Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής Αθηνών. Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.
Ορισμός της Πατρίδας :
“Πατρίδα είναι το εξαιρετικόν στάδιον όπου τάχθηκεν από τον δημιουργό ο άνθρωπος για να αγωνισθή τους αγώνες της αρετής… “(Κων/νος Οικονόμου ο εξ οικονόμων).
Αυτό το : “εξαιρετικόν στάδιον” οι Έλληνες το ονόμασαν Ελλάδα και με αγώνες, περιφρονώντας ακόμη και αυτόν τον θάνατο, το κράτησαν ελεύθερο από τους εχθρούς, δίδοντας μαθήματα αξιοπρέπειας και τιμής.
Ώστε κατά τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό, “Νικητές οι Έλληνες, θα ξεκινήσουν αύριο πρωτοπόροι της πνευματικής ανάπλασης, ολόκληρης της γης!..
Από αυτούς τους αγώνες, στις ένδοξες Ιστορικές σελίδες καταγράφηκαν ημερομηνίες – ορόσημα και λέξεις που καθιερώθηκαν ως ιδέες :
α) “Μολών – λαβέ” : 480 π.Χ. Θερμοπύλες, Τριακόσιοι του Λεωνίδα.
β) “ου φεισόμεθα της ζωής ημών” :
1453 μ.Χ. Κωνσταντινούπολη, Αυτοκράτορας, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος”.
γ) “Ελευθερία ή θάνατος” : 25η Μαρτίου 1821, Αγία Λαύρα, Παλαιών Πατρών Γερμανός.
δ)”ΟΧΙ” : 28η Οκτωβρίου 1940 Αθήνα, Ιωάννης Μεταξάς, Πρωθυπουργός της Ελλάδος.
Ανάλυση της ιστορικής λέξης του “ΟΧΙ”
Στις 3 τα μεσάνυχτα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης επιδίδει το επαίσχυντο τελεσίγραφο στον Πρωθυπουργό ζητώντας “… το δικαίωμα – Η Ιταλία – να καταλάβει δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων… ορισμένα στρατηγικά σημεία του Ελληνικού εδάφους… Εάν τα Ιταλικά στρατεύματα ήθελον συναντήσει αντίστασην, η αντίστασις αυτή θα καμφθεί, δια των όπλων….”
Και η απάντηση του Πρωθυπουργού : “ΟΧΙ”
– Λοιπόν πόλεμος.
Το Ιταμό τελεσίγραφο απορρίφθηκε υπερήφανα!
> ΟΧΙ ! Γιατί, “αυτές οι πέτρες δεν βολεύονται, κάτω από ξένα βήματα”.
> ΟΧΙ ! Γιατί, “αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται, παρά μόνον στον ήλιο”.
> ΟΧΙ ! Γιατί,”αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται, πάρα μόνον στο δίκαιο”.
Το ΟΧΙ αυτό εξέφραζε το ηρωικό αίσθημα ολοκλήρου του Ελληνικού λαού, Ταυτισμένο με την ιστορία 30 αιώνων και με άγρυπνη την ιστορική μνήμη, ταυτίζοντας την αξία της ζωής με την ιδέα της ελεύθερης Πατρίδας, οδήγησε τα φανταράκια στη Νίκη.
Η 28η Οκτωβρίου 1940 ,ήταν για τους Έλληνες ημέρα Δόξας!
“Και ήρτες τέλος Συ, Μητέρα – Μέρα, όπου αγκάλιασες κι ανύψωσες ολόκληρα τα περασμένα στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους, στον υπέρτατό τους ηθικόν ιστορικό ρυθμό!
Την ηθική στροφή μέσα στο χάος ολοκλήρου του κόσμου!”, θα υμνήσει ο Άγγελος Σικελιανός. Και αυτό επειδή ο υλικός οπλισμός ήταν ελάχιστος. Τα 7.00Ο.000 των άοπλων Ελλήνων είχαν να αντιμετωπίσουν τα 45.000.000 των πανίσχυρων και άρτια εξοπλισμένων Ιταλών.
Αργότερα στις 6 Απριλίου 1941 θα προστεθούν και 85.000.000 σιδηρόφρακτων Γερμανών. Και όμως αυτά τα 130.000.000 του εχθρού τα πολεμήσαμε σε 216 ημέρες, ενώ οι Γάλλοι παραδόθηκαν σε 38 ημέρες και οι Ολλανδοί σε 5!. Με αποτέλεσμα οι ‘Έλληνες να καταστρέψουν το 19,6 %του εχθρού, οι Γάλλοι το 4,8 % και οι Ολλανδοί μόλις το 0,9%.
Συμπέρασμα :
Το πνεύμα επεβλήθη στις δυνάμεις της ωμής βίας. Η ψυχή διέψευσε την υλική υπεροπλία. Γιατί; Επειδή πολεμούσαν για την πατρίδα, για την προσβεβλημένη”, Παναγιά.
Αλλά τι έτρεφε το πνεύμα; Τι γιγάντωνε τη ψυχή; Ποια ήταν η αρματωσιά η ακατάλυτη; Τι εμψύχωνε τον “Δαβίδ” εναντίον του “Γολιάθ”;
Πνευματικός ο οπλισμός : “Ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίππεις, ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα” (ψαλμ.19,8), ή θεοσέβεια,τότε και τώρα.
“Ο Θεός σώζει την Ελλάδα” είπε πρώτα ο Πρωθυπουργός, σταυροκοπήθηκε και μετά υπέγραψε. Και εκείνη, η Στρατήγισσα Κυρά, η Μεγαλόχαρη της Τήνου, βλέποντας την αδικία του εχθρού, αλλά και τη θεοσέβεια του λαού μας, ανέβηκε στ’ αλβανικά βουνά και όπως “η όρνις τα νοσσία εαυτής (Ματθ.κγ’ 37) προστάτεψε το στρατό μας.
Η Θεοσέβεια :
Αυτή η πίστη στην Πρόνοια και Δικαιοσύνη του Θεού και στην αρωγή της Παναγίας μας, εμψύχωνε τους φαντάρους μας και ολόκληρο το Έθνος.
Η ελευθερία :
“Το ελεύθερο ή μαρ” του Ομήρου ήταν η άλλη κινητήριος δύναμη. Ταύτιζαν την αξία της ζωής, με την ιδέα της ελεύθερης Πατρίδας.
Έγραψε τότε ο Θεοτοκάς: “Δεν θα πούμε εμείς οτιδήποτε εξόν από τον πόλεμο, θα πούμε και λέμε ήδη : οτιδήποτε εξόν από τη δουλειά και την ατιμία”.
Η φιλοπατρία :
Τα φανταράκια είχαν αγάπη ακατάλυτη για την Πατρίδα και θυσία μέχρις εσχάτων. Η ιαχή “νυν υπέρ πάντων ο αγών”, αυτός ο τρόπος του λέγειν μεταφράζεται σε τρόπο του ζην, σε μίμηση των Σαλαμινομάχων. Μάχονταν για μια θέση στον “’Ηλιο”. Η δυνατή τους φιλοπατρία γέννησε τη θυσία και δημιουργήθηκε έτσι ένα ακόμη έπος, το Έπος του 1940.
Ο πόλεμος αυτός ήταν προϊόν της επεκτάσιμης πολιτικής του φασιστικού καθεστώτος του Μπενίτο Μουσολίνι που είχε εγκαθιδρύσει στην Ιταλία και που άρχισε να εκδηλώνεται, με την έναρξη του Β’ Π.Π.
Μετά την άρνηση του Μεταξά, ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις άρχισαν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εισβολής στην Ελλάδα μέσω των ελληνοαλβανικών συνόρων.
Ο Ελληνικός Στρατός αντεπιτέθηκε και ανάγκασε τον Ιταλικό Στρατό σε υποχώρηση. Μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, οι ελληνικές δυνάμεις, είχαν προωθηθεί στο ένα τέταρτο σχεδόν του εδάφους της Αλβανίας, καταλαμβάνοντας κατά σειρά τις πόλεις: Κορυτσά, Πόγραδες, Άγιοι Σαράντα, Αργυρόκαστρο, και Χειμάρα, απελευθερώνοντας έτσι τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, για τρίτη φορά μέσα στον 20ο αιώνα.
Τις πρώτες μέρες του Απριλίου, με την έναρξη της Γερμανικής επίθεσης, οι Ιταλοί ξεκίνησαν και αυτοί νέα επίθεση.
Από τις 12 Απριλίου, ο Ελληνικός Στρατός άρχισε να υποχωρεί από την Αλβανία, για να μην περικυκλωθεί από τους προελαύνοντες Γερμανούς. Ακολούθησε η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς, στις 20 Απρίλιου και με τους Ιταλούς, τρεις μέρες αργότερα, οι οποίες περαίωσαν τυπικά τον ελληνοϊταλικό πόλεμο.
Με, αυτά τα ακαταμάχητα όπλα : Θεοσέβεια, Ελευθερία και Φιλοπατρία, ο ομηρικός λόγος” ουδέν γλυκίον της Πατρίδος” αντιστάθηκε στο χρόνο και έγραψε Ιστορία.
Την ιστορία του ΟΧΙ, την ιστορία του 1940.
Πηγή : – Ορθόδοξο , Χριστιανικό Περιοδικό “Όσιος Θεόφιλος”.
–Βικιπαίδεια.
Με εκτίμηση
Δημήτριος Μητρόπουλος