ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Πέτρο τον έλεγαν και πέτρινη ήταν η καρδιά του. Και όχι πως ήταν έτσι από παλιά. Τότε, όταν ήταν παιδί στο σχολείο, ήταν άλλος άνθρωπος. Γλυκό παιδί, γεμάτο συναίσθημα και ευγένεια, πραότητα και συστολή. Έπειτα μεγάλωσε, σπούδασε, έγινε επιστήμονας.

Καλή θέση, πολλά λεφτά. Τι τα θέλεις όμως; Εκείνο το παιδικό χάθηκε από μέσα του. Σκλήρυνε η καρδιά. Τα πολλά λεφτά; Μάλλον. Βλέπεις, αυτός που έχει λεφτά, κινδυνεύει σ’ αυτά να στηρίξει την ζωή του και γι’ αυτά πια να ζει.

Κι αν πεις για Θεό… Που θέση για Θεό στη ζωή. Θεός πλέον είναι το χρήμα. Ο μαμωνάς που είπε ο Χριστός, που συμπνίγει τον άνθρωπο και τον απομακρύνει από τον Θεό. Τον σκληραίνει και τον αλλοτριώνει…

Τέτοιος έγινε ο Πέτρος. Σκλήρυνε η καρδιά του, πέτρα έγινε και που τώρα ν’ ακούσει για Θεό. “Τι Θεός , ποιος Θεός” έλεγε. “Αυτά τα κουραφέξαλα”. Παντρεύτηκε ο Πέτρος και η αλήθεια είναι, ότι αγαπούσε πολύ τη γυναίκα του και τα παιδιά, που απέκτησαν μαζί. Κάποτε ωστόσο χρειάστηκε να φύγουν από τον τόπο τους, λόγω μεταθέσεως του και να κατοικήσουν σε πόλη της Μακεδονίας. ‘Εν τω μεταξύ ήρθε και ο διορισμός της γυναίκας του στο δημόσιο, αλλά δυστυχώς μακριά, σε νησί. Χάρηκαν για το διορισμό, στενοχωρήθηκαν όμως που έπρεπε αναγκαστικά να χωρίσουν. Τα παιδιά θα έμεναν με τον πατέρα, διότι εκεί που θα πήγαινε η μάνα δεν υπήρχαν οι ευκαιρίες που δίνει η μεγάλη πόλη. Ακόμη και για τη μόρφωση τους, φροντιστήρια, διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες…

– Μην ανησυχείς, προσπάθησε να την ανακουφίσει.

Πήγαινε για λίγο και θα κάνουμε προσπάθειες να ‘ρθεις με απόσπαση εδώ. Θα το πετύχουμε, παιδιά έχουμε, θα δεχθούν την συνυπηρέτηση. Όμως, οι επανειλημμένα προσπάθειες του Πέτρου και της συζύγου του έπεφταν στο κενό. Η αρμόδια υπηρεσία σταθερά απαντούσε, ότι δεν υπάρχει ακόμη αντίστοιχη θέση στην πόλη αυτή. Αν κάποτε ανοίξει, τότε θα μπορούσε να γίνει η απόσπαση.

Ο καιρός όμως περνούσε και κανένα φως στον ορίζοντα. Ο Πέτρος είχε συντριβεί. Από τη μια η στέρηση της Συζύγου την οποία – είπαμε – υπεραγαπούσε, από την άλλη το βάρος των παιδιών. Και η εργασία σκληρή απαιτητική…

Ένιωθε διαλυμένος, κομμάτια, σώμα και ψυχή.

– Πέτρο, θα πάω Σαββατοκύριακο στο Άγιον Όρος.

Έρχεσαι να πάμε; του τηλεφώνησε κάποια μέρα ένας φίλος του.

– Άγιον Όρος; Τι να κάνουμε εκεί;

– Ε, αν θέλεις, έλα να πάμε. Θα σε πάω σ’ ένα γέροντα να του πεις το πρόβλημά σου, που σε απασχολεί τόσο.

– Και τι θα με κάνει ο Γέροντάς σου;

Αυτοί επικοινωνούν με το Θεό, κάτι θα σου πει.

– Ποιόν Θεό, ρε Τάκη; Ποιόν Θεό; Είδαμε τι κάνει ο Θεός στο θέμα που περνάμε στην οικογένεια.

– Έλα, Πέτρο. δεν έχεις να χάσεις και τίποτε.

Πράγματι, δεν είχε να χάσει και τίποτε. Εξάλλου ποτέ δεν είχε πάει στο Άγιον Όρος. Και σαν τουριστικό ενδιαφέρον, δεν το έβλεπε άσχημα.

– Καλά έρχομαι.

Πήγαν. Τον πήγε στον Γέροντα. Εκείνος του έριξε μια μάτια, σαν να σκάναρε την ψυχή του, έτσι του φάνηκε του Πέτρου. Έχεις εργασία; τον ρώτησε κάποια στιγμή. Τι εργασία κάνεις; Του απάντησε ο Πέτρος.

Αυτοκίνητο έχεις; Έχω, καινούργιο.

– Καταλαβαίνω, έχεις πολλά λεφτά.

– Έτσι;

– Έτσι.

– Τότε τι σου λείπει;

Άρχισε ο Πέτρος να εξηγεί…

– Προσευχή έχεις κάνει γι’ αυτό;

– Τι να κάνω;

– Προσευχή στο Θεο.

– Ποιόν Θεό;

– Στον Θεό που σε αγαπά.

– Ποιόν Θεό, βρε πάτερ. Δεν τα πιστεύω εγώ αυτά.

– Κάνε, αν θέλεις, Προσευχή για το θέμα σου. Πες του το, όπως μου το είπες. Και άσ’ το πάνω

του…

Έφυγαν. Γύρισαν πίσω. Ο λόγος αυτός του Γέροντα δεν έλεγε, να του ξεκολλήσει απ’ το μυαλό.

– Ποιόν Θεό, βρε Πέτρο; του ξέφυγε κάποια στιγμή, σαν ν’ απαντούσε στην ψυχή του, που επίμονα τον ωθούσε κι εκείνη.

Δεν κατάλαβε τελικά πως το έκανε. Μόνος του ήταν στο σπίτι, τα παιδιά έλειπαν στο σχολείο.

Πήρε και γονάτισε και άρχισε να ψελλίζει από μέσα του κάτι λόγια, χωρίς να τα έχει προετοιμάσει, όπως του έρχονταν. Δεν κατάλαβε πόση ώρα πέρασε. Αλλά κάποια στιγμή χτύπησε το τηλέφωνό του. Σηκώθηκε από το πάτωμα και το πήρε. Είμαστε από την Υπηρεσία… και θέλουμε να σας ενημερώσουμε ότι άνοιξε η θέση, για την οποία ενδιαφέρεσθε και μπορεί να γίνει τώρα η απόσπαση της συζύγου σας. Έκλεισε βιαστικά το ακουστικό και σωριάστηκε χάμω. Επί δύο ώρες έκλαιγε… Ο Πέτρος ναι κλαίει! Η καρδιά του η πέτρινη είχε ραγίσει…

Όχι ένα, δύο θαύματα είχε επιτελέσει η Προσευχή! Η εμπιστοσύνη στον Θεό έχει μητέρα την πίστη.

* Όσιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

* Γέροντα νιώθω μια ανασφάλεια, έχω άγχος.

– Ασφαλίσου, βρε παιδάκι μου, στον Θεό. Μόνο την ασφάλεια του αυτοκινήτου ξέρεις; Την ασφάλεια του Θεού δεν την ξέρεις; Κάνε το σταυρό σου και πριν κάνεις τίποτα, πες : Χριστέ μου, Παναγία μου, βοήθησέ με.

Υπάρχει μεγαλύτερη ασφάλεια, από την εμπιστοσύνη στο Θεό, δέχεσαι συνέχεια από το Θεό βενζίνη “σούπερ” και το πνευματικό του όχημα δεν σταματάει ποτέ, τρέχει συνέχεια. Όσο μπορείς, να προσέχεις, να προσεύχεσαι και να εμπιστεύεσαι στον Θεό και Εκείνος θα σε βοηθήσει σε κάθε σου δυσκολία. Απλοποίησε την ζωή σου με την απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό, για να ελευθερωθείς από το άγχος και την αγωνία.

– Γέροντα, όταν μου λένε να κάνω κάτι, ξεκινώ πάντα με έναν φόβο και έναν δισταγμό, και τελικά μπορεί από το φόβο μου, να μην το κάνω όπως πρέπει.

– Να κάνεις τον σταυρό σου, καλό μου παιδί, και να το κάνεις αυτό που σου λένε. Αν πεις “Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών”, τόσοι Άγιοι είναι ένας; από αυτούς δεν θα σε βοηθήσει; Να μη χάνεις ποτέ την εμπιστοσύνη σου στο Θεό. Μη σφίγγεσαι με την στενή σου ανθρώπινη λογική και βασανίζεσαι και εμποδίζεις τη θεία βοήθεια.  Η εμπιστοσύνη του εαυτού σου και της εργασίας σου, στον Θεό, μετά από συνετή ενέργειά σου, πολύ θα σε βοηθήσει, αλλά θα βοηθήσει και τους άλλους. Είναι μεγάλο πράγμα η εμπιστοσύνη στον Θεό.

– Μια φορά ήταν να μου πάρουν αίμα. Ήταν τέσσερις γιατρέσσες. Έρχεται η πρώτη, με παγίδεψε. Δεν μπορούσε να βρει φλέβα. Έρχεται η δεύτερη τα ίδια. Έρχεται η τρίτη, που ήταν και ειδικευμένη σε αυτό, τίποτε. Εκείνη την ώρα περνούσε και η τέταρτη γιατρέσσα. Είδε που με παίδευαν και ήρθε να δοκιμάσει και αυτή. Έκανε πρώτα το σταυρό της και αμέσως βρήκε φλέβα, γιατί ζήτησε την βοήθεια του Θεού. Οι άλλες κατά κάποιον τρόπο είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.

Μεγάλη υπόθεση να αφήνεται κανείς στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι βάζουν στόχους και προσπαθούν να τους επιτύχουν, χωρίς να αφουγκράζονται ποιο είναι το θέλημα του Θεού και χωρίς να συμμορφώνονται προς αυτό. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι η πίστη είναι να πιστεύουμε στα μη βλεπόμενα, όχι απλώς στα βλεπόμενα. Όταν αναθέτουμε το μέλλον μας στο Θεό, Τον υποχρεώνουμε, να μας βοηθήσει.

Η απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού, έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσεύχεται κάνεις μυστικά και απολαμβάνει τους καρπούς της Ελπίδος.

Πηγή : – Πεμπτουσία, Ορθοδοξία – Πολιτισμός – Επιστήμες.

– Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό Θεολόγων “Ο ΣΩΤΗΡ”.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος