ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΠΟΥ……

Γράφει : Ο Δημήτριος Μητρόπουλος  Αντ/γος ε.α. Επιτ. Υπαρχηγός. ΕΛ.ΑΣ. Πτυχ. Νομικής και Δημ. Δικαίου και Πολ. Επιστημών Νομικής Σχολής  Αθηνών.  Συγγραφέας, Μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων.

Ένας οδοιπόρος της ζωής, σκεπτόμενος διάφορες μελλοντικές του υποθέσεις, βασάνιζε τον εαυτό του και ήταν πάντα στενοχωρημένος. Μια νύχτα, σαν σε όραμα, είδε πως είχε στους ώμους του ένα σακί γεμάτο και ταξίδευε. Προχώρησε αρκετό δρόμο, αλλά κουράστηκε πολύ και το πέταξε κάτω.

Αφού αναπαύτηκε λίγο το άνοιξε προβληματισμένος, να δει τι ήταν αυτό, που πρόσθετε τόσο βάρος στο σακί του και έκανε άχαρη τη πορεία του. Το άνοιξε ήταν γεμάτο δέματα Πολλά. Ένα βαρύ έγραφε “δια την αύριον”. Ένα άλλο “δια μεθαύριον”. Ένα άλλο για τον άλλο μήνα. Και δύο έγραφαν “για ποτέ”.

Στο τέλος βρήκε ένα μικρό δέμα που έγραφε “για σήμερα”. Τότε άφησε όλα τα άλλα δέματα, φορτώθηκε αυτό που έγραφε “για σήμερα” και διαπίστωσε ευχαριστημένος, πως το βάρος του δέματος ήταν αυτό, που μπορούσε να κουβαλήσει, χωρίς να καταβάλλεται, χωρίς να γογγίζει, χωρίς να θρηνεί και να είναι η πορεία του χαρούμενη ή και υποφερτή.

– ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΑ

Συχνά πόσο απερίσκεπτα σκεπτόμαστε, έτσι σαν τον οδοιπόρο της ιστορίας μας και κάνουμε την πορεία της ζωής μας τόσο ανυπόφερη, τόσο αβάσταχτη, τόσο φορτωμένη και φορτισμένη και όχι μόνο την δική μας, αλλά και των άλλων.

Και αυτό, γιατί δεν φορτωνόμαστε μόνο, το σήμερα που ο Θεός, μέσα στην άπειρη αγάπη του μας χάρισε, μ’ ότι και αν έχει αυτό το σήμερα.

Γιατί ο Θεός μας δίνει τόσα, όσα μπορούμε κάθε φορά να σηκώσουμε και επειδή αυτό είναι μια αλήθεια αδιαμφισβήτητη τότε…. γιατί εμείς φορτωνόμαστε με βάρη περιττά έτσι που να λυγίζουμε από το βάρος και να κάνουμε τη ζωή μας μοιρολόι, γκρίνια, αναστεναγμό, μεμψιμοιρία, κλάμα παράπονα :

Γιατί δεν αφήνουμε την ολιγόλεπτη καρδιά και τα άδολα μάτια να πουν “Δόξα τω Θεώ έχω”, έχω τόσες ευλογίες. Γιατί ευλογία είναι και ο πόνος και οι δυσκολίες, ακόμα και κάποιο λάθος, όταν όλα αυτά μας οδηγούν γονατιστούς μπροστά στο Σταυρό του Κυρίου μας, για να συνειδητοποιήσουμε το μεγαλείο της αγάπης Του, η οποία θα διαποτίζει με άρωμα, όλα τα γεγονότα της ζωής μας!

Δεν είναι αφροσύνη να κουβαλάμε δέματα σήμερα, με την ετικέτα “ποτέ”.

Κάποιος από το πλήθος είπε στον Ιησού “Διδάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιράσουμε την κληρονομιά μας”. Κι ο Ιησούς του απάντησε: “Άνθρωπέ μου εγώ δεν είμαι δικαστής, για να χωρίσω την περιουσίαν σας”. Και στο πλήθος είπε : “Να προσέχετε και να φυλάγεστε από κάθε είδους πλεονεξία, γιατί τα πλούτη, όσο περίσσια κι αν είναι, δεν δίνουν στον άνθρωπο την αληθινή ζωή.

Τους είπε μάλιστα την εξής παραβολή”. Κάποιου πλούσιου τα χωράφια, έδωσαν άφθονη σοδειά. Τότε εκείνος σκεφτόταν και έλεγε; “Τι να κάνω; Δεν έχω μέρος να συγκεντρώσω τα Γεννήματά μου! Αλλά να τι θα κάνω; είπε, Θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα φτιάξω μεγαλύτερες, για να συγκεντρώσω εκεί όλη τη σοδειά μου και τ’ αγαθά. Μετά θα πω στον εαυτό μου : τώρα έχεις πολλά αγαθά, που αρκούν για χρόνια πολλά”, ξεκουράσου, τρώγε, πίνε, διασκέδασε”.

Τότε του είπε ο Θεός : ανόητε, Αυτή τη νύχτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά λοιπόν που ετοίμασες σε ποιόν θα ανήκουν”. Αυτά, λοιπόν, παθαίνει όποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυρούς και δεν πλουτίζει τον εαυτό του, με ό,τι θέλει ο Θεό”.

(Λουκ.12, 16-21).

Γιατί λοιπόν παρ’ όλα αυτά ο πλούσιος της παραβολής χαρακτηρίζεται ως “άφρων”. Για τους εξής λόγους.

Α) Πρώτα πρώτα γιατί ο ορίζοντας του κόσμου γι’ αυτόν τελειώνει, στα όρια του εαυτού του είναι χαρακτηριστικό, ότι στη διήγησή μας, επικρατεί η κτητική αντωνυμία “μου”. Ο πλησίον είναι ανύπαρκτος, για τη σκέψη και τη ζωή του πλουσίου μας.

Β) Γιατί νομίζει ότι η υλική ευδαιμονία του, είναι ατέρμονη και ότι δεν πρόκειται, να του την αφαιρέσει κανείς. Έτσι καταστρώνει μακρόπνοα σχέδια λέγοντας στον εαυτό του : “ψυχή, έχεις, πολλά αγαθά κείμενα, εις έτη πολλά – αναπαύσου φάγε, πίε, ευφραίνου”.

Και Γ) γιατί καταπίεσε τελείως μέσα στα βάθη του υποσυνειδήτου του τον Θεό, νομίζοντας ότι τον αφάνισε και γλύτωσε από τον έλεγχο του.

Γιατί να ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους, με έγνοιες και αγωνίες και φόβους, που μπορεί να μας συμβούν ποτέ;

Οι φοβίες αφορούν σε επίμονους και παράλογους φόβους για συγκεκριμένα αντικείμενα, χώρους ή καταστάσεις σε αντίθεση με τους φόβους απέναντι σε πραγματικούς κινδύνους. (π.Χ. φόβος να βάλλετε το χέρι σας σε μια καυτή επιφάνεια). Εκείνο το οποίο κυρίως χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά του ατόμου που έρχεται σε επαφή με το “φοβικό” αντικείμενο, τη “φοβική” κατάσταση ή τη “φοβική” δραστηριότητα είναι, ότι κάνει το οτιδήποτε, για να τ’ αποφύγει.

Υιοθετεί δηλαδή μια συμπεριφορά αποφυγής απέναντι στο φοβικό αντικείμενο, η οποία συχνά επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργικότητα του. Εάν, όμως, η αποφυγή δεν επηρεάζει τη λειτουργικότητα του ατόμου στις καθημερινές του δραστηριότητες, τότε η φοβική συμπεριφορά, δεν αποτελεί διαταραχή.

Ας αφεθούμε με εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού Πατέρα, για να γίνεται η πορεία μας χαριτωμένη, δοξολογική, δημιουργική με ένα χαμόγελο αληθινό, που θα εμπνέει η εμπιστοσύνη μας στην Πρόνοιά του.

Η ζωή χωρίς πίστη γίνεται τοξική. Αν ο άνθρωπος δεν πιστεύει το Θεό, ώστε να εγκατάλειψη τελείως τον εαυτό του στα χέρια του, θα βασανίζεται. Οι άνθρωποι συνήθως καταφεύγουν στην ανθρώπινη παρηγοριά και όταν απογοητευθούν από τους ανθρώπους, τότε καταφεύγουν στον Θεό. Αν θέλουμε όμως να μην βασανιζόμαστε, να ζητούμε τη θεία παρηγοριά, γιατί αυτή είναι και η μόνη αληθινή παρηγοριά.

Δεν φτάνει η πίστη στο Θεό, χρειάζεται και η εμπιστοσύνη στο Θεό. Η εμπιστοσύνη στο Θεό, ελκύει και τη βοήθειά Του. Ο χριστιανός πιστεύει και εμπιστεύεται τον εαυτό του στον Θεό μέχρι θανάτου, και τότε βλέπει καθαρά το χέρι του Θεού που τον σώζει.

Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι η πίστη είναι να πιστεύουμε στα μη βλεπόμενα .Όταν αναθέτουμε το μέλλον μας στον Θεό, Τον υποχρεώνουμε να μας βοηθήσει. Η απόλυτη εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού έχει μητέρα την πίστη, με την οποία προσεύχεται κανείς μυστικά και απολαμβάνει τους καρπούς της ελπίδος.

Ας αφήσουμε κάθε στιγμή να τη γεμίσει η Παρουσία του. Εξάλλου το “αύριο ανήκει σε “ΕΚΕΙΝΟΝ”. Ας το περιμένουμε με ελπίδα, επειδή το σήμερα προικοδοτεί “το αύριο” Το σήμερα δικό μας. Η φροντίδα μας, ας είναι να το γεμίζουμε με Ουρανό.

Πηγή : – Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό “ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ”.

– ΠΕΠΤΟΥΣΙΑ , www, pemprousia.gr. Ο άφρων πλούσιος

– Απόσπασμα από το βιβλίο, του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου.

– Σπύρος Καλημέρης, Ψυχίατρος, Φοβίες τι είναι και πως να τις αντιμετωπίσετε.

Με εκτίμηση

Δημήτριος Μητρόπουλος