‘Αγιος Μεγαλομάρτυς – Θεόδωρος ο Τήρων
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α.
Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών.
Συγγραφέας. Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Ο άγιος Θεόδωρος, ο επιλεγόμενος Τήρων καταγόταν από χωριό της Αμασείας του Ευξείνου Πόντου και έζησε στα τέλη του 3ου μ. Χ. αιώνος, όταν αυτοκράτορας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ήταν ο Διοκλητιανός.
Ονομάστηκε Τήρων λόγω της ένταξης του στο σώμα των νεοσυλλέκτων της Ρωμαϊκής λεγεώνας (Toro στα λατινικά σημαίνει νεοσύλλεκτος).
Η μνήμη του εορτάζεται στις 17 Φεβρουαρίου.
Δεν γνωρίζουμε πολλά για τα νεανικά χρόνια του Αγίου. Γνωρίζουμε ότι γεννήθηκε στην Αμάσκεια, πόλη κτισμένη κοντά στον ποταμό Ι’ρι της προς Πόντου Καππαδοκίας.
Ιδιαίτερη πατρίδα του ήταν το χωριό Χουμιάλα.
Την εποχή που ο Διοκλητιανός επιχειρούσε με έδρα τη Νικομήδεια την αναδιοργάνωσης του κράτους διενήργησε διωγμούς με αποτέλεσμα πολλοί χριστιανοί να εγκαταλείπουν την περιοχή της Αμασείας, να γίνονται κρυπτοχριστιανοί να πιστεύουν στα είδωλα ή αν δεν μεταστρέφονταν να βασανίζονται ένεκα της πίστεως τους.
Έτσι ο Θεόδωρος διαμόρφωσε την άποψη πως ο χριστιανός έπρεπε να δίνει τη ζωή του, για την πίστη του και να μην την κρύβει.
Η εποχή του ήταν εποχή διωγμών. Κάποιοι υπέστελλαν τη σημαία της πίστεως και συμπεριφέρονταν εξωτερικώς ως ειδωλολάτρες για να αποφύγουν τον θάνατο, ενώ κρυφά συμμετείχαν στην χριστιανική λατρεία.
Αρκετοί πάλι έφευγαν στα βουνά η’ κρύβονταν στις σπηλιές, είτε από φόβο, είτε από την πεποίθηση πως ο. χριστιανός δικαιούται να αποφεύγει τον κίνδυνο, όσο το δυνατόν, οφείλει όμως, αν συλληφθεί, να μείνει σταθερός στην πίστη του και να μην υποχωρήσει μπροστά σε οποιαδήποτε απειλή, θυσιάζοντας και τη ζωή του για το Χριστό.
Στη διάρκεια των διωγμών του Διοκλητιανού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το στράτευμα επειδή ήταν χριστιανός και πήγε στα Ευχαΐτα.
Εκεί πληροφορήθηκε ότι στο δάσος κοντά στη πόλη, είχε τη φωλιά του ένας φοβερός δράκος, ο οποίος ήταν πραγματική μάστιγα για την περιοχή. Αμέσως ο Άγιος Θεόδωρος προσευχήθηκε, ζήτησε δύναμη από τον παντοδύναμο Θεό και πήγε στο δάσος, όπου συνάντησε και σκότωσε τον δράκο.
Λίγο αργότερα έμαθε ότι οι χριστιανοί συστρατιώτες του άρχισαν να λιποψυχούν και να θυσιάζουν στα είδωλα. Για το λόγο αυτό επέστρεψε στο τάγμα του, όπου κάποιο βράδυ αγανακτισμένος από τα βασανιστήρια των χριστιανών, έκαψε το ξύλινο είδωλο της θεάς Βεάς.
Ο άγιος Θεόδωρος ομολόγησε τη πίστη του, με θάρρος και ψυχική ευφροσύνη.
Ο έπαρχος Πόπλιος διέταξε να τον οδηγήσουν μπροστά του και του ζήτησε να θυσιάσει στους Θεούς.
Όταν ο Θεόδωρος αρνήθηκε, διέταξε να τον βασανίσουν με τρομερούς δαρμούς. Τον απείλησε μάλιστα πως αν δεν θυσιάσει την επόμενη, θα τον θανατώσει με σοβαρά βασανιστήρια.
Αλλά ο μάρτυρας του απήντησε πως οι απειλές μπορούν να φοβίζουν τα παιδιά, τα μαρτυρία και ο θάνατος τους δειλούς, όμως αυτός, με τη βοήθεια του Χριστού θα καταγελάσει και τα δύο.
Κι όταν την άλλη ημέρα τον έβγαλαν από την φυλακή, έδωσε εντολή και του κατέσχισαν τις σάρκες με σιδερένια γαμψά εργαλεία. Το αίμα έβαψε τη γη και οι πόνοι ήταν οδυνηροί αλλά ο Θεόδωρος έμεινε άκαμπτος.
Αν η σάρκα του υπέφερε, το πνεύμα του παρέμεινε άτρωτο και το φρόνημα του άκαμπτο και ηρωικό.
Έπειτα από ώρα. κατέβασαν το παραμορφωμένο σώμα ζωντανό και το έριξαν στη φωτιά.
Έτσι ετελείωσε την ζωή του ο Άγιος Θεόδωρος ο Τήρων, ο γενναίος στρατιώτης του Διοκλητιανού, που αναδείχθηκε ο ηρωικότερες στρατιώτης του επουρανίου βασιλέως Χριστού.
Σας Ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος