ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΡΕΙΘΡΑ ΠΟΤΑΜΟΙ ΧΑΡΕΙΤΩΝ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

“Τα εις τους έσχατος τούτους χρόνους γενόμενα θαύματα πάρα της Οσίας Μητρός ημών Ειρήνης Χρυσοβαλάντου εν ΛΥΚΟ ΒΡΥSSI ATTIKHC”.

O Δωρεοδότης Σωτήρ μας έδωσε στην χαριτόβρυτον Αγίαν του, την Θαυματουργόν Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, την χάριν του θαματουργείν, να προσφέρει δηλονότι στον πόνο και στις ασθένειες του ανθρώπου, καταπληκτικές μεταλλαγές, που νικούν την φύσιν και καταπλήσσουν τον νου. Με την φλογερή και αδιάσειστη πίστη των ασθενών των ιδίων, το θαύμα συντελείται. Αυτό το κάθε θαύμα που είναι το φίλτατο τέκνο της ζώσης πίστης. Φέρονται λοιπόν εις δημοσίευσιν θαύματα της Αγίας μας, έτσι όπως τα καταγράφουν οι ευεργετηθέντες πιστοί στο βιβλίο Θαυμάτων, που διατηρεί η Μονή, ή σε επιστολές των, για να γνωρίσουν όλοι εκείνοι που ευλαβούνται την Αγίαν, αλλά και για να πιστέψουν όλοι εκείνοι που σαν “αμφίβια”, πλέουν μεταξύ πίστεως και απιστίας και καταβασανίζονται από πολλά “εάν”, γύρω από την αγιωτάτην Πίστη μας.

Επιστολή : ——– —– ——

Είμαι συνδρομήτρια του Περιοδικού σας “Οσία Ειρήνη Χρυσοβαλλάντου”. Από το 1973 που την γνωρίζω, έχουν γίνει σε μένα την αμαρτωλή δούλη του Κυρίου μας άπειρα θαύματα, μερικά εκ των οποίων επιθυμώ να δημοσιευτούν στο Περιοδικό σας και παρακαλώ να μου στείλετε 30 επιπλέον, για να τα μοιράσω σε γνωστούς και φίλους, προς ψυχωφέλεια και πνευματική οικοδομή.

– Το καλοκαίρι του 1973 είχα πολύποδα στο στομάχι μου. Μια γνωστή μου, βλέποντας ότι υπέφερα μου είπε να προσευχηθώ σε Σένα, Αγία μου Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Εγώ δεν έδωσα σημασία. Όταν όμως ο πόνος έγινε συχνότερος και δυνατότερος η γνωστή μου, μου έδωσε και ήπια αγίασμα και λαδάκι από την κανδύλα σου και – ώ του θαύματος! Από το σώμα μου βγήκε, ένας μεγάλος όγκος όμοιος με χταπόδι. Τότε άρχισα να κλαίω και να ευχαριστώ την Αγία Ειρήνη, που παρά την απιστία μου εκείνη με έσωσε. Την άλλη μέρα οι εξετάσεις έδειξαν, ότι δεν έχω τίποτα. Όμως εγώ ή πλέον αμαρτωλή έγινα καλά και ξέχασα την Ευεργέτιδά μου.

Εκείνη όμως που πρεσβεύει στον Κύριο Ιησού Χριστό για όλους εμάς, δεν με ξέχασε. Βλέπω λοιπόν στον ύπνο μου μια μαυροφορεμένη πανέμορφη και ολόλαμπρη καλόγρια – δίπλα της ένα κυπαρίσσι και ένας άγγελος – να μου λέει : “Γιατί Δήμητρα δεν ήρθες στο σπίτι μου, γιατί δεν μου έφερες το τάμα σου;”.

Το πρωί ξύπνησα τρομαγμένη και ρώτησα πως να πάω στη Λυκόβρυση. Όταν έφτασα, είδα πάνω από την Κεντρική Πύλη της Μονής, την ψηφιδωτή εικόνα, όπως την είδα στο όνειρό μου. Δάκρυα χαράς και ευγνωμοσύνης κύλησαν από τα μάτια μου. Από εκείνη τη στιγμή, πανωραία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, έγινες η προστάτιδά μου. Το 1980 ήμουν παντρεμένη και έγκυος όμως απέβαλα. Έκανα δύο εγχειρήσεις στο Μαιευτήριο “Μητέρα”, (αφαίρεση αριστερής ωοθήκης) και ο μαιευτήρας διέγνωσε ότι είχα παιδική μήτρα και ουδέποτε θα γινόμουν μητέρα! Για δύο χρόνια πήγαινα από γιατρό σε γιατρό, όμως κανείς δεν με βοήθησε. Τότε άφησα όλες τις ελπίδες μου στην Παναγία μας και σε σένα, Μεγαλώνυμε Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου. Οι προσευχές μου εισακούστηκαν και βλέπω σε όνειρο Εσένα, Γλυκυτάτη μου Αγία Ειρήνη, να φέρνεις προς το μέρος μου ένα καροτσάκι με ένα μωρό μέσα και δύο μεγαλύτερα κοριτσάκια δίπλα στο καρότσι. Τότε σε ρωτώ γλυκιά μου Αγία :

– Τίνος είναι αυτά τα κοριτσάκια, Αγία μου Ειρήνη;

– Δικά σου, Δήμητρα.

– Μα εγώ Αγία μου Ειρήνη, δεν μπορώ να κάνω παιδιά.

– Να η Μαρία σου (η πιο μεγάλη), η Σταματίνα σου (το άλλο κοριτσάκι, που ήταν δίπλα στο καρότσι.)

– Και αυτό που είναι μέσα, ποιο είναι Αγία μου;

Με κοίταξε, μου χαμογέλασε και εξαφανίστηκε. Αυτό το όνειρο το είδα το 1980. Το πρώτο μου παιδί – τη Μαρία – τη γέννησα το 1982, το δεύτερο – την Σταματίνα – το1984 και το τρίτο την – Ειρήνη – το 1985.

Ώ Θεέ μου, τι χαρά δίνεις στους Αγίους σου, να θαυματουργούν σε μας τους αμαρτωλούς. Σε όλη μου τη ζωή όσα ευχαριστώ, είναι ελάχιστα μπροστά στην απεραντοσύνη της αγάπης Σου!!!

Τον Μάρτιο του 1992 εμφανίστηκε στη κνη’μη του δεξιού ποδιου’ μου , μια ελιά η οποία σπάνια με πονούσε, αλλά μεγάλωνε και σκούρενε σιγά – σιγά. Ένα βράδυ είδα στο όνειρό μου την Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, να κρατά στη παλάμη της ένα μελανό κομμάτι κρέας. Εγώ δεν έδωσα σημασία στο όνειρο και στον πόνο που είχα λόγω υπερβολικής κούρασης, υποχρεώσεων και ευθυνών (Διευθύντρια σε σχολείο, γονείς, οικογένεια). Το καλοκαίρι αποφάσισα με την επιμονή κάποιας συναδέλφου να πάω στο Νοσοκομείο “Ανδρέας Συγγρός”. Διαγνώσθηκε ως λίαν ύποπτο και προγραμματίστηκε να γίνει η αφαίρεση του σπίλου στις 20 Ιουλίου στον “Άγιο Σάββα”. Ο ειδικευμένος χειρουργός αφαιρώντας την ελιά, διαπίστωσε ότι είχε μεγάλη ρίζα και παράρριζα, τα οποία πέρασαν τα οστά κι έφθασαν στον μυελό. Σε 15 ημέρες θα έβγαινε η βιοψία. Εγώ αμέλησα τελείως, αλλά τον Αύγουστο στο εγχειρισμένο σημείο δημιουργήθηκε συρίγγιο. Έτρεχε υγρό και είχα φοβερούς πόνους. Πηγαίνω στον “Άγιο Σάββα” για εξέταση και για την ξεχασμένη βιοψία. Η βιοψία έδειξε καρκίνο καλπάζουσας μορφής, κακοήθες μελάνωμα τελευταίου βαθμού. Σαν κεραυνός έπεσε επάνω μας αυτή η είδηση. Στις 27 Αυγούστου εισήλθα στον “Άγιο Σάββα”, έγιναν όλους οι εξετάσεις και προγραμματίστηκε την Τρίτη 1η Σεπτεμβρίου να γίνουν δύο εγχειρήσεις, η μία εξαγωγή των πειραχθέντων λεμφαδένων και η άλλη καθάρισμα της άρρωστης περιοχής και τοποθέτηση μοσχεύματος. Στενοχωρήθηκα πολύ, αλλά για κάποιον παράδοξο λόγο απογοητεύτηκα. Κάθε πρωί έπινα αγίασμα και έβαζα λαδάκι της Αγίας Ειρήνης στο άρρωστο πόδι μου. Συγχρόνως και όλη μέρα διάβαζα το περιοδικό Σου. Μεγάλη μου Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου, μέχρι (10) φορές την ημέρα. Την Δευτέρα στις 31 Αυγούστου, εκεί που διάβαζα το περιοδικό σου Γλυκιά μου Αγία προσευχήθηκα με όση δύναμη είχα και σε θερμοπαρακαλούσα να με θεραπεύσεις, για να μεγαλώσω τα τρία κοριτσάκια μου, τα οποία εσύ μου τα έδωσες, που ήταν τότε 10, 8 και 7 ετών.

Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα από τα πόδια μου, να τρέχει νερό. Στο δωμάτιο ήταν η νύφη μου, η οποία ήταν προϊσταμένη στο Νοσοκομείο Αρεταίειο. Της λέω “Μαίρη τρέχει νερό από τα πόδια μου, κοίτα κάτω από το κρεβάτι”. Κοιτάζει η γυναίκα δεν βλέπει τίποτα. Τρέχει στον γιατρό και τον πείθει να κάνω μια αξονική. Γίνεται η αξονική και – ω του θαύματος Σου – Γλυκιά μου Αγία Ειρήνη, δια των πρεσβειών σου στον Κύριο οι λεμφαδένες δεν είχαν πειραχτεί. Έτσι ματαιώθηκε η πιο δύσκολη εγχείρηση. Η άλλη εγχείρηση (τοποθέτηση μοσχεύματος) θα γινόταν την Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου. Με τη βοήθεια του Θεού και της Αγίας Ειρήνης μπαίνω στο χειρουργείο, κάνω τον σταυρό μου, λέω νοερά όσες προσευχές θυμάμαι. Γίνεται με ολική νάρκωση η εγχείρηση. Αισθάνομαι τότε ένα χέρι να μου χαϊδεύει ελαφρά το πρόσωπο και μια γυναικεία φωνή να μου λέει : Ξύπνα Δήμητρα, τελειώσαμε”. Βγήκα από το χειρουργείο στις 4.30 το απόγευμα. Το άλλο πρωί όταν ήρθε ο γιατρός μου, τον ευχαρίστησα που όλα πήγαν καλά. Τότε εκείνος με ρώτησε. “Ποιόν Άγιο έχεις κυρία Δήμητρα; Χθες στο χειρουργείο εγώ και οι συνάδελφοί μου είδαμε τον παλμογράφο να δείχνει μηδέν. Όλοι δακρυσμένοι σταυροκοπηθήκαμε. Εγώ είχα τοποθετήσει το μόσχευμα και το έραψα με 150 ράμματα. Όμως κ. Δήμητρα, κάποιος άλλος έραψε το πόδι σου. Κάποια στιγμή λοιπόν ακούμε ξαφνικά τον παλμογράφο να χτυπάει δυνατά και ένα άγιο, θεϊκό μύρο πλημμύρισε το χειρουργείο. Κάποιος Άγιος σε βοήθησε κ. Δήμητρα”. Εγώ τότε του είπα, για την Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου και το πρώτο μου δώρο προς αυτόν, ήταν μια ασημένια εικόνα της, για να θυμάται και εκείνος το θαύμα. Μετά από αυτήν την εγχείρηση ο γιατρός μου φοβόταν για μετάσταση, γιατί το κακοήθες μελάνωμα, είναι η χειρότερη μορφή καρκίνου. Μετά από δύο μήνες έγινε μετάσταση στη μήτρα. Μου παρουσιάστηκε ένας μικρός όγκος, έγινε η εγχείρηση, έδειξε ο όγκος ήταν καλοήθης.

Να σημειωθεί ότι το Μοναστήρι σου, Αγία μου, έγινε σχεδόν το σπίτι μου. Ερχόμουν συχνά με τον σύζυγό μου και τα κορίτσια μου και σ’ ευχαριστούσαμε, για όσα έκαμες για μας. Από τότε μέχρι σήμερα διαβάζω καθημερινά την παράκλησή σου και τους χαιρετισμούς σου.

Τον Σεπτέμβριο του 2004 γίνεται μετάσταση στον αριστερό πνεύμονα.

Όγκος. Ο γιατρός ετοιμάζετε για εγχείρηση. Όμως οι παρακλήσεις μας προς την υπέρλαμπρο Αγία Ειρήνη με νηστείες και παίρνοντας το άγιο μήλο της εισακούονται. Στην επόμενη εξέταση ο όγκος στον πνεύμονα που είχα μέγεθος καρυδιού, τώρα χωρίς θεραπεία, μόνο με το αγίασμά σου και το άγιο μήλο σου, Αγία μου, είχε σχήμα φιστικιού. Ο γιατρός μου απορεί, αλλά ούτε και εκείνος σε ξεχνά. Μου λέει αυτός ο όγκος θα υπάρχει για πάντα στον αριστερό πνεύμονα. Όμως Εφέτος (2013) που έκανα ακτινογραφία θώρακα – ω του θαύματος σου Αγία μου Ειρήνη – η ακτινογραφία ήταν πεντακάθαρη δεν υπήρχε όγκος. Με τον ίδιο τρόπο σώθηκα και με την μετάσταση που είχε κάνει στο έντερο. Δεν έγινε η εγχείρηση αφαίρεσης τμήματος του εντέρου.

Στις 8 Ιανουαρίου 2010 η τρίτη κόρη μου, η Ειρήνη γέννησε στον 8ο μήνα με πίεση 23. Έπαθε εκλαψία. Εσύ, Αγία μου όλη νύχτα ήσουν στο προσκέφαλό της. Σε είδα πάλι στον ύπνο μου, που έσωσες την ίδια και το παιδί της, το οποίο γεννήθηκε ελλιποβαρές.

Τον Μάρτιο του 2013, άλλος κεραυνός στο σπίτι μου. Διάγνωση, όγκου στον αριστερό μαστό. Σε τέσσερα Νοσοκομεία πήγα για το πρόβλημά μου και όλοι οι γιατροί εκεί μου έλεγαν ότι πρέπει να γίνει εγχείρηση,

δηλαδή αφαίρεση του ασθενούς τμήματος. Άλλος Γολγοθάς θα άρχιζε για μένα. Στο Αττικό στο, Μητροπόλιταν, στο Ιατρικό κέντρο Αθηνών, στο Νέο Αθήναιον έκανα εξετάσεις και όλοι οι γιατροί συμφωνούσαν να γίνει η εγχείρηση.

Αποφασίστηκε να γίνει η εγχείρηση στο Νέο Αθήναιον με την επίβλεψη του γιατρού μου, από το Νοσοκομείο “Άγιος Σάββας”. Την Παρασκευή 29 Μαρτίου θα γινόταν η εγχείρηση, αφού πρώτα γίνει ψηφιακή μαστογραφία στον “Άγιο Σάββα” την πέμπτη το απόγευμα.

Εγώ σ’ αυτό το διάστημα πήγα στην Ερέτρια, όπου διαμένω τα τελευταία χρόνια ως συνταξιούχος, το ανέφερα στον εφημέριο της Εκκλησίας μας, ο οποίος πήρε λαδάκι, από την καντύλα της Παναγίας, μου διάβασε μια ευχή και με σταύρωσε στο μέτωπο. Εκείνη τη στιγμή αισθάνθηκα να ρέει κάτι από το στήθος μου. Μαζί μου έχω πάντα τις εικόνες της Παναγίας και της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου. Νήστεψα, πήρα το Άγιο μήλο, ήπια αγίασμα της Αγίας μας και κρατώντας σφικτά τις δύο εικονίτσες, μπαίνω για την ψηφιακή μαστογραφία.

Το αποτέλεσμα; Δεν υπάρχει τίποτα. Όλα πεντακάθαρα. Τρεις γιατροί στον “Άγιο Σάββα” και ο γιατρός μου που θα με χειρουργούσε μένουν άναυδοι.

Ώ Μεγαλοδύναμε Θεέ! Πολυέσπλαχνε και Μακρόθυμε. Εσύ, που δια των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, μου παρέτεινες την επίγεια ζωή μου, που ακούς τις προσευχές όλων μας προστάτεψε και το Έθνος μας και χάριζέ μας υγεία, δύναμη, πίστη και αγάπη, όπως τη δίδαξες ο ίδιος.

Η δούλη τού Κυρίου.

Δήμητρα Καραγιάννη – Παπαδημητρίου

Συνταξιούχος εκπαιδευτικός Ερέτρια Ν. Εύβοιας.