστι της επιστήμης? “καθώς απαντά : ο Θεός Ευ συνέστησε αυτής την οδόν, αυτός δε οίδε τον τόπον αυτής, για να προσθέσει, συμπερασματικά :”Ιδού η θεοσέβεια εστί σοφία, το δε απέχεσθαι από κακών επιστήμη (κεφ, κη στιχ. 12, 23, 28).

Σας ευχαριστώ

Δημήτρης Μητρόπουλος