ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
(Σ.ΑΠ.ΑΣ.Α) (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.)
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η
Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017 στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων Ημερίδα με θέμα «Η Οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της στην άμυνα και στη ασφάλεια της χώρας» που συνδιοργάνωσαν ο Σύνδεσμος Αποστράτων Αστυνομικών Αθηνών (Σ.ΑΠ.ΑΣ.Α.) και το Ελληνικό Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών (ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ.)
Με Γενικό Συντονιστή τον Πλοίαρχο ε.α. Π.Ν. κ. Κων/νο Βουτσινά και επιμέρους Συντονιστές τους Δημοσιογράφους κ.κ. Λάμπρο Καλλαρύτη και Δημήτρη Καραστεφανή ανέπτυξαν τις εισηγήσεις τους ανά θεματική ενότητα οι κ.κ.
1.- Δρ Εμμ.-Μάριος Οικονόμου
Επιστ. Συνεργάτης Πανεπιστημίου Θεσσαλίας-Τμήμα Οικονομικής Επιστήμης
«Τα οικονομικά της Άμυνας και Ασφάλειας έναντι των απειλών και προκλήσεων στην εποχή της οικονομικής κρίσης»
2.- Αντιναύαρχος ε.α. Π.N. κ. Βασίλειος Μαρτζούκος – Πρόεδρος ΕΛ.Ι.Σ.ΜΕ
«Επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στην Άμυνα της Ελλάδος. Εναλλακτικές λύσεις ενισχύσεως της Εθνικής Αποτρεπτικής Ισχύος»
3.- Αντιστράτηγος ΕΛ.ΑΣ ε.α. κ. Χρήστος Κονταρίδης – Πρόεδρος Σ.ΑΠ.ΑΣ.Α
«Η ασφάλεια στην καθημερινότητα του πολίτη. Οι απαιτήσεις προστασίας του και οι δυνατότητες»
4.- Δρ Νικόλαος Δενιόζος Αρχιπλοίαρχος Λ.Σ. ε.α.
«Η Ενέργεια και η Μετανάστευση ως νέες παράμετροι Ασφαλείας. Νέες απαιτήσεις για τα Σώματα Ασφαλείας – Προτάσεις»
5.- Δρ Παναγιώτης Τσάκωνας
Καθηγητής Πανεπιστημίου Αιγαίου – Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών Ρόδου
«Στρατηγική Εθνικής Ασφαλείας σε περίοδο κρίσης»
Την Ημερίδα παρακολούθησαν εν ενεργεία και εν αποστρατεία ανώτατα και ανώτερα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, Δόκιμοι Αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας, Πρόεδροι πρωτοβαθμίων και δευτεροβαθμίων συνδικαλιστικών ενώσεων αποστράτων και πολλοί προσκεκλημένοι των συνδιοργανωτών.
Παρατίθεται η ομιλία του κ. Προέδρου του Συνδέσμου Αποστράτων Αστυνομικών Αθηνών Αντιστρατήγου ΕΛ.ΑΣ ε.α. Χρήστου Κονταρίδη.
Κυρίες και Κύριοι,
Με την σειρά μου, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και πάλι, που σήμερα βρεθήκατε εδώ κοντά μας.
Πιστεύω ακράδαντα, πως σε όλα τα προηγούμενα χρόνια οι έννοιες της Ασφάλειας εξωτερικής και εσωτερικής έλκυαν το ενδιαφέρον των Ελλήνων, κυρίως εξαιτίας, της ιδιαίτερης γεωγραφικής θέσης που κατέχει η χώρα μας και της συνεχούς αστάθειας στην περιοχή, είτε της Μέσης Ανατολής, είτε των Βαλκανίων, είτε της γείτονας Τουρκίας που επηρεάζει αυτομάτως και την εσωτερική ασφάλεια.
Η Ελλάδα, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του 1990, απολάμβανε μια αξιοζήλευτη (για τα ευρωπαϊκά δεδομένα), εσωτερική ηρεμία, καθώς ο δείκτης εγκληματικότητας την ίδια εποχή ήταν ο χαμηλότερος της Ευρώπης. Σταδιακά, από το 1992, τα δεδομένα αυτά διαφοροποιήθηκαν. Η χώρα μας τότε, γνώρισε ένα πρωτόγνωρο κύμα μετανάστευσης αρχικά από τα Βαλκάνια (και περισσότερο από την Αλβανία), και στη συνέχεια από τις χώρες που αποτελούσαν την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Όπως αποδείχθηκε, η Ελλάδα δεν ήταν προετοιμασμένη για αυτήν την εισροή, ούτε στις δομές της, ούτε και στην πρόληψη της παραβατικότητας που, αναμενόμενα, προέκυψε. Άρδην, η χώρα αλλά και (κυρίως) η Αστυνομία και (δευτερευόντως) ο Στρατός, τα πρώτα χρόνια κινήθηκε αυστηρά στην καταστολή και πολύ λιγότερο στην πρόληψη των παραβατικών ενεργειών. Ίσως και απλά να παρακολουθούσε την όσμωση και την συνεργασία μεταξύ των αλλοδαπών και γηγενών κακοποιών.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1990, και συγκεκριμένα το 1999, είναι (από όσο θυμάμαι), η πρώτη φορά, συγκριτικά, που οργανωμένα γίνονται μεγάλης έκτασης επεισόδια και καταστροφές, για πολιτικό λόγο και συγκεκριμένα για την έλευση του τότε Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτείων, Μπιλ Κλίντον, στην χώρα μας. Οι καταστροφές που έγιναν τότε ήταν πρωτοφανείς. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, μόνο στις επετείους για το Πολυτεχνείο αντιμετωπίζαμε επεισόδια πολιτικής φύσης, αλλά ποτέ δεν ήταν αυτής της έκτασης αλλά ούτε και της έντασης.
Ευτυχώς, λίγα χρόνια πριν, το 1994, είχαν οργανωθεί και εξοπλισθεί κατάλληλα και με τα απαραίτητα μέσα, οι ομάδες της Διεύθυνσης Αστυνομικών Επιχειρήσεων Αττικής, (Υ.Α.Τ. και Υ.ΜΕ.Τ), μία μετεξέλιξη των ΜΑΤ, αφού επανδρώθηκαν με το κατάλληλο προσωπικό, πολύ καλά εκπαιδευμένο και με συνεχή ενημέρωση για τις αντίστοιχες εξελίξεις στην Ευρώπη, έργο μιας πολύ ισχυρής προσωπικότητας, του μετέπειτα υπαρχηγού του Σώματος, στρατηγού Χαράλαμπου Χριστοφαρεϊζη.
Δεν πρέπει να λησμονούμε πως η δεκαετία του 1980 κινήθηκε μονοπωλιακά γύρω από τα τρομοκρατικά χτυπήματα οργανώσεων, όπως η 17 Νοέμβρη (με λιγότερη έμφαση σε άλλες μορφές εγκληματικότητας), κυρίως σε σχέση με τα ναρκωτικά, ενώ και το 1990 η τρομοκρατία αποτελούσε μεγάλο εχθρό, εσωτερικό και εξωτερικό, της χώρας.
Όμως από το 2000 έως το 2010, τα πράγματα άλλαξαν πολύ. Η Ελλάδα, με αφορμή την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, εκσυγχρονίζει την Αστυνομία και τις υπηρεσίες Ασφαλείας της, με αποτέλεσμα την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη, που είχε ταλανίσει και διασύρει την χώρα στο εξωτερικό. Υπήρχε πλέον, ένα καλύτερο σχέδιο πρόληψης της παραβατικότητας πλέον σε όλα τα επίπεδα . Πράγματι, κατά την περίοδο εκείνη, η πολιτική ηγεσία είχε την βούληση για μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα, αλλά και η φυσική ηγεσία του Σώματος υπό τον τότε Αρχηγό αντιστράτηγο Φώτιο Νασιάκο, πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για την επιτυχή ολοκλήρωση του έργου της.
Αυτές οι προηγούμενες επιτυχίες έδωσαν στους Έλληνες πολίτες μια αίσθηση ασφάλειας, αλλά η εγκληματικότητα αλλάζει και αυτή.. Η Ελλάδα γίνεται κόμβος, όχι προορισμός απαραίτητα, για εμπόριο ναρκωτικών, όπλων και εκμετάλλευση γυναικών, αλλά αυτό που συνεχίζει να ανεβαίνει είναι αυτό που ονομάζουμε μικροεγκληματικότητα. Η Αστυνομία στην χώρα μας χάνει αυτό το παιχνίδι, καθώς επικεντρώνεται σε μεγαλύτερης έκτασης παράνομες δραστηριότητες, ενώ οι κλοπές και οι διαρρήξεις γίνονται καθημερινότητα.
Μία ακόμα νέα πραγματικότητα, που αμυδρά παρατηρείται από το 2005 και για όσους υπηρετούμε στο αστυνομικό Σώμα, γίνεται ακόμα πιο αισθητή το 2006 είναι η ισχυροποίηση του ‘αβάτου’ των Εξαρχείων. Έτσι, ενώ πάντα περιοχές όπως τα Εξάρχεια συγκέντρωναν μια κάποια παραβατικότητα, από το 2006 παρατηρείται μια γιγάντωση του, λεγόμενου, αντιεξουσιαστικού χώρου, με καταλήψεις ακατοίκητων κτιρίων από αναρχικές ομάδες, πολυπληθέστερες κατά πολύ πορείες αντιεξουσιαστών και έκνομες ενέργειες αυτών που δεν είχαμε αντιμετωπίσει με τέτοια σφοδρότητα ποτέ πριν.
Είναι χαρακτηριστικό πως έως το 2005, σε κάποιες πορείες αντιεξουσιαστών δεν συγκεντρώνονταν ποτέ πάνω από 200-300 άτομα. Ξαφνικά, ένα χρόνο μετά η μικρότερη πορεία που αντιμετώπιζαν οι Ειδικές Δυνάμεις από τον ίδιο χώρο, συγκέντρωνε πάνω από 2.000 αναρχικούς, με πολύ πιο ακραίες εκδηλώσεις κατά περιουσιών και κατά αστυνομικών. Είναι η εποχή που ανδρώνονται απότομα, τα Εξάρχεια και ο Αναρχικός χώρος,στρατολωγόντας ακόμα και αλλοδαπούς. Το πρωτοφανές είναι η αγριότητα των χτυπημάτων που δέχονται οι Αστυνομικοί, αλλά και όποιος μπορεί να βρίσκεται εκείνη τη στιγμή εν μέσω επεισοδίων, ενώ οι τραυματίες από το Σώμα πολλαπλασιάζονται με ταχύτητα φωτός. Οι επιχειρήσεις στο κέντρο των Αθηνών από το 2006 και μετά βρίσκονται στο στόχαστρο και η αυτοδικία γίνεται συνήθης και δυστυχώς, αποδεκτή.
Αυτό το έργο, φθάνει στην κορύφωσή του τον Δεκέμβριο του 2008, όταν και η Αθήνα παραδίδεται στην καταστροφή, με αφορμή και όχι αιτία, τον άδικο πράγματι θάνατο ενός 15χρόνου από Αστυνομικό. Καίρια αποδεικνύεται τότε, η επιλογή παθητικής στάσης της Αστυνομίας, που οδηγεί σε πλήρη αναρχία την πρωτεύουσα για περίπου ένα μήνα, και σημαντικό αριθμό Αστυνομικών στα νοσοκομεία, με σοβαρά τραύματα.
Η κρίση χτυπά την πόρτα της χώρας μας έντονα από το 2010 και μετά. Τα πρώτα χρόνια, οι περικοπές έχουν σχέση με την ανανέωση του εξοπλισμού των Αστυνομικών, αλλά και του στόλου των αυτοκινήτων και μηχανών, ενώ από το 2012 και μετά, αυτή η οικονομική κρίση μπαίνει στην καθημερινότητα πολύ πιο σκληρά, αφενός με περικοπές μισθών και, φυσικά, συντάξεων που φθάνουν το 40%, αλλά και με ελλείψεις σε όλα τα επίπεδα της εργασίας των Αστυνομικών.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΔΩ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟ : Έχει επηρρεάσει η κρίση την απόδοση της Ελληνικής Αστυνομίας, και αν ναι, σε ποιές εκφάνσεις ..της πρόληψης, ή της επιβολής του νόμου στη χώρα μας? Αυτό το ερώτημα για να απαντηθεί, θα πρέπει, πρώτα, να διερευνηθούν αφενός τα στατιστικά δεδομένα, (που δεν είναι πάντα αντικειμενικά), αλλά δείχνουν τις τάσεις, να αναδειχθεί, εάν αυτές οι ελλείψεις, (που αντικειμενικά γεννήθηκαν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης), έχουν επηρεάσει την αποτελεσματικότητα της Αστυνομίας, και αν ναι, σε ποιους τομείς, και τέλος, ίσως και σημαντικότερο, θα πρέπει να αφουγκραστούμε, εάν οι Έλληνες πολίτες, (τους οποίους και οφείλει να υπηρετεί το Σώμα της Αστυνομίας), αισθάνονται ασφαλείς.
Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν πως από το 2010 έως το 2015 παρατηρείται μια μείωση μεγάλη, που αγγίζει το 30%, ενώ αύξηση εμφανίζεται μόνο κατά περίπτωση στα αποκαλούμενα «εγκλήματα του δρόμου», δηλαδή, σε αρπαγές τσαντών και κλοπές μικροποσών. Χαρακτηριστικό είναι πως ενώ αυτά τα μικροαδικήματα έχουν αυξηθεί σε ποσοστό 25%, αξιόποινες πράξεις, όμως, όπως ληστείες τραπεζών ή σουπερμάρκετ παρουσιάζουν μείωση 80% και 50% αντίστοιχα.
Αυτό που φαίνεται παράδοξο, από εγκληματολογικής άποψης, τελικά, δεν είναι.. Σε περιόδους βαθιάς ύφεσης γίνονται, για παράδειγμα, πολύ λιγότερες εισβολές σε σπίτια καθώς τα χρήματα εκλείπουν. Όπως οι εγκληματολόγοι συνηθίζουν να λένε, ‘’όταν η πίτα της οικονομίας μικραίνει, παράλληλα συρρικνώνεται η πίτα και για τους κακοποιούς’’. Η άνθηση του οργανωμένου εγκλήματος συνήθως συνοδεύεται από συνθήκες ευμάρειας και ακμής της μαύρης οικονομίας. Σε συνθήκες κρίσης δεν υπάρχει λόγος διεκδίκησης υψηλού οφέλους.
Παρόλα αυτά, την πρώτη καταγεγραμμένη χρονιά κρίσης, δηλαδή το 2010-2011, διπλασιάστηκαν οι κλοπές, οι δολοφονίες και οι απάτες. Αυτό οφείλονταν στο ότι οι Έλληνες πολίτες έκαναν αναλήψεις μεγάλων ποσών από τις τράπεζες, ως αντίδραση του κόσμου στην κρίση, και έτσι δημιουργήθηκε μια νέα ομάδα ευάλωτων στόχων. Όταν πέρασε αυτή η περίοδος, και τα χρήματα ελαττώθηκαν και αυτά, δεν υπήρχε λόγος ο κακοποιός να μπει σε μια διαδικασία που δεν θα του απέφερε τα αναμενόμενα οφέλη. Υπάρχει βέβαια (σύμφωνα με τους εγκληματολόγους), και μια κατηγορία πολιτών που δεν καταφεύγουν σε μηνύσεις, άρα και καταγραφή του συμβάντος στην Αστυνομία, είτε γιατί θεωρούν το ποσό που τους κλάπηκε μικρό, είτε φοβούμενοι τις γραφειοκρατικές διαδικασίες του ελληνικού κράτους.
Η μείωση αυτή (που προαναφέρθηκε όμως), σχετίζεται και με την προσαρμογή της Αστυνομίας στα νέα δεδομένα, με την εμφανή αστυνομική παρουσία και δράση και την εφαρμογή ολοκληρωμένων προγραμμάτων αστυνόμευσης και ασφάλειας, ώστε να αποτραπεί το έγκλημα και να ελαχιστοποιηθούν οι ευκαιρίες διάπραξης αξιόποινων πράξεων.
Παρά αυτήν την προσαρμογή της Αστυνομίας, ενδεικτικό είναι, πως και οι παραβάτες προσαρμόζονται σε αδικήματα που μπορούν να τους αποφέρουν άμεσο όφελος. Χαρακτηριστικό αποτέλεσμα αυτού είναι πως, οι κλοπές τροχοφόρων οχημάτων κατά την περίοδο 2013 – 2016 εμφανίζουν αύξηση στην επικράτεια κατά 32%, ενώ μόνο στην Αττική αυξάνονται σε ποσοστό 62%.
Ενώ όμως, όπως προανέφερα, η εγκληματικότητα κατά τα έτη 2011 -2015, μειώνεται με την κλασική της μορφή, αρχίζουν και ανθούν νέες μορφές παραβατικότητας: το ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΟ αναδεικνύεται ως μορφή εκλεπτυσμένης παραβατικότητας, χωρίς να είναι από την κοινωνία τόσο κατακριτέο, όσο προηγούμενοι τύποι εγκληματικότητας. Είναι ενδεικτικό πως οι υποθέσεις λαθρεμπορίου το 2010 ήταν μόλις 166, ενώ οι καταγεγραμμένες αντίστοιχες το 2014 ήταν 1.497 ενώ το 2016 20.807. Ο χώρος του λαθρεμπορίου, είναι ένας χώρος που οι ημεδαποί παραβάτες υπερτερούν σαφέστατα έναντι των αλλοδαπών.
Σαφώς και η κρίση παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτές τις διαφοροποιήσεις. Αφενός, οι έκνομοι προσπαθούν να βρουν τρόπους να επιβιώσουν και εκείνοι, ενώ ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός των προηγούμενων χρόνων, αυτοκίνητα, μηχανές και συστήματα ενδοεπικοινωνίας, γερνάει με την παρατεταμένη χρήση, και ήδη από το 2012 και μετά, ένα μεγάλο μέρος όλων των παραπάνω δεν μπορεί να συντηρηθεί μόνο από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Τα περιπολικά, που αστυνομεύουν τη περιοχή της Αττικής, (για παράδειγμα), αυτά τα τελευταία χρόνια, είναι λιγότερα από τα απαιτούμενα, με αποτέλεσμα τη δημιουργία κάποιων κενών στην ομαλή διευθέτηση των περιπολιών. Και είναι παρήγορο, εξαιρετικά, πως ένα μέρος επιχειρηματιών ενισχύουν την Αστυνομία με συντηρήσεις τροχοφόρων αλλά και αγορά ειδών εξοπλισμού, προκειμένου να καλυφθούν δαπάνες που το κράτος αδυνατεί να καλύψει.
Από τα μέσα του 2015 και μετά, η Ελλάδα, αλλά και η Αστυνομία έρχεται αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο κύμα μετανάστευσης από την Τουρκία, όπου έχουν συγκεντρωθεί εκατομμύρια πρόσφυγες πολέμου, από την Συρία, αλλά και μετανάστες από χώρες που έχουν είτε εμφύλιες συρράξεις, είτε βρίσκονται σε μεταπολεμικό στάδιο, (όπως το Αφγανιστάν, το Ιράκ, ή το Πακιστάν, αλλά και η Σομαλία). Η χώρα μέσα στην οικονομική κρίση, προσπαθεί να διαχειριστεί στα νησιά του Αιγαίου τους εκατοντάδες χιλιάδες εισερχόμενους, από τελείως διαφορετικές κοινωνικές, οικονομικές, θρησκευτικές και πολιτιστικές αφετηρίες. Η αρχή είναι χαώδης, καθώς οι δομές φιλοξενίας δεν είναι επαρκής, αλλά και οι Υπηρεσίες Αλλοδαπών της Ελληνικής Αστυνομίας και λοιπές συνδράμουσες Υπηρεσίες, βρίσκονται σε συνεχή αναζήτηση διαθέσιμων Αστυνομικών για την ομαλή διευθέτηση των διαδικασιών. Αυτό βέβαια, στην αρχή, οδηγεί σε σύγχυση, καθώς μόνο το 2015 εισήλθαν στην χώρα μας 836.000 μετανάστες, ενώ το αντίστοιχο χρονικό διάστημα το 2014 εισήλθαν στην χώρα 76.632 άτομα, σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Όλο αυτό το γεγονός επιβαρύνθηκε ακόμα περισσότερο, καθώς αυτό το, σχεδόν, ένα εκατομμύριο πρόσφυγες συσσωρεύθησαν σε τρία κυρίως νησιά, τη Λέσβο, τη Σάμο και τη Χίο.
Έτσι, το 2015 η Αστυνομία έδωσε πρωτεύοντα ρόλο στην ομαλοποίηση και την ασφάλεια στα νησιά του Αιγαίου, αλλά μαζί και με το Λιμενικό, το οποίο ανέλαβε το κύριο βάρος της ασφαλούς προσέγγισης των μεταναστών στην Ελλάδα. Έγινε, εν συνεχεία, προσπάθεια για την αποσυμφόρηση των νησιών και την μετακίνησή τους στην ηπειρωτική χώρα. Μέχρι όμως εκείνο το σημείο, η παραβατικότητα από μέρους των μεταναστών εκφράστηκε,με επεισόδια μεταξύ τους, ή με διαμαρτυρίες για τις κακές συνθήκες διαμονής,
που είχαν ως αποτέλεσμα μεμονωμένες επιθέσεις κατά των αστυνομικών δυνάμεων, μεταξύ τους συμπλοκές, (πολλές φορές αιματηρές), και καταστροφές μέσα στα κέντρα υποδοχής των.
Η Αστυνομία επηρεάσθηκε πολύ με αυτήν την μεταναστευτική κρίση. Είναι αντικειμενικό γεγονός, πως πάνω από 1.500 αστυνομικοί μετακινήθηκαν ως αποσπασμένοι για χρονικό διάστημα 6 μηνών στα νησιά υποδοχής μεταναστών, αλλά και οι ειδικές μονάδες της Αστυνομίας, (δηλαδή η ΥΑΤ και η ΥΜΕΤ), είχαν (και εξακολουθούν να διαθέτουν) σε μηνιαία βάση, τέσσερεις ή πέντε διμοιρίες σε Λέσβο, Χίο, Σάμο και Λέρο, προκειμένου να ελεγχθούν πιθανές έκνομες ενέργειες. Μέχρι το 2017, (που η κατάσταση εξομαλύνθηκε μερικώς), χωρίς βέβαια οι μετανάστες να προωθηθούν σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (εκτός ενός πολύ μικρού αριθμού, αλλά να βρουν καταλύματα, έστω και προσωρινά, σε όλη την Ελλάδα), η Αστυνομία δέχθηκε πλήγμα εξαιτίας αυτής της μετακίνησης των Αστυνομικών από τα αστικά κυρίως κέντρα.
Οι μεταναστευτικές αυτές ροές, αλλάζουν καθημερινά την εικόνα των μεγάλων πόλεων (και κυρίως της Αθήνας), και είναι εμφανές, ότι οι μετανάστες έχουν κάποια συνεισφορά στην παραβατικότητα ή εγκληματικότητας στη χώρα μας. Αυτό βέβαια, που είναι ο φόβος όλων μας είναι μια πιθανότητα τρομοκρατικού χτυπήματος. Γι’ αυτό, και κάθε αποκάλυψη για ανθρώπους που είναι, ή μπορεί να έχουν υπάρξει στο παρελθόν, μέλη του ΙΣΙΣ, μονοπωλεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα αντίστοιχα της κοινωνικής δικτύωσης.
Και φθάνουμε στην καθημερινότητα από το 2015 έως και σήμερα, που οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με το εξής παράδοξο: από τη μια, καθημερινά περιστατικά παραβατικότητας και βίας, σε συγκεκριμένες κυρίως περιοχές των αστικών κέντρων, και κυρίως των Αθηνών, και από την άλλη, συνεχείς αλλά και πολύ σημαντικές επιτυχίες των Αστυνομικών της ασφαλείας, αλλά και Λιμενικών αρχών, στη μάχη ενάντια στο έγκλημα.
Το πρώτο και αρνητικό κομμάτι, το θέμα της βίας και εγκληματικότητας που ανθεί και σταθερά αυξάνεται στα Εξάρχεια, τείνει να γίνει συνήθεια, και κανείς να μην ασχολείται μαζί του. Δεν υπάρχει Σαββατοκύριακο και τουλάχιστον δύο καθημερινές ημέρες που να μην γίνεται «μολότοφ – παρτυ» σε Χαριλάου Τρικούπη, Τοσίτσα ή Πατησίων, οδοί που κανονικά σε μια άλλη πρωτεύουσα θα αποτελούσαν απόλυτο ασφαλή προορισμό, (μιας και είναι κομμάτι του κέντρου της πρωτεύουσας). Αντί για αυτό κινούμαστε στο άλλο άκρο .
Ας δούμε για παράδειγμα έναν ήσυχο μήνα, που τυχαία επέλεξα, που είναι ο Ιούνιος του 2016 και τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί γιατί υπάρχουν και άλλα που δεν έχουν καταγραφεί:
1/6/2016: Επίθεση αγνώστων έξω από την ΑΣΟΕΕ.
5/6/2016: Επίθεση Αντιεξουσιαστών στην οικία του υπουργού επικρατείας Αλέκου Φλαμπουράρη στα Εξάρχεια. 6/6/2016: Δολοφονία αλλοδαπού στα Εξάρχεια.
15/6/2016: Επίθεση αντιεξουσιαστών κατά του Συμβουλίου της Επικρατείας.
16/6/2016: Εμπρησμός δύο λεωφορείων του ΟΑΣΑ στην περιοχή Εξαρχείων.
17/6/2016: Επίθεση με βόμβες μολότοφ εναντίον των γραφείων του ΠΑΣΟΚ στη Χαριλάου Τρικούπη.
20/6/2016: Καταστροφή Ακυρωτικών Μηχανημάτων ταυτόχρονα σε ΗΣΑΠ, ΜΕΤΡΟ και Λεωφορεία.
22/6/2016: Βανδαλισμός Μνημείου στη Λυσικράτους
25/6/2016: Σοβαρά επεισόδια εναντίον διμοιριών της ΥΑΤ επί της οδού Πατησίων, και την ίδια ημέρα: Εισβολή αντιεξουσιαστών σε στρατόπεδο και καταστροφή στρατιωτικού οχήματος.
Επιπλέον, αυτό που ποτέ δεν κατάλαβα είναι, τι εννοείται με την λέξη αντιεξουσιαστικός χώρος ….; αφού οι αντιεξουσιαστές ασκούν εξουσία στα πάντα σε αυτήν την περιοχή, έχουν φθάσει στην επιβολή του ελέγχου στην περιοχή με ανησυχητικά φαινόμενα, για παράδειγμα τη ένοπλη πορεία με στα Εξάρχεια τον Μάρτιο 2016, ενώ το γνωστό σε όλους μας INTYMEDIA, (η ιστοσελίδα των αναρχικών), στις 21 Μαρτίου, ανήρτησε τα ονόματα των ελεγκτών, δημοσίων υπαλλήλων σε μέσα μαζικής μεταφοράς, και προέτρεπε: «ΕΑΝ ΞΕΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΟΥ, ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΣΟΥ ΑΝΑΛΟΓΑ».
Κορύφωση όλων αυτών, αποτελεί η δολοφονική επίθεση με Καλάσνικοφ εναντίον αστυνομικού της ΥΑΤ στη Χαριλάου Τρικούπη, που ήταν σκοπός αστυνομικού λεωφορείου της Υπηρεσίας εκείνη την ώρα. Εκεί η τύχη (στην ατυχία του) τον βοήθησε, ενώ αφού τον πυροβόλησαν τουλάχιστον έξι φορές, τραυματίσθηκε μόνο ελαφρά στο χέρι και στα πλευρά.
Μία από τις τελευταίες επιθέσεις που προέρχεται από τον συγκεκριμένο χώρο, έγινε εκτός των τειχών του ‘’Αβάτου’’και συγκεκριμένα στις 21 Οκτωβρίου στο Α.Τ. Πεύκης, με βόμβες μολότοφ. Αλλά η νέα τάση που ξεφεύγει από επιθέσεις, σε Αστυνομικού ς, Αστυνομικά τμήματα, μέσα μαζικής μεταφοράς, μέσα ενημέρωσης, Δημόσιους οργανισμούς και φυσικά Πανεπιστήμια, ..είναι οι καμπάνιες κατά κρεοπωλείων, με τελευταίο κρούσμα στις 21 Οκτωβρίου τον βανδαλισμό ενός κρεοπωλείου στα Εξάρχεια. Θα ήθελα να αφήσω ασχολίαστη την επίθεση λίγες ημέρες πριν, εναντίον Ευέλπιδων στο Μοναστηράκι.
Μια νέα μόδα, τελευταίων ετών, είναι ο Ρουβίκωνας, που φεύγει από την στενή περιοχή των Εξαρχείων και κάνει επιθέσεις, ευτυχώς όχι ένοπλες, και εκτός της περιοχής . Έτσι έχουν καταγραφεί τελευταίες επιθέσεις: ..στο Ιταλικό Προξενείο στο Κολωνάκι, στην Ισπανική Πρεσβεία, (όπου άναυδος ο πρέσβης αναρωτήθηκε πως μπορούν να συμβαίνουν αυτά στο κέντρο της Αθήνας), σε τρεις εφορείες, και βέβαια, το τελευταίο, με τα μέλη του να απειλούν γιατρό στον Ευαγγελισμό πως θα πάρουν το νόμο στα χέρια τους.
Από την άλλη μεριά, όμως, έχουμε μεγάλες επιτυχίες της Αστυνομίας σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, και μάλιστα σε υποθέσεις εξαιρετικής δυσκολίας. Επιτυχίες έχει πολλές και σημαντικές, η Ελληνική Αστυνομία, όταν δεν υπάρχουν πολιτικές παρεμβάσεις: Υποθέσεις που τράβηξαν την προσοχή,
- όπως η διαλεύκανση της απαγωγής του επιχειρηματία Λεμπιδάκη στην Κρήτη, είναι εξαιρετική σημασίας, κυρίως, εξαιτίας της πολύμηνης ομηρίας του και της μεθοδικότητας με την οποία όλοι οι αστυνομικοί που πήραν μέρος την έφεραν σε πέρας.
- Πολύ πρόσφατη, μόλις προχθεσινή, ήταν η ανακοίνωση της σύλληψης αλλοδαπού φυσικού αυτουργού, για τον άδικο θάνατο του δικηγόρου Μιχάλη Ζαφειρόπουλου, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την εκτέλεσή του στο γραφείο του.
- Επίσης, επιτυχία της τελευταίας εβδομάδας, ήταν η εξάρθρωση σπείρας που έκλεβε ηλικιωμένους, κυρίως, με το φόβο ηλεκτρικού σίδερου που δεν δίσταζε να το χρησιμοποιήσει όταν εκείνοι αρνούνταν ή δεν είχαν χρήματα, όπως και έκαναν λίγες ημέρες πριν με μια 85χρονη, ενώ η λεία τους ξεπερνούσε τα 2 εκατομμύρια ευρώ.
- Μόλις το καλοκαίρι εξαρθρώθηκε η σπείρα με τις περισσότερες ληστείες, που στόχευε σε χρυσό ενώ βρέθηκαν τα κλοπιμαία τα οποία και αποδόθηκαν σε αυτούς που τα είχαν χάσει.
- Μεγάλη πρόσφατη επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας αποτελεί και η σύλληψη ημεδαπού που σχετίζεται με την αποστολή τρομοδέματος στον Λουκά Παπαδήμο, αλλά και παρόμοιες αποστολές σε φορείς και πρόσωπα του εξωτερικού.
Πολλές είναι και οι επιτυχίες που δεν γίνονται πάντα πρωτοσέλιδα. Για παράδειγμα συνεχείς είναι οι επιτυχίες της Οικονομικής Αστυνομίας, που προσπαθεί να ελέγξει το λαθρεμπόριο αλλά και άλλες αξιόποινες πράξεις σε επιχειρηματικό επίπεδο. Αξιοσημείωτες επιτυχίες έχουν καταγραφεί και συνεχίζουν να καταγράφονται στον ευαίσθητο τομέα της δίωξης του ηλεκτρονικού εγκλήματος, που δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι τα παιδιά.
ΟΛΗ ΑΥΤΗ Η ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΝΤΙΘΕΣΗ που εκφράστηκε, από τη μια με σειρά παραβατικών ενεργειών για τις οποίες φαίνεται να μη γίνεται τίποτα, και από την άλλη όλη αυτή η παραγωγή διελευκάνσεων πολύ δύσκολων υποθέσεων οδηγεί σε ένα και μόνο συμπέρασμα: πως η Αστυνομία, και τα Σώματα Ασφαλείας εν γένει, έχουν την πλήρη ικανότητα, οργάνωση και έμπειρο στελεχιακό δυναμικό, ώστε να εργασθούν σωστά και μεθοδικά και να παράξουν αποτέλεσμα, εφόσον υπάρχει η πολιτική βούληση για να γίνουν πράξη όλα τα παραπάνω και φυσικά εφόσον, οι μέθοδοι και τα μέλη των Σωμάτων αυτών, εξειδικεύονται και προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες.
Η λύση είναι πάρα πολύ απλή, αρκεί: ένας κρατικός μηχανισμός να το επιθυμεί και ίσως, οι πολιτικοί να δώσουν τον πρώτο ρόλο στην Αστυνομία χωρίς μεγάλες παρεμβάσεις. Μόνο τότε, θα υπάρξει η δυνατότητα, της αντικειμενικής αξιολόγησης των στελεχών της Αστυνομίας, όταν θα φέρουν την πλήρη ευθύνη για τις ενέργειές τους, την επιλογή των συνεργατών τους και την τοποθέτηση των επικεφαλής των υπηρεσίων. Τότε μόνο, θα μπορούν: να πιστώνονται την επιτυχία και θα χρεώνονται την αποτυχία.
Η ύπαρξη πολιτικής ηγεσίας στα Σώματα αυτά, στην πραγματικότητα: παίρνει κάθε ευθύνη αποτυχίας επάνω της, καθώς πάντα ο Υπουργός φταίει, ενώ για, κάποιους λίγους, υψηλόβαθμους, αυτή η κεντρική ευθύνη αποτελεί την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Αν όμως, κάποια στιγμή, και η Αστυνομία, (πιθανόν και το Λιμενικό και η Πυροσβεστική), αναλάβει τις ευθύνες επιτυχίας και αποτυχίας, άμεσα και ως ανάγκη, θα καταξιώνονται αξιωματικοί υπεύθυνοι και παραγωγικοί. Γιατί ένα τέτοιο σύστημα δεν μπορεί να λειτουργήσει με μέσον, αφού το αποτέλεσμα θα μετράει, και όχι η προσωπική γνωριμία.
Με την ελπίδα μιας καλύτερης οργάνωσης της ΠΑΤΡΙΔΑΣ μας, που θα έχει συνέπεια μια ακόμα καλύτερη ποιότητα Ασφάλειας για όλους τους Έλληνες, και για όσους διαμένουν στην Χώρα αυτή, κλείνω, με την απόλυτη βεβαιότητα, πως δεδομένης της οικονομικής κρίσης που έχει μαστίσει όλους τους Έλληνες, (και τους Αστυνομικούς), το Σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας λειτουργεί καλύτερα, ίσως, από τον οποιοδήποτε Δημόσιο Οργανισμό και αντιπαρέρχεται τα υπάρχοντα προβλήματα με θαυμαστή επιτυχία.
ΠΡΟΣΔΟΚΩ, ΟΤΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΑΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΣΕ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΘΑ ΠΑΨΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Σας ευχαριστώ. –
Χρήστος Κονταρίδης
Αντιστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
Λ.Α.Ε.Δ. 3-11-2017