ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

(Ένας από τους 3 Ιεράρχες μας)

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α.

Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.

Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι εξέχουσα προσωπικότητα της Χριστιανοσύνης.

Μέγας Πατέρας της Εκκλησίας, Οικουμενικός δάσκαλος κι ένας από τους τρείς Ιεράρχες, μαζί με τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο Θεολόγο.

Η μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, γιορτάζεται στις 13 Νοεμβρίου από την Ορθόδοξη Εκκλησία και στις 13 Σεπτεμβρίου από την Καθολική Εκκλησία.

Η ορθόδοξη Εκκλησία τιμά την Ανακομιδή των λειψάνων του, στις 27 Ιανουαρίου και μαζί με την καθολική Εκκλησία, τιμά τους Ιεράρχες στις 30 Ιανουαρίου.

Η Εκκλησία τον ονόμασε Χρυσόστομο, για την ωραιότητα των λόγων του, ενώ για την ρητορική του δεινότητα τον ονόμασε “Δημοσθένης του Χριστιανισμού”.

Μέγιστος εκκλησιαστικός συγγραφέας, με εντυπωσιακό έργο, τόσο σε έκταση, όσο και σε θεολογική πληρότητα, αποτελούμενο από ομιλίες, πραγματείες και επιστολές.

Το πιο γνωστό έργο του είναι η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, που τελείται κάθε Κυριακή στις Εκκλησίες.

Λειτουργία σημαίνει δημόσια υπηρεσία (Λουκά 1:23 ;Εβρ. 8, 6 και 9:21). Στην Καινή διαθήκη σημαίνει διακονία (φιλ.2:30) και για τον πιστό αποτελεί “ξέσπασμα ευχαριστίας και δοξολογίας στον ύψιστο”.

Γνωρίζουμε από γραπτές πηγές πως, μέχρι και τον (7) έβδομο αιώνα, η Λειτουργία του ήταν άγνωστη.

Ο Θεολόγος Λεόντιος Βυζάντιος, το 532, αναφέρει τη Λειτουργία των Αποστόλων και του Μεγάλου Βασιλείου : Πολλά στοιχεία ενισχύουν την άποψη, ότι με τον όρο “Αποστόλων” εννοεί τη Λειτουργική αναφορά, που είχε διαμορφωθεί στην Αντιόχεια μέχρι το 350 και που τελικά είναι η βάση της σημερινής Λειτουργίας του Χρυσοστόμου.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος γεννήθηκε στην Αντιόχεια (σημερινή Αττάλεια της Τουρκίας), το 347. Έμεινε ορφανός από πατέρα σε μικρή ηλικία και ανατράφηκε, από τη Μητέρα του, την ενάρετη Ανθούσα.

Σπούδασε ρητορική κοντά στο φημισμένο δάσκαλο της εποχής Λιβάνιο, ο οποίος, τον προόριζε για διάδοχο στη Σχολή του, αλλά ο μαθητής του, επέλεξε το δρόμο του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού.

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος είχε άφταστο χάρισμα του λόγου και θεωρείται, από τους μεγαλύτερους θεράποντες της Χριστιανικής τέχνης.

Στις περίφημες ομιλίες του, αναλύει το λόγο του Ευαγγελίου και αναφέρεται στη μετάνοια και στη μεταστροφή στο Θεό.

Θεολογεί, εμβαθύνει στα μεγάλα ερωτήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και στα καθημερινά προβλήματα της κοινωνίας.

Κοινωνιολογεί, ψυχολογεί και ηθικολογεί.

Στηλιτεύει την ανηθικότητα και τη διαφθορά, καταγγέλλει την κοινωνική αδικία, στιγματίζει την σπατάλη, την επίδειξη πλούτου, καταδικάζει τις αυθαιρεσίες του πολιτικού συστήματος, στρέφεται σε βάρος του διεφθαρμένοι κλήρου, πάντα με παρρησία.

Στέκεται δίπλα στους αδύνατους, στους ταπεινούς, στους αδικημένους, σε όσους η υπεροψία των δυνατών, συχνά καταδυνάστευε.

Ο ίδιος υπήρξε αυστηρός ασκητής στην προσωπική του ζωή, υπόδειγμα θυσίας και αυταπαρνήσεων.

Δεν αποδεχόταν την παρουσία ιδιοτελών ανθρώπων στην Εκκλησία και το γεγονός αυτό τον έφερε σε ρήξη με μεγάλο μέρος του Κλήρου, που δεν άντεχε σκληρή κριτική του.

Πρωτεργάτες του κλίματος δυσαρέσκειας εναντίων του υπήρξαν, ο Ευτρόπιος (πανίσχυρος αυλικό), και ο Γαϊος – αρχηγός των Γότθων στη Κωνσταντινούπολη – ενώ, από Εκκλησιαστικής πλευράς, ο Σεβηριανός Γαβάλων, ο Ακάκιος Βεροίας και Αντίοχος Πτολεμαΐδας.

Ο κορυφαίος όμως διώκτης του Αγίου, ο οποίος συνύφανε τις σαθρές κατηγορίες σε βάρος του και συνάσπισε τους “Αντιχρυσοστομιστές”, για να τον αποπέμψουν, ήταν ο Θεόφιλος Αλεξάνδρειας, ο οποίος κατάφερε να πείσει την Αυτοκράτειρα, ότι ο Ιωάννης, όταν αναφερόταν σε ομιλίες του στην Ιεζάμπελ, υπονοούσε αυτήν.

Τελικά συνήλθε Σύνοδος, στην οποία παρευρέθηκαν οι μισοί Επίσκοποι, που αποφάσισαν να τον εξορίσουν.

Σύντομα, επανήλθε στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, λόγω του φόβου που προκάλεσε στην αυλή η αντίδραση του λαού, λόγω ενός μεγάλου κακού, που συνέβη στο οικογενειακό περιβάλλον της Ευδοκίας και συνάμα ενός σεισμού που εκδηλώθηκε και ο Ιωάννης ταξίδευε για την εξορία, ο οποίος εξελήφθη ως θεϊκό σημείο.

Σύντομα, ήρθε η ώρα της δεύτερης και μόνιμης εξορίας του Αγίου, επειδή δεν έπαυσε στιγμή, το κήρυγμα και τον αγώνα του.

Στη δεύτερη εξορία του καθ’ οδόν, προς τα Καμανα του Πόντου, πέθανε στις 14 Σεπτεμβρίου, σε ηλικία εξήντα (60) ετών.

Πηγή : – Βικιπαίδια -Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Δημήτριος Μητρόπουλος