Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΘΡΟΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών. Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Μέσα στη χορεία των Αγίων Δώδεκα Αποστόλων συγκαταλέγεται και ο ένδοξος Απόστολος Ανδρέας, τον οποίο η Αγία μας Εκκλησία, τιμά στις 30 Νοεμβρίου. Και μάλιστα κατέχει τα πρωτεία μεταξύ των Συμμαθητών του, διότι είναι ο πρώτος που ακολούθησε τον Κύριό μας, κατά την επίγεια δράση του.
Ο Απόστολος Ανδρέας άκουσε μαζί με τον αδελφό του Πέτρο και τα δύο αδέλφια Ιωάννη και Ιάκωβο το κήρυγμα του Χριστού και πρώτος πήρε την απόφαση να Τον ακολουθήσει. Γι’ αυτό και έλαβε την τιμητική επωνυμία Πρωτόκλητος. Επίσης κατέχει και έναν άλλο τίτλο, τον τίτλο του “Πρωτόθρονου”, που του αποδόθηκε κάποιους αιώνες αργότερα.
Όταν δηλαδή το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, έλαβε την πρώτη θέση μεταξύ των προσβυγενών Πατριαρχείων και ονομάστηκε Πρωτόθρονο και επειδή ο Απόστολος Ανδρέας είναι αυτός που κήρυξε στην περιοχή της πόλεως του βυζαντίου και είναι ο ιδρυτής του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, μπορούμε να πούμε, ότι είναι ο πρώτος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, επομένως “Πρωτόθρονος”, (πρώτος που ενθρονίστηκε).
Ο απόστολος Ανδρέας καταγόταν από τη Βηθσαΐδα της Γαλιλαίας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Ιωνάς. Άκουσε το κήρυγμά του Ιωάννου του Προδρόμου και τον ακολούθησε. Βρισκόταν κοντά του και γέμιζε την ψυχή του από τις ουράνιες νουθεσίες, του Βαφτιστή, ώσπου πρώτος πήρε τη μεγάλη απόφαση να ακολουθήσει άλλο διδάσκαλο, τον μέγα Διδάσκαλο, τον Κύριον Ιησού Χριστόν. Η πορεία του αποστόλου Ανδρέα κοντά στον Χριστό, είναι όμοια με όλων των αποστόλων” : Αναφέρεται, ο Απόστολος στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, όταν μαζί με τον Ιωάννη άκουσαν, τα λόγια του Προδρόμου, “ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτία του κόσμου” (ιω. α’ 29).
Πλησίασαν τότε τον Ιησού, που τους σύστησε, ο διδάσκαλός τους και του μίλησαν. Ο Κύριος τους ρώτησε “τι θέλετε και αυτοί του απάντησαν, “Διδάσκαλε που μένεις;” και ο Κύριος πάλι, “έρχεστε και ιδέτε”. Έμειναν μαζί του εκείνη την ημέρα. Η καρδιά τους τις ώρες αυτές έλαβε θείο φωτισμό και φλόγα, που δεν έσβησε ποτέ πια.
Με πολύ ενθουσιασμό ο πρωτόκλητος Ανδρέας, τρέχει στον αδελφό του Πέτρο και του λέει, “ευρήκαμε τον Μεσσίαν” (Ιω.α’42) και αμέσως τον οδηγεί να γνωρίσει τον Χριστό. Από το σημείο αυτό κιόλας ο Ανδρέας λαμβάνει τον ρόλο του. Κηρύττει και φέρνει τον πρώτο άνθρωπο στο Χριστό, τον αδελφό του.
Ξεχωριστή είναι και η στιγμή που έζησε, ο Απόστολος με τη θαυμαστή Αλιεία, μετά την παρότρυνση του Κυρίου. Ο Χριστός βρέθηκε στη λίμνη της Γαλιλαίας και ζήτησε από τον Πέτρο και τον Ανδρέα να καθίσει στη βάρκα τους, για να μιλήσει στα πλήθη, που είχαν συρρεύσει να Τον ακούσουν.
Μόλις τελείωσε την ομιλία Του, τους είπε να ρίξουν τα δίχτυα για ψάρεμα. Ο Πέτρος του ανέφερε ταπεινά, ότι όλη την νύχτα που προσπαθούσαν δεν κατάφεραν κάτι, όμως εφ’ όσον του το ζητά ο Διδάσκαλος, θα το κάνει.
Και το θαύμα γίνεται, Τα ψάρια ήταν τόσα πολλά, που αναγκάστηκαν να καλέσουν και τους συνεταίρους τους, Ιάκωβο και Ιωάννη, για βοήθεια. Με το θαύμα αυτό πλέον οι τέσσερις πρώτοι του μαθητές, ακολουθούν τον Χριστό.
Μια ακόμη στιγμή που συναντάμε ξεχωριστά τον Απόστολο Ανδρέα είναι, όταν κάποιοι Έλληνες ζήτησαν να μιλήσουν και να γνωρίσουν τον Χριστό. Τότε μαζί με τον απόστολο Φίλιππο, οδήγησαν τους Έλληνες στον Διδάσκαλο. Και ο Κύριος αναφώνησε : “Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξαστή ο Υιός του ανθρώπου” (Ιω.ιβ’23).
Έζησε τα γεγονότα του Πάθους του Κυρίου, της Σταυρώσεως, της Αναστάσεως και της Αναλήψεως, βιώνοντας μοναδικές στιγμές. Το γεγονός της Πεντηκοστής με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αλλάζει εντελώς την πορεία του Αποστόλου. Ποτέ δεν μπορούσε να φανταστεί, ότι θα έφτανε ως τα πέρατα της γης και μάλιστα, ότι θα είχε τη δύναμη να κηρύξει μια νέα Πίστη. Ο Απόστολος Ανδρέας κληρώνεται να κηρύξει στις περισσότερες περιοχές της Μικράς Ασίας, στην Καππαδοκία, τον Πόντο και την Βιθυνία. Στην πόλη του Βυζαντίου χειροτονεί τον μαθητή του Στάχυ, ως πρώτο Επίσκοπο της Περιοχής. Έτσι θεωρείται ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
Το κηρυκτικό του έργο εκτείνεται στην Μαύρη θάλασσα και την κατοχή της Κριμαίας. Από εκεί επιστρέφει στη Μικρά Ασία και μέσω της Θράκης, της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας, φτάνει στην Αχαΐα.
Η βάση του κηρυκτικού του έργου γίνεται πλέον η Πάτρα. Εκεί διδάσκει, νουθετεί, θαυματουργεί και οδηγεί τους ανθρώπους στον αληθινό Θεό. Η Πάτρα όμως, εκτός από έδρα του κηρυκτικού του έργου, θα γίνει και ο τόπος μαρτυρίου του. Παρ’ ότι η βοήθεια προς όλους ήταν παραδειγματική και ανιδιοτελής το μίσος, η κακία, και η ζήλια θολώνει τα μάτια της ψυχής των ειδωλολατρών.
Έτσι συκοφαντούν τον Απόστολο στον Ανθύπατο Αιγεάτη, ο οποίος μάλιστα ήταν ευεργετημένος από τον Άγιο, διότι του είχε θεραπεύσει τη Σύζυγο, και βγάζει την καταδικαστική απόφαση του Θανάτου.
Σχηματίζουν ένα Σταυρό σε σχήμα Χ και εκεί καρφώνουν τον Απόστολο, ο οποίος δέχεται ταπεινά τη θανατική ποινή, μιμούμενος, τον διδάσκαλό του Ιησού Χριστό.
Πηγή : Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ”.
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος